Άφησε την τελευταία του πνοή ο Θάνος Μικρούτσικος

Sharing is caring!

Σε ηλικία 72 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος καλλιτέχνης, Θάνος Μικρούτσικος, o οποίος έδινε μάχη με τον καρκίνο. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο «Metropolitan», έχοντας δίπλα του όλη την οικογένειά του. Ο μεγάλος μουσικός κατέληξε από καρδιοαναπνευστική ανακοπή.

Με μια λιτή ανακοίνωση πoυ εξέδωσε, η οικογένεια του Θάνου Μικρούτσικου «με θλίψη ανακοινώνει το θάνατό του», ενημερώνοντας παράλληλα ότι «η πολιτική κηδεία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου και ώρα 14:30 στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών».

“Ο θάνατος του Θάνου Μικρούτσικου αποτελεί, αναμφισβήτητα, μεγάλη απώλεια για την Τέχνη και τον Πολιτισμό μας γενικότερα. Και η απώλεια αυτή είναι τόσο περισσότερο επώδυνη, όσο έρχεται σε μιαν εποχή, κατά την οποία τέτοια κενά είναι πολλαπλώς δυσαναπλήρωτα. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους του”, αναφέρει σε συλλυπητήριο μήνυμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος.

Ο Πρωθυπουργός, σε μήνυμα του αναφέρει “με την μοναδική μουσική του, αλλά και την πολιτική και κοινωνική του παρουσία, ο Θάνος Μικρούτσικος σφράγισε την εποχή μας. Τον αποχαιρετούμε καθώς ξεκίνησε να συναντήσει το Σταυρό του Νότου. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του”.

«Η Ελλάδα αποχαιρετά τον παντοτινό εραστή της ελευθερίας» – Το μήνυμα Τσίπρα για το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου

Το μήνυμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το θάνατο του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη

«Η Ελλάδα αποχαιρετά τον παντοτινό εραστή της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης» αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, για τον Θάνο Μικρούτσικο που πέθανε το απόγευμα του Σαββάτου.   Ειδικότερα, ο πρώην πρωθυπουργός αποχαιρέτισε τον κορυφαίο συνθέτη μέσω των προσωπικών του λογαριασμών στο Twitter και στο Facebook λέγοντας πως «Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε για το Σταυρό του Νότου. Η Ελλάδα αποχαιρετά τον συνθέτη, τον καλλιτέχνη, τον ευαίσθητο άνθρωπο, τον παντοτινό εραστή της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.Θα τον θυμόμαστε πάντα, μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του, αλλά και από το στίγμα που άφησε η ζωή του κοντά στους ταπεινούς και καταφρονεμένους.»

Η ανακοίνωση του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ για το θάνατο του Θ. Μικρούτσικου

Η πορεία του Θάνου Μικρούτσικου 

Γεννήθηκε Κυριακή του Πάσχα στις 13 Απριλίου 1947 στην οδό Κορίνθου και Αράτου στην Πάτρα. Μεγάλωσε σε μία αστική οικογένεια της πόλης και ήταν  αδελφός με τον Ανδρέα Μικρούτσικο. Ξεκίνησε να συνθέτει στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αλλά επίσημα εμφανίστηκε το 1975, με το δίσκο «Πολιτικά τραγούδια». Συνέχισε την πορεία του ως στρατευμένος δημιουργός μελοποιώντας Γιάννη Ρίτσο, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Μάνο Ελευθερίου, Μπέρτολτ Μπρεχτ και άλλους. Οι δίσκοι του «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για Φονιάδες», «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ» είναι χαρακτηριστικοί του ριζοσπαστικού κλίματος των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Ειδικά, η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», έργο πρωτοποριακό για την εποχή του, όπου ο συνθέτης πειραματίστηκε πάνω στην ατονική μουσική, γνώρισε διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ και συνοδεύτηκε από την ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη. Αργότερα, με τον δίσκο «Σταυρός του Νότου», σε ποίηση Νίκου Καββαδία, ανοίχτηκε σε ευρύτερη τραγουδιστική θεματική, υπηρετώντας παράλληλα το θέατρο, καθώς και την ηλεκτρονική και ατονική μουσική. Με την ίδια αγάπη πάντα για τον έμμετρο λόγο συνέχισε να μελοποιεί Γιάννη Ρίτσο, Αλκη Αλκαίο, Κώστα Τριπολίτη, Φρανσουά Βιγιόν, Κωνσταντίνο Καβάφη κι άλλους. Ακόμα, είχε παρουσιάσει την όπερα «Ελένη» και είχε μελοποιήσει παραμύθια.

Έτσι λειτουργώ

«Η τέχνη, ξέρετε, είναι μια μορφή εργασίας που εμπεριέχει τη γνώση. Για να γεννηθεί ένα έργο τέχνης χρειάζεται και το ταλέντο και η γνώση. Έτσι λειτουργώ. Αποθηκεύω συναισθήματα και κάποια στιγμή ο μηχανισμός -δεν ξέρω αν είναι πρώτα το μυαλό, η καρδιά ή το χέρι- ενεργοποιείται, αντλώντας από την αποθήκη. Ενώ, λοιπόν, εργάζομαι ακατάπαυστα, δεν κρίνω σκόπιμο να αποτυπώνω σε δίσκους όλα τα έργα μου» έλεγε. Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές, όπως οι Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μητροπάνος, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Κούτρας και πάρα πολλοί ακόμα.

Η πολιτική

Είχε πολιτική σκέψη και δεν δίσταζε να τη φανερώσει μέσα από τους στίχους και από την υψηλών προδιαγραφών ποίηση που επέλεγε να ντύσει με τις συνθέσεις του. Για ένα διάστημα είχε ενταχθεί και στο Κομμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, από το οποίο τελικά αποχώρησε το 1982. Την περίοδο του λεγόμενου «βρώμικου ’89» βρέθηκε κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, στηλιτεύοντας την επιλογή της ηγεσίας της Αριστεράς να συγκυβερνήσει με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον οποίο ο Μικρούτσικος αποκάλεσε «αρχιερέα της διαπλοκής». Στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (1993 – 1996) τοποθετήθηκε εξωκοινοβουλευτικός αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού το 1993 και έναν χρόνο αργότερα, το 1994, με τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 1996 και τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, είχε δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ είχε συμμετάσχει και είχαν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής. Ήταν ιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, του οποίου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1986 έως το 1990. Από το 1990 έως το 1993 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ τον Οκτώβριο του 1993 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού.

Διαβάστε ακόμα: «Δυο μήνες πέρασαν για να ξαναπαίξω πιάνο». Τα βασανιστήρια που πέρασε ο Θάνος Μικρούτσικος μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο κτίριο: 

πηγή

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής για την περίοδο της θητείας μου στο Υπουργείο Πολιτισμού, κυρίως από τον Ιούλιο του 1994 μέχρι τον Γενάρη του 1996. Βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής που ασκήσαμε μαζί με τους συνεργάτες μου ήταν κάτι που εισήχθη για πρώτη φορά στο Υπουργείο: η κατάρτιση ολοκληρωμένων πολιτικών σε κάθε τομέα. Ονομάστηκαν ‘εθνικές πολιτικές’, ακριβώς με την έννοια των ολοκληρωμένων. Δύο από αυτές τις πολιτικές διατυπώθηκαν σε δύο βιβλία: για το βιβλίο και τη φωτογραφία. Δύο άλλες εθνικές πολιτικές προχώρησαν πολύ: για το θέατρο και για τη μουσική. Ο τρόπος της κατάρτισής τους ήταν ο εξής: Επιλέξαμε δεκαπέντε ανθρώπους από τον αντίστοιχο χώρο, προσπαθώντας να μην αφήσουμε χωρίς σοβαρή εκπροσώπηση καμία πτυχή του κάθε χώρου -για παράδειγμα, στα εικαστικά επιλέξαμε ζωγράφους, γλύπτες, θεωρητικούς και γκαλερίστες-, αναθέτοντάς τους να μας παραδώσουν την εργασία τους με συγκεκριμένες προτάσεις μέσα σε έξι μήνες. Αυτοί οι δεκαπέντε θα συνεργάζονταν με άλλους τριακόσιους-τετρακόσιους ανθρώπους του χώρου τους, και τα αποτελέσματα θα γίνονταν εργαλείο άσκησης πολιτικής από την ηγεσία του Υπουργείου.

Το δεύτερο πρόγραμμα, το Εθνικό Πολιτιστικό Δίκτυο Πόλεων, το οποίο παρουσίασα τον Νοέμβριο του 1993, προερχόταν από τη βαθύτατη πίστη μου πως, αν κάποιες πόλεις δουλέψουν σοβαρά στην ανάπτυξη ενός θεσμού, μπορούν να λάμψουν σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Αυτό όμως Στην Ευρώπη, με βάση αυτό το σκεπτικό, πολλές πόλεις αναπτύχθηκαν, βελτιώνοντας τους οικονομικούς τους δείκτες και μειώνοντας την ανεργία στην περιοχή. Αλωνίσαμε την Ελλάδα για να ενημερώσουμε για το πρόγραμμα και υπήρξαν περίπου τριάντα πόλεις οι οποίες έδειξαν ενδιαφέρον να ενταχτούν στο Δίκτυο. Από αυτές επελέγησαν εννέα. Η Κοζάνη έγινε πόλη του βιβλίου, η Σκόπελος της φωτογραφίας, το Ρέθυμνο για τα εικαστικά, ο Βόλος πόλη του μουσικού θεάτρου, η Καλαμάτα πόλη του χορού – στην Καλαμάτα υπήρχε η εξαιρετική Βίκυ Μαραγκοπούλου, αλλά και ο Σταύρος Μπένος με τον οποίο είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία αργότερα όταν έγινε υφυπουργός Πολιτισμού. Αυτά, βέβαια, για να έχουν αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου, θα έπρεπε να συνδυαστούν με τη δημιουργία ανάλογων υποδομών, όπως για παράδειγμα το εξαιρετικό θέατρο που φτιάχτηκε στη Βέροια. Οι άλλες τρεις πόλεις ήταν η Κομοτηνή, η Πάτρα και η Λάρισα.

Τα περισσότερα από αυτά δεν συνεχίστηκαν από τις επόμενες ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που δεν θα αναλάμβανα ποτέ ξανά μια τέτοια θέση. Ο επόμενος θεωρεί πως, αν περπατήσει στα χνάρια του προηγούμενου, θα χαρακτηριστεί μιμητής και δεν θα μπορέσει να βάλει τη δική του σφραγίδα. Αστεία πράγματα, αλλά δυστυχώς όλα τα Υπουργεία λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο.
Ένας τρίτος άξονας της μέριμνάς μας ήταν μια ορθολογική ανακατανομή των κονδυλίων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Αν με ρωτούσες για το Εγκόλπιο του καλού υπουργού Πολιτισμού’, θα σου απαντούσα πως ο καλός υπουργός, τον πρώτο χρόνο, αναθέτει σε ανθρώπους εγνωσμένου κύρους να διατυπώσουν ολοκληρωμένες πολιτικές σε κάθε τομέα, με τον τρόπο που σου περιέγραψα. Την επόμενη χρονιά, αφαιρείς τα ανελαστικά σου έξοδα και με τα υπόλοιπα υλοποιείς την πολιτική σου. Αξιολογείς τις προτεραιότητες και επιδιώκεις να βοηθήσεις ουσιαστικά – όχι όλους από λίγο, αλλά λίγους ολοκληρωτικά, αλλιώς αναπαράγεις τη μετριότητα και όλα θα υπολειτουργούν.
Όταν ζήτησα από τους συνεργάτες μου να καταρτίσουν έναν κατάλογο με όλα τα φεστιβάλ της Ελλάδας, ανακάλυψα πως όλον τον χρόνο γίνονται 1.280 φεστιβάλ! Και, βέβαια, όλα ζητούσαν χρήματα από το Υπουργείο, από πεντακόσιες χιλιάδες μέχρι εκατό εκατομμύρια. Η τρέχουσα αντίληψη ήταν να δίνουν λίγα σε όλους, για να είναι ικανοποιημένοι άπαντες, κάτι