Σήμερα που η χώρα πετυχαίνει την έξοδο από τα μνημόνια και τη σκληρή επιτροπεία, η Αυτοδιοίκηση έχει να αντιμετωπίσει μια συνολικά διαφορετική κατάσταση, θεσμικά, κοινωνικά και οικονομικά.
Ο “Κλεισθένης” αποτελεί το πρώτο βήμα της αναγκαίας ριζοσπαστικής διοικητικής μεταρρύθμισης, τη δημοκρατική πρόκληση για τις αναγκαίες προωθητικές συνθέσεις στο προγραμματικό και κοινωνικό πεδίο,σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, με την αναγκαστική αλλαγή κουλτούρας της διοίκησης που επιβάλει, ενώ παράλληλα ανοίγει τη δυνατότητα για παρεμβάσεις στο αναπτυξιακό πεδίο σε ενέργεια και δημόσια αγαθά κλπ.
Η ατζέντα της “Συνταγματικής Αναθεώρησης” αποτελεί μεν μια δημοκρατική τομή δεν συμπεριλαμβάνει όμως την επιβαλλόμενη αποκέντρωση του υπερσυγκεντρωτικού Ελληνικού κράτους και την αντιστοίχιση του στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Θετική η τοποθέτηση του Υπουργού αλλά πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί.
Καλούμαστε να προτείνουμε στην Κυβέρνηση και τα Κόμματα τις θέσεις μας, ως ΚΕΔΕ, για την πολυεπίπεδη διακυβέρνηση και την αποτύπωσή της ολοκληρωμένα στον καταστατικό χάρτη της χώρας, σύμφωνα και με τον ψηφισμένο Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας.
Θα πρέπει η Κυβέρνηση στην αναθεωρητέα ύλη να συμπεριλάβει κατά σειρά:
στο άρθρο 56 την κατάργηση του τελευταίου εδαφίου, που αποκλείει μόνο τους Περιφερειάρχες από την κάθοδο σε άλλες εκλογικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ακόμα και αν παραιτηθούν πολύ πριν.
στο άρθρο 74 να προστεθεί παράγραφος 7, που θα προβλέπει ότι, στα νομοσχέδια που αφορούν ειδικά θέματα αρμοδιότητας ΟΤΑ, να ζητείται υποχρεωτικά γνώμη (όχι σύμφωνη γνώμη), όπως συμβαίνει αντίστοιχα και με τη συνθήκη της Λισσαβόνας μεταξύ των αποφάσεων της Commission και υποχρεωτικά γνωμοδοτήσεων πριν της Επιτροπής Περιφερειών, από τα θεσμικά όργανα στης Αυτοδιοίκησης ΚΕΔΕ-ΕΝΠΕ. Η ορθή πρόβλεψη στης Επιτροπής του Ν. 4555 (“Κλεισθένης” άρθρο 212) δεν είναι θεσμικά αρκετά ισχυρή.
στο άρθρο 76 να κατοχυρωθεί το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας των θεσμικών εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης.
στο άρθρο 101 στην παράγραφο 1 να αποσαφηνίζεται ότι φορείς της κατά τόπους αποκέντρωσης είναι οι οργανισμοί Τ.Α.πρώτου και δεύτερου βαθμού και τα όργανα της Μητροπολιτικής Αυτοδιοίκησης.Φορείς της καθ’ ύλην αποκέντρωσης να είναι οι δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμοί και κρατικά νομικά πρόσωπα για να ξεπερασθούν οι νομικές ερμηνευτικές δυστοπίες για το τι είναι τοπική δημόσια υπόθεση
στην παράγραφο 2 να αναφέρονται και τα όργανα της μητροπολιτικής αυτοδιοίκησης (όπως ορισθούν από τον νόμο), για να λήξει το ερμαφρόδιτο των αρμοδιοτήτων των μητροπολιτικών περιοχών
στην παράγραφο 3 να αναφερθούν ρητά οι αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας βάσει των οποίων οι ΟΤΑ έχουν τεκμήριο αρμοδιότητας στις τοπικές δημόσιες υποθέσεις.Επίσης να παρέχεται δυνατότητα έκδοσης κανονιστικών πράξεων από τους ΟΤΑ, ως όργανα της κατά τόπον Διοίκησης, σύμφωνα με τον ψηφισμένο Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, δηλαδή χωρίς η σχετική νομοθετική εξουσιοδότηση να υπόκειται στις ειδικές προϋποθέσεις του άρθρου 43 παρ. 2
στο άρθρο 102 με βάση τα προαναφερόμενα, να ορισθεί ο χαρακτήρας των ΟΤΑ και να προβλέπεται ότι με νόμο ορίζονται οι προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να αναγνωρισθούν πολιτικά δικαιώματα και σε αλλοδαπούς που διαμένουν και εργάζονται μόνιμα στην Ελλάδα, για να αποφεύγουμε τραγέλαφους όπως στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010.
Τα ζητήματα της εποπτείας (πχ άρθρο 98) -πέραν της κατάργησης των αποκεντρωμένων διοικήσεων ως έχουν και την άμεση λειτουργία της αυτοτελούς υπηρεσίας επόπτη-ελεγκτή νομιμότητας του Ν. 4555, “Κλεισθένης”- και της άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής εκ μέρους των ΟΤΑ θα πρέπει να τύχουν επεξεργασίας και αν υπάρχει πεδίο ευρύτερων πολιτικών συγκλίσεων να συμπεριληφθούν στην αναθεωρητέα ύλη.
Ως ΚΕΔΕ
Οφείλουμε να απαιτήσουμε από την Κυβέρνηση και τα κόμματα μια προγραμματική συμφωνία απόδοσης των παρακρατηθέντων σε ένα πολυετές επενδυτικό σχέδιο άρσης των ενδοπεριφερειακών και διαπεριφερειακών ανισοτήτων της χώρας σε δίκτυα, κοινωνικές και τεχνολογικές υποδομές. Για την υλοποίηση των ολοκληρωμένων σχεδίων διαχείρισης απορριμμάτων με επίκεντρο την πρόληψη στην πηγή και την ανακύκλωση καθώς και των προγραμματικών δεσμεύσεων της χώρας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ο θετικός ρόλος των προγραμμάτων “Φιλόδημος” στην τοπική ανάπτυξη δεν αρκεί.
Είναι αναγκαία η διεκδίκηση άμεσα:
α) ουσιαστικής αύξησης των προβλεπομένων κρατικών επιχορηγήσεων με σταδιακή εφαρμογή του Ν. 3852/10, σύμφωνα με την οικονομική δυνατότητα της χώρας.
β) λειτουργία των επιτροπών των άρθρων 211 και 212 του Ν.4555
γ) ουσιαστικών αλλαγών απλοποίησης και επιτάχυνσης διαδικασιών στον Ν.4412
δ) συμφωνία άρσης μετά το 2021 όλων των μνημονιακών δεσμεύσεων για εξαίρεση καταβολής τελών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση επενδυτικών σχημάτων (λιμάνια, αεροδρόμια κλπ)
ε) ουσιαστική συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στις νέες προσλήψεις και ιδιαίτερα επιστημόνων και εξειδικευμένου προσωπικού.
στ) παράταση για ένα χρόνο του προσυμβατικού ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Παράλληλα, οφείλουμε να αντιπαρατεθούμε ως Αυτοδιοίκηση στην ακραία νεοφιλελεύθερη λογική, του“λιγότερο κράτος” του 1:5 στις προσλήψεις και της κατάργησης των κρατικών επιχορηγήσεων με τη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ (πρόταση Μητσοτάκη) στην Αυτοδιοίκηση.Πρόταση που απλά σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις,λιγότερη Τοπική Αυτοδιοίκηση, λιγότερες και ακριβότερες Κοινωνικές παροχές για τους πολίτες στο τοπικό επίπεδο.
Ο Δημόσιος και Κοινωνικός χαρακτήρας των Δημοτικών υπηρεσιών με σταθερές σχέσεις πλήρους απασχόλησης, πρέπει να αποτελούν την πυξίδα των θέσεών μας.
Μπροστά στη νέα περίοδο που ανοίγεται, οφείλουμε επίσης, κρατώντας τα όποια θετικά της περιόδου (πχ μαραθώνιος καινοτομίας νέων), να ξεπεράσουμε την κυριαρχία του “φαίνεσθαι” καιτων προσωπικών στρατηγικών, πάνω στο “είναι” που μας χαρακτήρισε αυτή την περίοδο. Να ξεπεράσουμε αυτοεγκλωβισμούς (με ευθύνη της πλειοψηφίας που δεν ήταν μονοπαραταξιακή) στην κεντρική πολιτική κομματική αντιπαράθεση (καμπάνια του “ναι”, υιοθέτηση αφηγήματος περί “αριστερής παρένθεσης” κλπ) καθώς και την εργαλειοποίησή μας, με κραυγές υπερμεγένθυσης και δαιμονοποίησης υπαρκτών κυβερνητικών αστοχιών, μειώνοντας θετικές παρεμβάσεις της Κυβέρνησης (Φιλόδημος, χρέη Δήμων, ληξιπρόθεσμα,ενίσχυση νησιωτικών και ορεινών Δήμων κλπ) στερώντας έτσι από την Αυτοδιοίκηση τον ουσιαστικό της ρόλο ως θεσμικού συνομιλητή της Πολιτείας και αξιόπιστου διεκδικητή της αποκέντρωσης με Δημοκρατία.
Ως Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία δηλώνουμε το παρών μας στη διεκδίκηση αυτού του πλαισίου, από τις όποιες Κυβερνήσεις προκύψουν στο μέλλον, γιατί θεωρούμε ότι η αντίθεση Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κεντρικού Κράτους θα είναι παρούσα για πολλά χρόνια.
