Πέθανε ο πρώτος «καθηγητής Τοπικής Αυτοδιοίκησης» στο ΤΕΙ Καλαμάτας Παναγιώτης Παπαγιάννης
«Έφυγε», νωρίς το πρωί του Σαββάτου 2 Μάη, ένας ακόμη της αθάνατης δρακογενιάς της Εθνικής Αντίστασης.
Ο αγωνιστής Παναγιώτης Παπαγιάννης, παράγοντας της αριστεράς (ΕΔΑ) από το 1951 μέχρι τη χούντα και δυο φορές υποψήφιος βουλευτής της, στέλεχος για παραπάνω από 50 χρόνια της τοπικής διοίκησης και των ΟΤΑ, (ενεργότερα από το 1959 μέχρι τα τέλη της 10ετίας του 90 και πανεπιστημιακός από το 1988 μέχρι το 2002 (ο πρώτος «καθηγητής Τοπικής Αυτοδιοίκησης» στα ΤΕΙ Καλαμάτας, επίσης στα Γιάννενα και αλλού).
Διετέλεσε για ένα διάστημα δήμαρχος Χολαργού -παύτηκε την 21η Απρίλη 1967.
Αυτοί που βρίσκονταν πιο κοντά του τον θυμούνται στοχοπροσηλωμένο μέχρι την τελευταία στιγμή σε εικόνες εκείνης της εποχής που ο Μάριος -ιταλός αντάρτης, το 1944, κατά την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τον ΕΛΑΣ βάδιζε με το ακορντεόν του στις γραμμές του τρένου τραγουδώντας «avanti popolo Bandiera Rossa»
Έγραφε ασταμάτητα -σαν μόνιμος συνεργάτης εφημερίδων, περιοδικών, οργανισμών κλπ. εκδίδοντας βιβλία (με αυτοβιογραφικά και ιστορικά στοιχεία), έναν «Πανδέκτη Αυτοδιοίκησης» δίμηνο περιοδικό (από το 1995, μέχρι το 2002), επίσης την «Τοπική Αυτοδιοίκηση», επιστημονικός υπεύθυνος και στα «Τετράδια Αυτοδιοίκησης» (το πρώτο επιστημονικό περιοδικό που εξέδωσε η ΚΕΔΕ για την Τοπική Διοίκηση -ήταν και γραμματέας της για ένα διάστημα) κά
Όπως αναφέρει πολύ σεμνά σε ένα βιβλίο του «ως …δείγμα μιας εποχής του αιώνα που πέρασε», «έμεινα “εκτός κυκλοφορίας” κρατούμενος και εξόριστος, περιοδικά περί τα 20 χρόνια …στο Μακρονήσι, στην Ικαρία, στη Γυάρο και τη Λέρο …και δεν μετανιώνω για τίποτα»
Γεννήθηκε το 1923 στο «Νησί» (Μεσσήνη Καλαμάτας), ένα χρόνο μετά ορφάνεψε από πατέρα και μπήκε από μικρός στη βιοπάλη.
Έχασε τον κομμουνιστή μεγαλύτερο αδελφό του Γιάννη ως «λοχία πολυβόλων» στην Αλβανία, έγινε ο ίδιος μέλος της ΟΚΝΕ και κατά τη διάρκεια της κατοχής ΕΠΟΝίτης μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής Μεσσηνίας.
Εκεί γνωρίστηκε με την Ιουλία -«έφυγε» το 2017, τη σχεδόν 75 χρόνια σύντροφο της ζωής του, αφανή ήρωα και φύλακα άγγελο του.
Τέλειωσε τη Νομική, αλλά λίγο πρόλαβε να ασχοληθεί με τη δικηγορία -με δυσκολία «αγόρασε» κάποια ένσημα για να βγάλει μια μικρή μειωμένη σύνταξη.
Κυνηγήθηκε ανελέητα για τις ιδέες του εξορίστηκε, φυλακίστηκε βγαίνοντας -παλικαρίσια με το κεφάλι ψηλά -πάντα με τους τελευταίους, χωρίς ποτέ να υπογράψει «δήλωση»
Η κηδεία θα είναι πολιτική και θα γίνει σε στενό κύκλο την Τρίτη 5-Μαΐου, στο νεκροταφείο Χολαργού ώρα 11.00πμ
Παράκληση των οικείων του είναι όχι στεφάνια κλπ. ο Παναγιώτης τα απεχθανόταν ως άψυχα, αντίθετα λάτρευε τα λουλούδια, τ’ άγρια της ελληνικής γης και φύσης, που ήταν δεύτερο είναι του.
