«Για τη Ναυαρίνου θα κάνουμε αυτά που αντέχει η κοινωνία μας» δήλωνε ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Νίκας στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 27^ης Μαρτίου 2017, αναφερόμενος στις παρεμβάσεις που θα γίνουν με το πρόγραμμα «Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης». Η απάντηση του δημάρχου δόθηκε σε ερώτηση του επικεφαλής της «Ανεξάρτητης Συμμαχίας Πολιτών», Μιχ. Αντωνόπουλου, για το ενδεχόμενο αλλαγών στις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις της παραλιακής οδού, ενόψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου.

Ήταν μάλιστα κατηγορηματικός ο κ. Νίκας ότι «για την οδό Ναυαρίνου δεν μπορεί να γίνει κάτι», συμπληρώνοντας, πως «οτιδήποτε μπορούσε να γίνει έγινε και απέτυχε».

Αυτό είναι το ένα σημείο που αποτυπώνει τη φιλοσοφία της Δημοτικής Αρχής, ή μόνο του δημάρχου ίσως, αλλά αρκεί. ‘Ότι δηλαδή η Δημοτική Αρχή δεν θα επιχειρήσει μελετητικά το αυτονόητο, αυτό που επιβάλλεται για την πόλη, αλλά θα κάνει «αυτά που αντέχει η κοινωνία μας».

Η ερμηνεία δική σας. Η δική μου σκέψη πάει σε κείνο το «άγεται και φέρεται».

Το δεύτερο σημείο, είναι αν υπάρχει στα συρτάρια του Δήμου Καλαμάτας κυκλοφοριακή μελέτη, ή όχι. Αναφέρομαι σε εκείνη την επικαιροποιημένη κυκλοφοριακή μελέτη για το Δήμο Καλαμάτας (Γενικό Πλαίσιο – Ειδικές Ρυθμίσεις) – Προκαταρκτικές Προτάσεις για Διαβούλευση – 26 Μαρτίου 2009, της «Δρόμος ΕΠΕ», του συγκοινωνιολόγου Κ. Ζέκκου και των συνεργατών του.

Θυμήθηκα πως υπάρχει στο συρτάρι μου, καθώς στις 27 Μαρτίου 2017, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παν. Νίκας, έλεγε στο Δημοτικό Συμβούλιο, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ανεξάρτητου Δημοτικού Συμβούλου Παν. Αλούπη, ότι έχει μεν εκπονηθεί κυκλοφοριακή μελέτη για το τραμ, η οποία όμως δεν έχει πληρωθεί από το Δήμο και ως εκ τούτου δεν έχει παραληφθεί.

Μπορεί να μην έχει εκπονηθεί μελέτη για το τραμ, αλλά αν ο κ. Νίκας ρωτήσει θα του πουν στην Τεχνική Υπηρεσία, πως σε κάποιο συρτάρι υπάρχει σίγουρα η κυκλοφοριακή μελέτη της 26^ης Μαρτίου του 2009, που με μια επικαιροποίηση ίσως μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά την πόλη.

Όπως και να έχει όμως, μόνο συγκροτημένα, με μελέτη, μπορεί να πορευτεί η πόλη, με επιστημονικές μεθόδους δηλαδή κι όχι να πορευτούμε στη μικροπολιτική λογική «θα κάνουμε αυτά που αντέχει η κοινωνία μας».

Άλλωστε, ο τεχνικός κόσμος της Μεσσηνίας (η Ν.Ε. του ΤΕΕ σε συνεργασία με τους Συλλόγους Μηχανικών) στην πρότασή του για τη «Στρατηγική Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης» προτάσσει την εκπόνηση νέας κυκλοφοριακής μελέτης: «Πρωταρχικό, σημείο σύγκλισης όλων των εμπλεκόμενων φορέων είναι η απαίτηση για μια νέα κυκλοφοριακή μελέτη συνολικά του αστικού χώρου της μεσσηνιακής πρωτεύουσας με καταγραφή τόσο των σημερινών στοιχείων, όσο και των αναμενόμενων στις προσεχείς δεκαετίες, με στόχο τα συμπεράσματα της εν λόγω μελέτης να ανταποκριθούν στην πόλη του μέλλοντος με επάρκεια».

Άρα, κάθε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αποδεχτεί την ανάγκη, οι όποιοι σχεδιασμοί να στηριχτούν σε κυκλοφοριακή μελέτη.

Αν ξεφυλλίζαμε τη μελέτη του 2009, υπάρχει περίπτωση να μας έκανε για την οδό Ναυαρίνου ένα από τα 7 σενάρια που προτείνει, ή εν ανάγκη, να τροποποιούσαμε κάποιο από αυτά, αντί να υποστηρίζουμε πως «δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας», ή «οτιδήποτε μπορούσε να γίνει έγινε και απέτυχε», ή ότι «για την οδό Ναυαρίνου δεν μπορεί να γίνει κάτι», για να καταλήγουμε ότι για την παραλιακή «θα κάνουμε αυτά που αντέχει η κοινωνία μας»!

Τα Κυκλοφοριακά Σενάρια της οδού Ναυαρίνου που παρουσιάζονται στην επικαιροποιημένη κυκλοφοριακή μελέτη του 2009, είναι τα εξής:

Σενάριο 1 – Μονοδρόμηση / Αντιδρόμηση τμημάτων οδού.

Σενάριο 2 – Τμηματική Πεζοδρόμηση και Μονοδρόμηση οδού (έξοδος).

Σενάριο 3 – Τμηματική Πεζοδρόμηση και Μονοδρόμηση οδού (είσοδος).

Σενάριο 4 – Εκτενής Πεζοδρόμηση οδού.

Σενάριο 5 – Εκτενής Πεζοδρόμηση και Μονοδρόμηση οδού (έξοδος).

Σενάριο 6 – Εκτενής Πεζοδρόμηση και Μονοδρόμηση οδού (είσοδος).

Σενάριο 7 – Πλήρης Πεζοδρόμηση οδού.

Αν δεν στηριχτούμε στην επιστημονική μελέτη, αν δεν εμπιστευτούμε τους ειδικούς, κατά περίπτωση, αν αποφασίζουμε μόνοι μας (ή περίπου μόνοι μας), αν λειτουργούμε σαν παντογνώστες, αν «κλείνουμε το μάτι μας» στην… κοινωνία, υποκύπτοντας σε αυτό που θέλει και δεν κάνουμε αυτό που πρέπει, αυτή η πόλη δεν μπορεί να πάει πουθενά. Θα τη δώσουμε χειρότερη στα παιδιά μας. Και το ζητούμενο είναι να την παραδώσουμε καλύτερη στις επόμενες γενιές.

Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ας σεβαστούμε την έννοια του ορού «Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη», σύμφωνα με την Παγκόσμια Επιτροπή για την Αειφόρο Ανάπτυξη: “Βιώσιμη ορίζεται η Ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της παρούσας γενιάς, χωρίς να μειωθεί η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες και φιλοδοξίες”.

Γ. Ξ.