Νίκος Ξυδάκης: Οι αυτάρεσκες υπερ-πλειοψηφίες τέλειωσαν
http://xydakis.gr
Νίκος Ξυδάκης
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ
Η δημοκρατία, τώρα περισσότερο από ποτέ, απαιτεί αυτοκριτική, παρρησία, δεσμεύσεις, αυτοϋπερβάσεις, έλλογες συγκρούσεις. Η δημοκρατία δεν κληρονομείται ευτυχώς, μα και δεν είναι αυτονοήτως κραταιά χωρίς τη διαρκή ενεργό συνδρομή μας. Αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία της προοδευτικής συμπαράταξης που κινητοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, πέραν του διαδικαστικού συνωστισμού, που προμηθεύει την ειδησεογραφία χυμώδεις, ενίοτε ευτράπελους, τίτλους, πρέπει να αναγνωσθεί πολλαπλώς. Κατά την εκτίμησή μου, είναι συνέχεια και απόληξη της τριπλής πλειοψηφίας που κέρδισε η κυβέρνηση τις περασμένες εβδομάδες: ψήφιση προϋπολογισμού, ψήφος εμπιστοσύνης, κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Συνεκδοχικά, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη μετατόπιση της Κ.Ο. των ΑΝΕΛ εκτός κυβερνητικής πλειοψηφίας και τη διάλυση της Κ.Ο. του Ποταμιού, η απαιτητέα πλειοψηφία κατά την ψήφιση νομοσχεδίων εφεξής θα καταγράφεται ονομαστικά.
Καινοφανές; Ναι. Οχι όμως παράδοξο ούτε μη αναμενόμενο. Είναι προφανές εδώ και πολύ καιρό ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα πολιτική εποχή, που δοκιμάζει τις εδραιωμένες πεποιθήσεις και τα στερεότυπα της τεσσαρακονταετούς μεταπολίτευσης. Οι αυτάρεσκες υπερ-πλειοψηφίες τέλειωσαν. Η ιστορικών διαστάσεων κρίση που άρχισε το 2009-10 αναδιευθετεί, συχνά βιαίως και πάντως διαρκώς, τον κοινωνικό σχηματισμό και την οικονομία· από δε το 2012 η αναδιάταξη αποτυπώνεται και στην τυπική έκφραση του πολιτικού, στον κοινοβουλευτικό χάρτη. Κραταιά κόμματα εξαφανίζονται , νέα γεννιούνται και διαλύονται, τηλεπερσόνες διαγράφουν κομητικές τροχιές, μεταφασιστικά μορφώματα φορούν κοινοβουλευτικά προσωπεία είτε αυτοτελώς είτε δια εισοδισμού.
Από το 2011 όλες οι κυβερνήσεις σχηματίζονται από συνασπισμούς κομμάτων. Δεν πρόκειται για παροδική τάση· θα συνεχιστεί και θα επιταθεί, ιδίως με την εφαρμογή της απλής αναλογικής από τις μεθεπόμενες εκλογές. Η βαθιά πολύμορφη κρίση αναγκάζει κόμματα και πολιτικούς, παλαιούς και νέους, να αλλάξουν. Να συνομιλήσουν, να συνθέσουν, να ανταγωνιστούν, να εκφράσουν πρωτίστως τους εντολείς τους, με τόλμη και παρρησία, να συγκρουσθούν και να δεσμευτούν, να συνεργαστούν, με βάση προγράμματα, ιδέες, πράξεις.
Η λογική της αναμονής του ώριμου φρούτου, η ρουτινιέρικη εναλλαγή στην εξουσία, η επετηρίδα των κομματικών προεστών, τα πελατειακά δίκτυα, κομματικά, φυλαρχικά ή προσωπικά, ο εκμαυλισμός και η αμοιβαία εξαχρείωση, η διαπλοκή με την ολιγαρχία, όλες αυτές οι λαμπρές πρακτικές οδήγησαν στην ιστορική χρεοκοπία. Και πλέον, τροφοδοτούν σαν βενζίνη την πυρκαγιά του no politica και του νεοδεξιού φονταμενταλισμού, τις φλόγες του αντικοινοβουλευτισμού. Ήδη μια διαφαινόμενη τάση στον σφοδρά ματαιωμένο λαό, στο πλήθος των βουβών, είναι βαθιά αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική· το βουβό πλήθος εύκολα μετατρέπεται σε υποχείριο κάθε δημαγωγού.
Η δημοκρατία, τώρα περισσότερο από ποτέ, απαιτεί αυτοκριτική, παρρησία, δεσμεύσεις, αυτοϋπερβάσεις, έλλογες συγκρούσεις. Η δημοκρατία δεν κληρονομείται ευτυχώς, μα και δεν είναι αυτονοήτως κραταιά χωρίς τη διαρκή ενεργό συνδρομή μας. Αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία της προοδευτικής συμπαράταξης που κινητοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
~~~
Το άρθρο του Ν. Ξυδάκη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ στις 31 Ιανουαρίου 2019.
