Ο Yιός του Ιού
Πηγή : Dimitris Sevastakis
Ο Yιός του Ιού_εφημ. ΤΑ ΝΕΑ_21-3-2020
Μόλις κλείσαμε για τα Χριστούγεννα, άρχισε μια καταρρακτώδης βροχή και συγχρόνως σηκώθηκε μεγάλη φουρτούνα. Το έτος 1968, γιορτές μέσα στο σπίτι. Η πιο απάνθρωπη καιρική χούντα για μαθητές, ιδίως της δικής μου γενιάς. Η θύελλα κράτησε 15 μέρες και μαντέψτε πότε τέλειωσε: το βράδυ, μετά τα Φώτα.
Ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Παιδιά της υπαίθρου, όπου τα επιτραπέζια παιχνίδια τα συνέδεες μόνο με γρίπη, μαγουλάδες ή ιλαρά, να πρέπει να παίξεις κυνηγητό στο διάδρομο ή στα 30 τετραγωνικά των φτωχόσπιτων… Σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Την έξοδο από το σπίτι ο πιτσιρικάς τη συνδέει κυρίως με φροντιστήριο. Το «μέσα» είναι πιο φυσιολογικό ή και πιο ελεύθερο. Υπολογιστής, videogames, άσε τα υποκατάστατα για τους μεγάλους με τις κάμερες του skype να σημαδεύουν το ταβάνι και να υπάρχει φωνητική υστέρηση.
Σήμερα το «μέσα» είναι μορφή «έξω», μια πλατεία γλωσσών, δεξιοτήτων, συμπεριφορών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πανδημία μπορεί να ενεργοποιεί από εργαστήρια επιστημονικής έρευνας, μέχρι μαντζούνια και κηραλοιφές, αλλά τουλάχιστον βλέπει κανείς το πολιτιστικό «θαύμα» που έχει συμβεί. Μπορούν όλα να συνυπάρχουν στη διαδικτυακή δημοκρατία αυτής της σκοταδιστικής εξίσωσης. Η γνώμη του επιστήμονα και του κομπογιαννίτη, του δικηγόρου και του δικολάβου, ως ισοδύναμες και ισόκυρες.
Είναι συνηθισμένο σε στιγμές κρίσης, ο καθένας να αναπολεί τον δικό του χρόνο. «Εμείς κείνα τα χρόνια» στο Σαγγάριο, στη Γυάρο, στο Παρίσι και τον Λεφέβρ. Αλλά η κρίση της εκπτώχευσης έχει δημιουργήσει μια προετοιμασμένη συνείδηση, μια ετοιμοπόλεμη συναισθηματική τσιγγουνιά κι έτσι κανένας βιωματικός χρόνος και καμιά συμπεριφορά δεν μπορούν να εκπλήξουν. Ο ανθρωπότυπος που μαζεύει όλα τα αντισηπτικά –πετάει κι ένα αθωωτικό «για το παιδί»- είναι ο ίδιος που έκρυβε χρήματα στο στρώμα, που έτρεχε το 1974 κι έπαιρνε όλα τα εβαπορέ από τον μπακάλη, ενώ το 1987 στην ελληνοτουρκική κρίση έτρεχε στον πατατοπαραγωγό στη Μάνδρα, να προλάβει τους άλλους.
Για αυτόν τον τύπο, το «μέσα στο σπίτι» και το «έξω από το σπίτι» δεν διαχωρίζονται γιατί βρίσκεται ο ίδιος διαρκώς έξω από την κοινωνία. Πλιατσικολόγος και ηθικολόγος, υβριστής συχνά, ενοχοποιητικός με τους άλλους, ατομίσταρος και βολεψάκιας. Στις μεγάλες φωτιές στην Αττική μπορεί να τον έπιανες να πλένει στη λούφα το αμάξι, με νερό από τις δεξαμενές του Υμηττού. Αυτός, (στα δικά μου τραυματικά Χριστούγεννα του ’68), θα έπαιρνε αναρρωτική για να επεκτείνει τις διακοπές που έχασε, θα έκαιγε την τάξη αλλά ο γυμνασιάρχης θα έπιανε τον διπλανό του, είναι ο ίδιος που κρύβει εισόδημα και σαρώνει ό,τι επίδομα κυκλοφορεί, που κλέβει Wi Fi από τον αποκάτω, και αλυχτά μόλις βλέπει το καροτσάκι με τις αλκοολούχες λοσιόν πριν καν τις τοποθετήσει ο εργαζόμενος στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Ο τύπος των ψεύτικων βεβαιώσεων και πτυχίων, ο τύπος των νομιμοποιημένων αυθαιρέτων, ο τύπος των καταπατήσεων που «δημιουργούν ανάπτυξη». Η πανδημία τον πολλαπλασιάζει, αυτόν, τον γιο μιας διεθνούς πολιτισμικής φρίκης, πολύ περισσότερο από τον ιό.
Δημήτρης Σεβαστάκης
