αυτοδιοίκηση και φασισμός είναι έννοιες αντίθετες
Μήπως πρέπει οι αυτοδιοικητικοί που αγαπούν συνειδητά την αντιπροσώπευση και όχι γιατί θέλουν να κατέχουν διοικητικούς θώκους, πρέπει να στείλουν μηνύματα δημοκρατίας προς όλες τις κατευθύνσεις;
Μήπως πρέπει να στείλουν καθαρό μήνυμα ότι αυτοδιοίκηση και φασισμός είναι αντίθετες έννοιες και δεν θα επιτρέψουν η περιοχή της Μεσσηνίας από περιοχή που καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες της πολιτιστικής της εξέλιξης να καταγραφεί ως μαύρη τρύπα οπισθοδρομικών πολιτικών αντιλήψεων ;
Όλοι μαζί πρέπει να αναλάβουμε δράση εναντίον της εξτρεμιστικής ακροδεξιάς .Δεν πρέπει να σκεφτούμε κάτι ειδικό .
Απλά: Ο Δάσκαλος είναι εναντίον του φασισμού όταν συνεχίσει να διδάσκει όλους τους μαθητές του με το ίδιο ενδιαφέρον για όλους.
Ο γιατρός είναι εναντίον του ρατσισμού όταν εξακολουθεί να βοηθά, όλους τους ασθενείς του ανεξαρτήτως χρώματος, το ίδιο.
Ο ιερέας είναι εναντίον του δωδεκάθεου της χρυσής αυγής όταν συνεχίζει να συμπονά όλους και τους διαφορετικούς στο θρήσκευμα μετανάστες, όπως πηγάζει η παραδόση της εκκλησίας από την οικουμενικότητα της ορθοδοξίας.
Ο επαγγελματίας πρέπει να είναι εναντίον αυτών που κυνηγάνε την ανθρώπινη διαφορετικότητα και καταλαβαίνει ότι αυτές οι αντιλήψεις είναι το τέλος του εμπορίου .
Ο άνθρωπος των γραμμάτων να βγαίνει μπροστά σε κάθε χώρο και να μάχεται υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
———
Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που την υποβοηθούν στη διεύρυνση της επιρροή της. Η απουσία ενός ενιαίου και συμπαγούς δημοσιογραφικού πολιτικού κοινωνικού μετώπου απέναντι σε ναζιστικές και νεοναζιστικές απόψεις την βοηθάει να ξεφεύγει επικοινωνιακά .Η απόπειρα διαφόρων κύκλων να εξωραΐσουν τη φυσιογνωμία της ως καταδιωκόμενης δύναμης , η επαμφοτερίζουσα στάση των όμορων συντηρητικών πολιτικών χώρων απέναντι της το «κλείσιμο ματιού» προς την εκλογική επιρροή της ΧΑ, στο όνομα μάλιστα της καταπολέμησής της και η προβολή απόψεων στα μέσα ενημέρωσης που την εμφανίζουν ως «θύμα» ενός σάπιου πολιτικού συστήματος.
Να γυρίσουμε την πλάτη στους ψευτοδικηγόρους υπερασπιστές της “διακίνησης ” των ιδεών.
Στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας.
Στα νηπιαγωγεία όταν θέλανε να μάθουν που υπήρχαν μωρά αλλοδαπών.
Στο μπλόκο πορειών .
Όταν προσπαθούν να εξοικειώσουν με τη ναζιστική θηριωδία και ορολογία .
Όταν προσβάλουν με χυδαιότητα κάθε έναν και ξεχνούν να της απαντήσουν.
Προπάντων όμως να σταματήσουν να επικαλούνται την ελευθερία του λόγου γιατί σε όλες αυτές τοποθετήσεις τους ως συνήγοροι "ξεχνούν" να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για αυτήν την ίδια Χ.Α..
