η Μικρή ιστορία ενός γκραφίτι και το τέλος του

Ο TAKI 183
Ο TAKI 183 ήταν ένας ελληνοαμερικάνος από την Ουάσιγκτον που χρησιμοποίησε ένα μείγμα του ονόματός του dimitris, TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag. Λόγω του παράξενου ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν το μήνυμα του, γράφοντας στους τοίχους Mary 122, George 21 κτλ. Αυτό καταγράφηκε σε ένα άρθρο του 1971 στο New York Times με τον τίτλο Taki 183,[1]

Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεται ως μία “πρωτοποριακή εποχή”, κατά την οποία τα γκράφιτι υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη δημοτικότητα. Σύντομα μετά από τη μετανάστευση στη Νέα Υόρκη, το Μπρονξ (Μανχάτταν) παρήγαγε έναν από τους πρώτους καλλιτέχνες γκράφιτι για να κερδίσει την προσοχή των μέσων στη Νέα Υόρκη. Ο TAKI 183 κέντρισε ανταγωνιστικούς καλλιτέχνες γκράφιτι και ο TAKI 183 θεωρείται ότι έγινε ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την κοινωνία έξω από την υποομάδα γκράφιτι.

Η τοιχογραφία στην Cuvrystraße είναι μια τοιχογραφία που παρήχθη από τον Ιταλό καλλιτέχνη Μπλου, ο οποίος αποκρύπτει την πραγματική του ταυτότητα
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ απεικονίζονται τα δυο διάσημα γκραφίτι-μουράλ της ιταλικής κολεκτίβας Μπλου (Βlu) που υπήρχαν στην οδό Κούβριστρασε (Cuvrystraße) στο Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου. Η μια τοιχογραφία εικονοποιούσε ένα γιάπη χωρίς κεφάλι που φτιάχνει την γραβάτα του και φοράει δυο χρυσά ρολόγια ρόλεξ, τα οποία δένονται μεταξύ τους με αλυσίδα ώστε να φαίνονται σαν χειροπέδες, και η άλλη δύο καλυμμένα με κουκούλες πρόσωπα που η μια αποκα-λύπτει την άλλη σχηματίζοντας η πρώτη με τα δάχτυλά της το σύμβολο «Ε» για την «Ανατολή (East)» και η δεύτερη το σύμβολο «W» για τη «Δύση (West)». Σύμφωνα με τον Lutz Henke (2014): «ακούσια είχαμε δημιουργήσει μια ιδανική οπτική αναπαράσταση του φαντασιακού του Βερολίνου της δεκαετιας του 1990 και των υποσχέσεών του».
Τοιχογραφία στο Kreuzberg από τον BLU
Το θέμα πίσω από αυτή την τοιχογραφία δεν είναι αν η επίδραση της τοιχογραφίας ήταν καλή ή όχι, Ταυτόχρονα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το πώς ένα καλά κατασκευασμένο έργο τέχνης μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία. Οι τοιχογραφίες σύντομα θα γίνουν «τόπος προσκυνήματος» για τους απανταχού τουρίστες του Βερολίνου, θα γίνουν μπλουζάκια, τουριστικές αφίσες και θα μπουν σε εξώφυλλα βιβλίων και μουσικών δίσκων. Με τα λόγια του Henke (2014) «η πόλη άρχισε να χρησιμοποιεί την αισθητική της αντίστασης για τις διαφημιστικές της καμπάνιες». Την ίδια περίοδο η γειτονιά του Κρόιτσμπεργκ βρίσκεται στο επίκεντρο επεμβάσεων εξευγενισμού (gentrification), πορείες και διαδηλώσεις αντιτίθενται στην αύξηση των ενοικίων, ενώ οι τοιχογραφίες της οδού Κούβριστρασε γίνονται το σύμβολο του «city branding» για να προσελκύσουν ανώτερα οικονομικά στρώματα. Η αναγγελία κατασκευής υπερπολυτελών κατοικιών στο γειτονικό οικόπεδο με θέα τις τοιχογραφίες θα εκτινάξει τις τιμές γης όλης της περιοχής και οι δημιουργοί των γκράφιτι θα επιλέξουν τη νύχτα της 11ης Δεκεμβρίου 2014 να τα σβήσουν με μαύρη μπογιά ως πράξη «αντίστασης και αφύπνισης για την πόλη και τους κατοίκους της» (Henke, 2014).


Κοινωνικά Κινήματα Πόλης και Περιφέρειας
TY – BOOK
AU – Petropoulou, Chryssanthi
AU – Vitopoulou, Athina
AU – Tsavdaroglou, Charalampos
PY – 2016/04/20
SP –
SN – 978-618-82533-0-8
T1 – Urban and Regional Social Movements
ER –