Μπερνάρντο Μπερτολούτσι:ο σπουδαίος σκηνοθέτης
Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι γεννήθηκε στην Πάρμα της τότε φασιστικής Ιταλίας στις 16 Μαρτίου του 1940.
Υπήρξε άθεος και μαρξιστής, ενώ για μια περίοδο είχε ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας. Οι ταινίες του Μπερτολούτσι είναι συχνά αρκετά πολιτικές. Ο ίδιος ήταν μαρξιστής και, όπως ο Λουκίνο Βισκόντι
που χρησιμοποίησε ξένους ηθοποιούς στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο
Μπερτολούτσι χρησιμοποιούσε τις ταινίες του για να εκφράζει τις
πολιτικές του πεποιθήσεις· οι ταινίες του είναι συχνά αυτοβιογραφικές
αλλά και εξαιρετικά αντιφατικές. Οι πολιτικές ταινίες του προηγήθηκαν
από άλλες οι οποίες αξιολογούσαν την ιστορία. Ο Κομφορμιστής
(1970) ασκούσε κριτική στην φασιστική ιδεολογία, αναφερόταν στην σχέση
ανάμεσα στην εθνότητα και στον εθνικισμό αλλά και σε θέματα λαϊκής και
συλλογικής φύσεως. Η ταινία 1900 αναλύει την διαμάχη της αριστεράς με την δεξιά.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 2009, ο Μπερτολούτσι ήταν ένας από αυτούς που υπέγραψαν το σύμφωνο της ελβετικής κυβέρνησης με θέμα την απελευθέρωση του Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος ήταν υπό κράτηση και περίμενε να εκδοθεί στις ΗΠΑ.
Ο Κομφορμιστής (1970) ασκούσε κριτική στην φασιστική ιδεολογία, αναφερόταν στην σχέση ανάμεσα στην εθνότητα και στον εθνικισμό αλλά και σε θέματα λαϊκής και συλλογικής φύσεως.
http://antipera-oxthi-culture.blogspot.com/2009/02/1970.html
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης πέθανε σε ηλικία 77 ετών ήταν ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, που είχε βραβευθεί με τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011.
Την είδηση γνωστοποίησε η εφημερίδα «La Repubblica», σε δημοσίευμα με τίτλο «Αντίο στον τελευταίο μεγάλο μαέστρο του ιταλικού σινεμά».
Ο πατέρας του ήταν ο ποιητής Τζοζέπε Μπερτολούτσι.
Είχε σκηνοθετήσει ταινίες-αριστουργήματα, όπως ο «Κομφορμίστας» και το «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι».
Πρόσφατα ο επίσης σπουδαίος σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ τον κατηγόρησε ότι παραδόθηκε στη Χολυγουντιανή βιομηχανία και έχασε εντελώς το προσωπικό του, ιδιαίτερο σκηνοθετικό στυλ, το οποίο είχε στο παρελθόν..
Διακρίθηκε με αρκετά βραβεία λογοτεχνίας προτού αρχίσει να σκηνοθετεί, ενώ υπήρξε βοηθός του Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Εργογραφία
- 1964: Πριν την επανάσταση
- 1970: Η στρατηγική της αράχνης
- 1970: Ο κονφορμίστας
- 1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι
- 1976: 1900
- 1987: Ο τελευταίος αυτοκράτορας
- 1993: Ο μικρός Βούδας
- 2003: Οι ονειροπόλοι
- 2012: Εγώ και εσύ
Δημιούργησε ταινίες-αριστουργήματα, όπως «Ο Κομφορμίστας»», ενώ κέρδισε δύο από τα οκτώ Όσκαρ (σκηνοθεσίας και διασκευασμένου σεναρίου) για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» (1988).
Από τις πιο διασημότερες ταινίες του ήταν τα «Τσάι στη Σαχάρα», «Οι ονειροπόλοι», «1900» και «Io ballo da sola».
Το 2012 γύρισε το τελευταίο του έργο στη Ρώμη, «Εγώ και εσύ», έναν έντονο διάλογο μεταξύ δύο αδελφών.
Το 2007 στο Φεστιβάλ Βενετίας τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα για το έργο του, ενώ το 2011 στην έναρξη του Φεστιβάλ των Καννών τού απονεμήθηκε ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας.
Έζησε, κατά κύριο λόγο, στην Αιώνια Πόλη και στο Λονδίνο. Υπήρξε άθεος και μαρξιστής, ενώ για μια περίοδο είχε ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
Με έντονη ευαισθησία και ενδιαφέρον για όλη την ευρωπαϊκή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, ήταν από τους πιο ένθερμους και ειλικρινείς υποστηρικτές των Ελλήνων που βρήκαν καταφύγιο στην Ιταλία αντιστεκόμενοι στη στρατιωτική δικτατορία.
