Αρχείο ετικέτας ποδήλατο

ΥΠΟΔΟΜΕΣ

Ποδήλατο: Μέσο μετακίνησης ή τρόπος ζωής;

Σχολιάστε

 

 

Ποδήλατο: Μέσο μετακίνησης ή τρόπος ζωής;

Μετά το περπάτημα, το ποδήλατο αντιπροσωπεύει τον πιο ‘αθώο’ και ήπιο τρόπο μετακίνησης. Είναι αθόρυβο, δεν ρυπαίνει, δεν καταναλώνει χώρο και καύσιμα, είναι το λιγότερο επικίνδυνο μέσο απέναντι στον πεζό, αλλά και στον αναβάτη του. Είναι επίσης φτηνό και συμπαθές γιατί συνδέεται με τον καθένα από τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Ποδήλατο χρησιμοποιεί όποιος θέλει να είναι ευέλικτος όπως ο πεζός, αυτόνομος στις μετακινήσεις του, χωρίς να ζημιώνει το περιβάλλον, όποιος επιθυμεί να έχει επαφή με την πόλη και να απολαμβάνει τη μετακίνησή του.

Σε μια εποχή που γίνεται μεγάλη προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες περιβάλλοντος στις πόλεις για την υγεία, την ασφάλεια, την ποιότητα ζωής και την οικονομική ανάπτυξη, η χρήση του ποδηλάτου για τις καθημερινές μετακινήσεις  είναι κοινά αποδεκτό ότι αποτελεί μια πολύ αποτελεσματική και μοντέρνα λύση.

Ίσως το πιο βασικό προσόν του ποδηλάτου είναι η μικρή κατάληψη χώρου. Για τις ευρωπαϊκές πόλεις ανάμεσα στις οποίες ανήκει και η Καλαμάτα, που τα κέντρα τους χτίστηκαν σε εποχές ανυποψίαστες για το αυτοκίνητο, η εξοικονόμηση χώρου είναι ό,τι πιο σημαντικό διότι αν και με τις νέες τεχνολογίες η πρόοδος στη ρύπανση, το θόρυβο και την ασφάλεια θα είναι μεγάλη, ως προς τον κορεσμό τα πράγματα γίνονται συνεχώς χειρότερα.

Το ποδήλατο ανήκει στις πολιτικές ανάπλασης μια πόλης. Όταν ο πεζός μπορεί να κυκλοφορεί άνετα, ευχάριστα και με ασφάλεια γιατί η πόλη είναι ελκυστική και το αξίζει, τότε εμφανίζεται και ο ποδηλάτης. Η παρουσία του είναι ένα αλάνθαστο κριτήριο ποιότητας για το αστικό περιβάλλον.

Οι συνθήκες που ευνοούν την κίνηση του ποδηλάτου ταυτίζονται με τις συνθήκες που θα χαρακτήριζαν τη βιώσιμη πόλη: μικρές ταχύτητες αυτοκινήτων, καθαρός αέρας, χαμηλά επίπεδα θορύβου, όμορφο οδικό περιβάλλον, συστηματικά συντηρούμενο αστικό δάπεδο, επαρκής εξοπλισμός σήμανσης και πληροφόρησης. Πρόκειται για χαρακτηριστικά εκείνης της πόλης που για τη λειτουργία της θα δώσει μεγάλο ρόλο στις συλλογικές μεταφορές, στο περπάτημα και το ποδήλατο. Αυτοί οι τρεις τρόποι είναι αλληλένδετοι και ικανοί να απελευθερώσουν τον κάτοικο από την εξάρτηση του αυτοκινήτου (Βλαστός κ.α., 2005).

H ένταξη του ποδηλάτου δεν είναι μόνο ζήτημα συγκοινωνιακού σχεδιασμού, που θα λυνόταν στα σχεδιαστήρια των μηχανικών. Είναι ένα στοίχημα για διαφορετικές συμπεριφορές μετακίνησης, σε μια διαφορετική πόλη. Πρόκειται για ένα στοίχημα παιδείας και υπευθυνότητας που θα πρέπει να κερδίθει
και στην πόλη της Καλαμάτας όπου η τοπογραφία της πόλης (μικρές υψομετρικές διαφορές) σε συνδυασμο με τους πολλούς πόλους έλξης ευνοούν τη χρήση του ποδηλάτου.

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία τα 5 χλμ. είναι το όριο των αυτόνομων μετακινήσεων με ποδήλατο. Από εκεί και πέρα το ποδήλατο συνδυάζεται με το αυτοκίνητο και τη δημόσια συγκοινωνία.Στην Καλαμάτα ειναι προφανές ότι μπορεί το ποδήλατο να λειτούργησει σε πολύ μεγάλο βαθμό ως αυτόνομο μέσω μετακίνησης.

Η δημιουργία του ποδηλατόδρομου είναι δεδομένο ότι έχει δημιουργήσει τις βασικές προϋποθέσεις ανάπτυξης του μέσου αυτού. Ωστόσο, περαιτέρω ενέργειες πρέπει να γίνουν με στόχο τη βελτίωση του επίπεδου εξυπηρέτησης πεζών και ποδηλατιστών, ώστε να γίνει ακόμα πιο φιλικός ο τρόπος αυτός μετακίνησης προς τους χρήστες. Στη συνέχεια παρατίθενται μια σειρά παρεμβάσεων που μπορούν να συμβάλουν στην επιτυχία του ανωτέρου στόχου:

•    Ολοκλήρωση του έργου που έχει ξεκινήσει, με τη δημιουργία νέων ποδηλατοδρόμων με στόχο να δημιουργηθεί ένα ευρύ δίκτυο σε όλη την πόλη, ώστε να αντιμετωπίσουν οι πολίτες το ποδήλατο όχι μόνο ως μέσο αναψυχής, αλλά και ως αυτόνομο μέσο μετακίνησης που θα καλύπτει αυτόνομα τις ανάγκες τους.

•    Τοποθέτηση κατάλληλης σήμανσης σε όλο του το μήκος του ποδηλατόδρομου που θα διασφαλίζει την ασφαλή κυκλοφορία του ποδηλάτου και των άλλων μέσων εναλλακτικής μετακίνησης πάνω σε αυτόν. Τρεις είναι οι τομείς που πρέπει να καλύπτονται από τη σήμανση: η σχέση των ποδηλάτων με τα αυτοκίνητα, η σχέση των ποδηλάτων με τους πεζούς και  η σχέση των ποδηλάτων με την πόλη.

•    Δεδομένου ότι τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του οδικού δικτύου είναι φτωχά σε συνδυασμό με το ότι οι οδηγοί δεν είναι εξοικειωμένοι με την παρουσία ποδηλάτων είναι σκόπιμο να γίνουν επιπλέον διαμορφώσεις στις διασταυρώσεις που θα υποχρεώνουν τα αυτοκίνητα να κινούνται με πιο χαμηλες ταχύτητες. Πεζοί και ποδηλάτες ανηκουν στην κατηγορία των ευάλωτων χρηστών της οδού και οφείλουν να κινούνται προστατευμένοι.

•    Δημιουργία κέντρων δανεισμού/ενοικίασης ποδηλάτων, όπου οι κάτοικοι ή οι επισκέπτες θα χρησιμοποιούν ποδήλατα του δήμου για κάποιες ώρες. Η διάθεση των ποδηλάτων θα έχει τη μορφή προσωρινής ενοικίασης/δανεισμού, για μετακινήσεις εντός της πόλης. Τα σημεία όπου θα τοποθετηθούν πρέπει να είναι διασκορπισμένα σε όλη την πόλη και να εξυπηρετούν τις ανάγκες όλων των κατοίκων και των επισκεπτών.

•    Δημιουργία αντίστοιχων δυνατότητων δανεισμού/ενοικίασης ποδηλάτων σε ξενοδοχεία της πόλης, προτρέποντας τους επισκέπτες να κινούνται με ποδήλατα.

•    Δημιουργία επιπλέον χώρων στάθμευσης ποδηλάτων σε πολλά διαφορετικά σημεία της πόλης που θα ενθαρρύνουν τη χρήση του ποδηλάτου απο εργαζομένους και θα διασφαλίζουν την ασφαλή φύλαξη τους.

•    Εκστρατείες ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και βελτίωσης της εικόνας του ποδηλάτου τόσο στους  επισκέπτες όσο και στους δημότες της πόλης.

•    Δημιουργία γραφείου στο δήμο το οποίο θα είναι υπεύθυνο για την ορθή και αποτελεσματική λειρουργία των παραπάνω δράσεων.

Οι συνθήκες δείχνουν να έχουν ωριμάσει ώστε η τοπική κοινωνία της Καλαμάτας να  συναινέσει και να αγκαλιάσει τις απαραίτητες αλλαγές που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής, θα αποκαταστήσουν τη φυσιογνωμία και τις αξίες της πόλης, θα ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή και θα δημιουργήσουν ευκαιρίες για την ανόρθωση της τοπικής οικονομίας. Σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες το στοίχημα του ποδηλάτου ως τρόπου ζωής είναι μεγάλο αλλά και αναπόφευκτο.

Παναγιώτης Παπαντωνίου
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, MSc
Υποψήφιος Διδάκτωρ

Χωρίς κατηγορία

” Καταστατικός χάρτης των Βρυξελλών ” για το ποδήλατο

Kαταστατικό Χάρτη των Βρυξελλών .

 

“Η ποδηλασία συμβάλλει στους παρακάτω τομείς:

Πόλεις φιλικές προς τον δημότη, αποτελεσματικές αστικές συγκοινωνίες, μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, μείωση του θορύβου της κυκλοφορίας, υγιή σωματική δραστηριότητα, οδική ασφάλεια, καθαρό αέρα, η καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος, την εξοικονόμηση ορυκτών καυσίμων και τον βιώσιμο τουρισμό.

Με την ευκαιρία του συνεδρίου Velo-city® 2009 στις Βρυξέλλες . Οι συμμετέχουσες πόλεις δεσμεύονται να τηρήσουν τα παρακάτω:

 

α) Να θέσουν ως στόχο το μερίδιο των πολιτών που αξιοποιούν το ποδήλατο ως μέσω μεταφοράς μέσα στην πόλη να είναι τουλάχιστον 15% μέχρι το 2020 και να τεθούν νέοι στόχοι μεγαλύτερων ποσοστών στην περίπτωση που αυτός ο στόχος έχει ήδη επιτευχθεί.

β) Να θέσουν ως στόχο, μέχρι το έτος 2020, την μείωση κατά 50% των ποδηλάτων που διατρέχουν τον κίνδυνο ενός θανατηφόρου ατυχήματος.

γ) Να αναπτυχθεί μία πολιτική για τους χώρους στάθμευσης και για την αντιμετώπιση της κλοπής των ποδηλατών.

δ) Να συμμετέχουν και να δημιουργήσουν προγράμματα για την αύξηση της χρήσης του ποδήλατου για μεταφορά προς και από το σχολείο και στην εργασία.

ε) Να συμβάλουν στον βιώσιμο τουρισμό με επενδύσεις σε μέτρα για τη βελτίωση και την αύξηση του «ποδηλατοτουρισμού».

στ) Να συνεργαστούν στενά με τους συλλόγους ποδηλάτων, τους οργανισμούς πωλητών ποδηλατών, τις οργανώσεις της βιομηχανίας ποδηλάτων και άλλους αρμόδιους φορείς, όπως η τροχαία, σύμβουλοι, εμπειρογνώμονες, αρχιτέκτονες και κατασκευαστές των έργων υποδομής για την επίτευξη των στόχων, και να καλέσουν όλες τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Η πόλη αυτή, μαζί με όλες τις άλλες πόλεις που υπογράφουν αυτή τη Συμφωνία, θα καλέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:

α) Να θέσουν ως στόχο το μερίδιο των πολιτών που αξιοποιούν το ποδήλατο ως μέσω μεταφοράς μέσα στις πόλεις να είναι τουλάχιστον 15% μέχρι το 2020.

β) Να καθορίσει την θέση του Ευρωπαϊκού Αξιωματικού Ποδηλασίας στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

γ) Να δημιουργήσει μια κοινοβουλευτική διακομματική ομάδα «Ποδηλασία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

δ) Να θέσει ικανοποιητικούς προϋπολογισμούς στη διάθεση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για την οικονομική υποστήριξη των πόλεων και των μη κυβερνητικών οργανισμών που προωθούν την ποδηλασία στην Ευρώπη.

Επιπλέον, οι υπογράφοντες της παρούσας Συμφωνίας καλούν όλες τις αρμόδιες αρχές σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα επίπεδα να προωθήσουν έντονα την ποδηλασία και να ενσωματώσει το ποδήλατο σε όλους τους τομείς της πολιτικής (υγεία, χωροταξία, διαχείριση της πόλης, οικονομία, κινητικότητα και κυκλοφορία, αναψυχή, αθλητισμός και τουρισμός).”

 

Αστικό περιβάλλον,Φυσικό περιβάλλον οικολογία

“Στο σοσιαλισμό φτάνεις μόνο με ποδήλατο” ή: για μια λιγότερο αυτοκίνητη ζωή « Φόρουμ Πρέβεζας

“Στο σοσιαλισμό φτάνεις μόνο με ποδήλατο” ή: για μια λιγότερο αυτοκίνητη ζωή

μέσω “Στο σοσιαλισμό φτάνεις μόνο με ποδήλατο” ή: για μια λιγότερο αυτοκίνητη ζωή « Φόρουμ Πρέβεζας.

Χωρίς κατηγορία

Ποδηλατόδρομοι και προτεραιότητες

Ηλίας Μπιτσάνης άρθρο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Και πάλι συζήτηση για τους ποδηλατόδρομους, με αφορμή την παρουσίαση του σχεδίου για δημιουργία μιας νέας διαδρομής, η οποία ξεκινώντας από τον υπάρχοντα ποδηλατόδρομο στη Νέδοντος θα συνεχίζει μέσα από τον ίδιο δρόμο μέχρι τη Σαλαμίνος και από εκεί θα φτάνει στο λιμάνι. Ασφαλώς ενδιαφέρουσα η διαδρομή, ιδιαίτερα για εκείνους που θέλουν το ποδήλατο για βόλτα, καθώς σε μεγάλο μήκος περνάει δίπλα από περιοχές με πράσινο και κοινωνικές υποδομές κατά μήκος του Νέδοντα.

Το ερώτημα όμως βρίσκεται στις προτεραιότητες, καθώς συζητούμε και πάλι για έναν ποδηλατόδρομο στον άξονα βορρά-νότου, σχεδόν παράλληλο με τον υπάρχοντα. Μπορεί η διαδρομή αυτή να παρουσιάζει ενδεχομένως μικρότερες τεχνικές δυσκολίες, όμως κατά τη γνώμη μας προτεραιότητα έχουν άλλοι άξονες οι οποίοι θα έπρεπε να προηγηθούν.
Το πρώτο ζήτημα είναι η επέκταση του υπάρχοντος ποδηλατόδρομου μέχρι το “Φιλοξένια”.

Οι σκέψεις που ακούγονται για επέκταση μέχρι την Αύρας δεν εξυπηρετούν σε τίποτε – και κατά την ταπεινή μας γνώμη απλώς υποδηλώνουν την ατολμία της δημοτικής αρχής να προχωρήσει σε ουσιαστικά μέτρα διευκόλυνσης πεζών και ποδηλατών. Η λαϊκή παροιμία λέει πως “χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται ομελέτα” και ως εκ τούτου αν δεν στερήσεις χώρο από το αυτοκίνητο για να τον δώσεις στο ποδήλατο, δεν μπορεί να δημιουργηθεί πραγματικό δίκτυο. Κατά το σχέδιο, μέχρι την Αύρας ο ποδηλατόδρομος θα πάει από τη νότια πλευρά του πεζοδρόμου, αλλά θα σταματήσει γιατί από εκεί και πέρα η υψομετρική διαφορά είναι μεγάλη και θα πρέπει να περάσει από την πάνω μεριά του πεζόδρομου. Στον πυρήνα του δισταγμού και της… λύσης είναι ο χώρος για το αυτοκίνητο. Είναι τραγικό να μη διστάζεις να κόψεις παραλία (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το εύρος της καθώς δεν υπάρχει λιμενική μελέτη), αλλά να βάζεις φρένο όταν φτάνεις στο δρόμο. Αν θέλουμε ποδηλατόδρομο, η επέκταση πρέπει να γίνει άμεσα, παράλληλα και βορείως του πεζόδρομου, οριοθετημένη με ασφαλή τρόπο (σε πρώτη φάση με πλαστικά κολονάκια) και με επεμβάσεις στο οδόστρωμα που θα κάνουν… δύσκολη τη ζωή των οδηγών που δεν σέβονται πεζούς και ποδηλάτες.
Σε αυτή τη λογική θα πρέπει να κινηθούν και οι επεμβάσεις σε δρόμους που οδηγούν από τις συνοικίες μέχρι τον κεντρικό ποδηλατόδρομο. Δεν έχει νόημα ένας άλλος αρτηριακός ποδηλατόδρομος, αν δεν μπορεί ο κάτοικος της συνοικίας να φτάσει σε αυτόν.

Δυστυχώς, ποδηλατόδρομος δεν προβλέφθηκε στη Βασ. Γεωργίου παρά το γεγονός ότι το έργο κατασκευάστηκε προσφάτως. Έχοντας εκμηδενίσει την απόσταση από τις ανατολικές συνοικίες, ο δρόμος αυτός πρέπει να εξοπλιστεί απαραιτήτως και ταχέως με ποδηλατόδρομο, έστω και με πρόχειρη οριοθέτηση. Και φυσικά υπάρχουν η οδός Αθηνών καθώς και άλλοι δρόμοι στους οποίους θα πρέπει να απλωθεί το δίκτυο.
Η κρίση κάνει περισσότερο επιτακτική και εφικτή τη μετακίνηση με ποδήλατο – και ο δήμος οφείλει να συμβάλει σε αυτό αποφασιστικά, σε βάρος του αυτοκινήτου κι εκείνων που έχουν μετατρέψει όλους τους δρόμους σε πάρκινγκ.