2 Μάρτιος 2019 Archives

Είναι βέβαιο πως το ΔΣ που θα προκύψει θα είναι -πέρα από πιο αυθεντικά αντιπροσωπευτικό- και πιο αναβαθμισμένο απ΄ ότι θα μπορούσε ποτέ να μας δώσει η ενισχυμένη αναλογική .

Του Γιώργου Γιαννόπουλου*

Διατυπώνεται , με τρόπο άκομψο είναι η αλήθεια, τις τελευταίες μέρες ο φόβος μήπως ο δήμος Καλαμάτας καταστεί -ελέω απλής αναλογικής- έρμαιο τυχοδιωκτών που στοχεύουν σε οφφίκια, και είναι διατεθειμένοι να εκβιάσουν γι’ αυτό.

Το βασικό υπόστρωμα απόψεων σαν τις παραπάνω, είναι η απέχθεια προς την δημοκρατία και η προτίμηση σε ολιγαρχικότερες μορφές διακυβέρνησης, που έρχονται μεν από το παρελθόν, αλλά επανέρχονται ως “νέες” με τρόπο απροκάλυπτο και προκλητικό. Πρόσφατα ο “Φιλελεύθερος” είχε στο πρωτοσέλιδο απόσπασμα συνέντευξης του Δ. Νανόπουλου, με τον τίτλο “Χρειάζεται ένα άλλο πολίτευμα, η Δημοκρατία per se αρχίζει να έχει προβλήματα”. Θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς με την διαπίστωση, προτείνοντας σαν διέξοδο την “περισσότερη δημοκρατία” σε όλα τα επίπεδα. Όμως οι συγκεκριμένοι κύκλοι εννοούν και οραματίζονται τη συρρίκνωση της δημοκρατίας.
Εκτός από αντιδημοκρατικές όμως οι συγκεκριμένες απόψεις , με δεδομένο το τοπίο των συνδυασμών που κατεβαίνουν στο δήμο μας, και – ας μου επιτραπεί η παρατήρηση- με δεδομένα τα ονόματα των επικεφαλής τους τουλάχιστον (που δεν είναι λίγοι, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι δημοτικοί σύμβουλοι την επαύριο των εκλογών), είναι και εντελώς αβάσιμες.
Είναι βέβαιο πως το ΔΣ που θα προκύψει θα είναι -πέρα από πιο αυθεντικά αντιπροσωπευτικό- και πιο αναβαθμισμένο απ΄ ότι θα μπορούσε ποτέ να μας δώσει η ενισχυμένη αναλογική .
Το ίδιο το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής όχι μόνο εξασφάλιζε δυσανάλογο αριθμό δημοτικών συμβούλων στην πλειοψηφία, αλλά απέτρεπε και υπαρκτές δυνάμεις από το να διεκδικήσουν την εκπροσώπησή τους, με αποτέλεσμα να έχουμε ντεφάκτο πλειοψηφίες στα ΔΣ με τους ευνοούμενους του ενός.
Κραυγαλέο παράδειγμα ο δήμος Αθηναίων όπου με μόλις 21% στον πρώτο γύρο η δημοτική παράταξη της πλειοψηφίας έχει 28 δημοτικούς συμβούλους με μόλις 21 για όλους μαζί τους υπόλοιπους.
Το ίδιο παράδειγμα ακυρώνει και το επιχείρημα ότι ειδικά με την απλή αναλογική μπορεί ο καθένας να μαζέψει 5 συγγενείς και φίλους, να κάνει συνδυασμό και να εκλεγεί στο ΔΣ με μόνο σκοπό να εκβιάσει έμμισθη θέση. Αυτή την ευχέρεια την έδινε στον υποτιθέμενο επίδοξο “τυχοδιώκτη” και το προηγούμενο εκλογικό σύστημα.Στον δήμο Αθηναίων είχαμε πανσπερμία υποψηφιοτήτων και στις προηγούμενες εκλογές, και εκπροσώπηση στο ΔΣ παρατάξεων που πήραν 2,30% ή και 1,97%.
Και βέβαια την ίδια ευχέρεια μπορεί να πει κανείς ότι έδινε σε επίδοξους “τυχοδιώκτες” και το προηγούμενο καθεστώς, μέσω της ένταξής τους σε συνδυασμούς που οι μισές τους έδρες στο ΔΣ ήταν “δώρο” του εκλογικού συστήματος. Τώρα τον λόγο και για την αποτροπή ενός τέτοιου ενδεχομένου, έχουν αποκλειστικά οι ψηφοφόροι.
Πέραν αυτών, είναι επιπόλαιο να προεξωφλήσει κανείς ότι οι εκλεγμένοι που θα προκύψουν από τον συγκεκριμένο χάρτη υποψηφιοτήτων στην πόλη μας, θα αρνηθούν για λόγους μικροπολιτικούς τη συνεργασία επί των εκάστοτε θεμάτων, διακινδυνεύοντας την ομαλή πορεία του δήμου.
Αυτό που χρειάζεται -και δεν έχουμε ακόμα στο βαθμό που θα έπρεπε- είναι να υπάρξουν και πραγματικές αυτοδιοικητικές παρατάξεις -ευρύτερες από το εκάστοτε ψηφοδέλτιο- με συνέχεια , πρόγραμμα, αυτοτέλεια, και δημοκρατικές εσωτερικές διαδικασίες.
Αλλά αυτό είναι κάτι που απαιτεί μια κουλτούρα η οποία μόνο στην πράξη και στο περιβάλλον απλής αναλογικής μπορεί να καλλιεργηθεί.

*Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός, μέλος του “Ανοιχτού Δήμου”