Το συνέδριό μας, γίνεται σε μια μεταβατική περίοδο τόσο για την Χώρα όσο και την Αυτοδιοίκηση.
Είναι η περίοδος που φαίνεται ορατή η έξοδος από την μνημονιακή επιτροπεία και ότι αυτό σημαίνει θεσμικά, οικονομικά, κοινωνικά. Μια περίοδος που η Αυτοδιοίκηση παρά τις δυσκολίες, αποτέλεσε με τις δράσεις της βασικό κοινωνικό ανάχωμα προστασίας των πολιτών (προσφυγικό, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία κλπ.). Είναι έτοιμη σήμερα η Αυτοδιοίκηση για τη μεταμνημονιακή εποχή; Δυστυχώς όχι, χάσαμε δύο χρόνια με ευθύνη της πλειοψηφίας, εγκλωβισμένοι στην λογική της “αριστερής παρένθεσης” και του “τώρα πέφτει η Κυβέρνηση”. “Ξεχάσαμε” τις μνημονιακές δεσμεύσεις και την ασφυκτική νεοφιλελεύθερη επιτροπεία που διαλύουν το κοινωνικό κράτος και αυτό αποτυπώνεται και στο κείμενο θέσεων.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν, όπως έλεγε και ο Λένιν “οι άνθρωποι δεν διδάσκονται από τα λάθη των άλλων, ενδεχομένως από τα δικά τους”.
Γαϊτανάκι “πολέμου” αποκορύφωμα οι αστειότητες του περσινού συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη
ΜΗΔΕΝΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ
- βοήθεια στους υπερχρεωμένους Δήμους,
- Κοινωφελής εργασία (500.000.000,00 €),
- το πολυνομοσχέδιο,
- την πρόσληψη για πρώτη φορά 9.000 στην Καθαριότητα,
- την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, 1.800 προσλήψεις εκκρεμών διαγωνισμών ΑΣΕΠ,
- 200.000.000,00 € εθνικοί πόροι για τους παιδικούς σταθμούς,
- 330.000.000,00 € στα ληξιπρόθεσμα κ.α.
Η οικονομική κατάσταση, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Χώρας μας, μετά από την άσκηση 7 και πάμε για 8 χρόνια, νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, μείωσης του κοινωνικού κράτους και εσωτερικής υποτίμησης, παρά τις σημαντικές προσπάθειες ανάσχεσης της τελευταίας περιόδου, με τις κοινωνικές παροχές (καθολική πρόσβαση στην στοιχειώδη υγεία, κοινωφελής εργασία, κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης, κοινωνικό μέρισμα, κοινωνικό τιμολόγιο, ΤΕΒΑ κλπ.) και τη μείωση της ανεργίας από 27% σε20%, που όμως παραμένει δυσθεώρητη, είναι ακόμη πολύ δύσκολη.
Έχουμε δυστυχώς, σταθεροποίηση στο -65% των κρατικών επιχορηγήσεων του 2009, για την Αυτοδιοίκηση, με τις δυσμενείς επιπτώσεις που αυτό επιφέρει στην παροχή κοινωνικού έργου και υπηρεσιών προς τις τοπικές κοινωνίες μας. Το ειδικό πρόγραμμα πρόσθετης επιχορήγησης για νησιά και ορεινούς όγκους του 2017 που αυξάνεται το 2018 είναι σημαντικό αλλά δεν επιλύει το πρόβλημα.
Παρά το γεγονός ότι οι πόροι στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2018, είναι κατά 4,5% αυξημένοι για πρώτη φορά μετά από μειώσεις επτά ετών, πόρρω απέχουν από την κάλυψη των αυξημένων αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει πολύ περισσότερο από ποτέ σήμερα με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, να διεκδικήσει την εφαρμογή του Ν.3852/2010 αλλά και μια συμφωνία για τα νέα παρακρατηθέντα σε επενδυτικό πρόγραμμα σύγκλισης των περιφερειακών και ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, προϋπόθεση για την εφαρμογή της όποιας μεταρρύθμισης.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση η αναγκαιότητα για ριζοσπαστικές τομές στην ανασυγκρότηση του κράτους και στη δημόσια διοίκηση, που σημαντικό κομμάτι της αφορά προφανώς και την Αυτοδιοίκηση. Αυτοδιοίκηση που δυστυχώς και σήμερα αντιμετωπίζεται ως τομέας της γενικής κυβέρνησης και όχι ως ο δεύτερος πυλώνας του ενιαίου πολιτικο-διοικητικού μας συστήματος.