Αρχείο μηνός Φεβρουάριος 2017

Aυτοδιοίκηση,Θεσμικό πλαίσιο Αυτοδιοίκησης

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται οξυγόνο

28 Φεβρουάριος, 2017  της ·Γνωσιούλας Χαϊλατζίδου

Προχώρησε μάλιστα σε ένα βήμα παραπέρα: αποχώρησε από το διάλογο που ξεκίνησε η κυβέρνηση προκειμένου, μετά από ουσιαστική συζήτηση με τους αρμόδιους φορείς και την κοινωνία να προχωρήσει σε αλλαγές στο νόμο «Καλλικράτη». Ενός νόμου που δέχτηκε πυρά από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους. Ενός νόμου που υλοποιήθηκε παρά τις μεγάλες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις πολιτών και που οι δυσκολίες που έφερε στην ΤΑ είναι εμφανείς σε εκείνους που συμμετέχουν στα θεσμικά της όργανα, αλλά και σε όλους τους πολίτες.

Η κάθετη αυτή άρνηση της ΚΕΔΕ να συμμετάσχει στο διάλογο, δείχνει να απορρέει από προφανείς αντιπολιτευτικούς λόγους -τους οποίους με ιδιαίτερη συνέπεια και επιμονή υπηρετεί εδώ και δυο χρόνια η «μένουμε Ευρώπη» ΚΕΔΕ- και από μια παράλογη επικοινωνιακή επιλογή, που εν τέλει της αφαιρεί τη δυνατότητα να συμμετάσχει ουσιαστικά στη διαδικασία διαμόρφωσης ενός αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ποιες λοιπόν είναι αυτές οι αλλαγές που προτείνει η Επιτροπή σε ότι αφορά το θεσμικό πλαίσιο και τις οποίες η ΚΕΔΕ βρίσκει τόσο ενοχλητικές και βλαβερές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε να αποχωρήσει από το διάλογο;

v  Εκλογικός νόμος

Τι ισχύει μέχρι τώρα: ο νικητής των δημοτικών εκλογών του δεύτερου γύρου– που δεν είχε το 50%, συν ένα στον πρώτο γύρο- με όποιο ποσοστό και να πέρασε στο δεύτερο γύρο παίρνει τα 3/5 των δημοτικών συμβούλων. Του δίνεται δηλαδή η δυνατότητα μιας ισχυρότατης πλειοψηφίας, ακόμη κι αν πήρε το 22% όπως πχ ο δήμαρχος Αθηναίων.

Τι προτείνει η Επιτροπή: ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ και στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Απλή αναλογική για τους δημοτικούς συμβούλους και εκλογή του δημάρχου σε δεύτερη Κυριακή ανάμεσα στους δυο επικρατέστερους.

Η αντιπροσώπευση δηλαδή των πραγματικών συσχετισμών στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών και των περιφερειών, η αποτύπωση της πραγματικής βούλησης των πολιτών. Όταν έχει ψηφιστεί η απλή αναλογική για τις βουλευτικές εκλογές, δεν είναι δυνατό να ζητάμε να μείνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση  σε παλαιότερα μοντέλα.

v  Δημοτικά και τοπικά συμβούλια

Τι ισχύει: πλήρως απαξιωμένα εκλεγμένα όργανα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, μακριά από τις τοπικές κοινωνίες  και με την πλειοψηφία του κάθε δήμου να τα χρησιμοποιεί μόνο όταν χρειάζεται να προωθήσει κάποιες αποφάσεις.

Τι προτείνεται: αναβάθμιση του ρόλου των Δημοτικών Συμβουλίων και αντικατάσταση τοπικών συμβουλίων και άλλων επιτροπών από «λαϊκές συνελεύσεις» και συνελεύσεις γειτονιάς, με δεσμευτικό -και όχι συμβουλευτικό ως ίσχυε- χαρακτήρα των αποφάσεων, καθώς και τη δυνατότητα προκήρυξης Δημοψηφισμάτων από ομάδες κατοίκων Τοπικών για θέματα που αφορούν τις περιοχές κατοικίας τους.

Προτείνεται δηλαδή ο επανασχεδιασμός των θεσμών της ενδοδημοτικής αποκέντρωσης, έτσι ώστε να δημιουργηθούν ισχυρές τοπικές δομές στο εσωτερικό κάθε Δήμου, με ουσιαστικές αρμοδιότητες και να ενισχυθούν οι θεσμοί άμεσης κοινωνικής συμμετοχής.

Τα παραπάνω αποτελούν στοιχεία που αυξάνουν το αίσθημα εγγύτητας των πολιτών προς το θεσμό της Αυτοδιοίκησης, φέρνουν τους δημότες στο κέντρο των εξελίξεων και των αποφάσεων.

v   Ψήφος σε μετανάστες.

Τι ισχύει σήμερα: δικαίωμα «εκλέγειν» έχουν οι υπήκοοι κρατών-μελών της ΕΕ στις ευρωεκλογές και τις δημοτικές εκλογές.

Τι προτείνεται: Να επεκταθεί το δικαίωμα και για τις περιφερειακές εκλογές και να έχουν δικαίωμα ψήφου και όσοι διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα.

Η Επιτροπή στην καταληκτική της συνεδρίαση στις 24-2-2017 ενέκρινε και μια σειρά εισηγήσεις, που παρουσιάστηκαν από τις επιμέρους Θεματικές Ομάδες, σχετικά με τις αρμοδιότητες των ΟΤΑ, τη θεσμική τους συγκρότηση και λειτουργία. Παρουσιάστηκαν επίσης εισηγήσεις για τα οικονομικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα οποία όλοι γνωρίζουμε πως χρειάζονται ένα νέο, δημοκρατικό, αποτελεσματικό και διαφανές σύστημα διαχείρισης και δημοσιονομικής εποπτείας, που θα εξασφαλίζει την οικονομική βιωσιμότητα των ΟΤΑ, χωρίς να παραβιάζει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλειά τους.

Η αντιπαράθεση όμως από μεριάς της ΚΕΔΕ εστιάστηκε στις θεσμικές αλλαγές και κυρίως στον εκλογικό νόμο, παραβλέποντας και αδιαφορώντας για όλα τα άλλα σημαντικά θέματα που ήρθαν προς συζήτηση.

Στην ελληνική κοινωνία όμως είναι προφανές εδώ και καιρό πως ο «Καλλικράτης» έφερε ένα πέρα για πέρα συγκεντρωτικό μοντέλο. Οι δυσλειτουργίες του μοντέλου αυτού είναι πολλές:

v  Πλήρης  απαξίωση των συνεδριάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων  που λειτουργούν ως όργανα επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων.

v  Πλήρης απαξίωση της συμμετοχής της αντιπολίτευσης σε κάθε συζήτηση, αλλά και στις αποφάσεις της δημοτικής αρχής. Τα ερωτήματα που υποβάλλει η αντιπολίτευση και οι προτάσεις που θέτει προς συζήτηση δεν έχουν καμιά τύχη και καμιά αξία όταν ο δήμαρχος δε θέλει να απαντήσει ή δε θέλει να τις συζητήσει. Η εφαρμογή ενός «στενού και στεγνού» κανονισμού λειτουργίας στις συνεδριάσεις του  Δημοτικού Συμβουλίου καθιστά το διάλογο άχρηστο και απονεκρώνει στην ουσία κάθε δημοκρατική λειτουργία.

v  Πλήρως απαξιωτικό μοντέλο προς την κοινωνία,  την οποία διατείνεται ότι υπηρετεί.

Καμιά ουσιαστική συμμετοχή της κοινωνίας σε διαβουλεύσεις και αποφάσεις. Οι Δημοτικές Επιτροπές Διαβούλευσης, όταν και όπου λειτούργησαν, μόνο ως επίφαση δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκαν από την εκάστοτε πλειοψηφία. Οι διαβουλεύσεις επίσης  με φορείς είναι συνήθως προσχηματικοί και μόνο επικοινωνιακά εκμεταλεύσιμοι.

Κανένα πρόβλημα της κοινωνίας δεν έρχεται αδιαμεσολάβητα στα Δημοτικά Συμβούλια. Ακόμα και όταν με τις λίγες, ομολογουμένως, υπογραφές φτάνει κάποιο θέμα στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου βρίσκει απέναντι την «ισχυρή πλειοψηφία». Οι ενεργοί πολίτες αντιμετωπίζονται τις περισσότερες φορές εχθρικά ή απαξιωτικά και οι αποφάσεις της δημοτικής αρχής δεν αλλάζουν, με αποτέλεσμα και αυτή η δυνατότητα των πολιτών ελάχιστες φορές να αξιοποιείται.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται οξυγόνο.

Χρειάζεται  να ανασάνει. Είναι καιρός  να αποκτήσει τον πραγματικό της ρόλο. Να γίνει πράγματι ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. Να είναι κοντά στον πολίτη και μαζί του να σχεδιάζει το καλό του τόπου του. 

Βασικό στοιχείο και ζητούμενο είναι η συμμετοχή.

Μια συμμετοχή θεσμικά κατοχυρωμένη, που δεν θα εναπόκειται στην καλή θέληση κάθε δημοτικού άρχοντα.

Μια συμμετοχή που θα υποχρεώνει τη δημοτική αρχή στις όποιες αποφάσεις της.

Μια συμμετοχή που θα εμπνέει τον δημότη γιατί η φωνή του θα ακούγεται, η γνώμη του θα μετράει.

Μια συμμετοχή που θα δίνει χώρο και ρόλο στους πολίτες.

Είναι αλήθεια πως η δημοκρατία είναι μια «κουραστική» διαδικασία. Θέλει  διάλογο, συζήτηση, θέλει διαβούλευση, θέλει υποχωρήσεις, θέλει και συναίνεση. Θέλει χρόνο.

Η δημοκρατία όντως είναι δύσκολη, αλλά είναι απαραίτητη.

Η Γνωσούλα Χαϊλατζίδου είναι μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ και δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Κατερίνης

Ανάπτυξη και ΟΤΑ,Ενημέρωση Ειδήσεις Πληροφόρηση,ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Λείπει η αρχιτεκτονική φαντασία από τον σχεδιασμό των πεζόδρομων

Πεζοδρομήσεις όχι μόνο για καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος

Οι πεζόδρομοι στην Καβάλα, όπως και σε άλλες πόλεις, ήταν παλιοί εμπορικοί δρόμοι. Με την πεζοδρόμηση, όμως, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος «εκτόπισαν» τα εμπορικά καταστήματα. Γι’ αυτό, κατά την άποψη μας, όταν σχεδιάζεται ένας πεζόδρομος, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η προηγούμενη χρήση του δρόμου. Το ιδανικό, νομίζουμε, είναι να γίνεται μία «χωροθέτηση» των καταστημάτων, ώστε οι χρήστες (πεζοί) να γνωρίζουν ότι στον ένα πεζόδρομο θα κάνουν τα ψώνια τους στα εμπορικά καταστήματα και στον άλλο, θα «χαλαρώσουν» συζητώντας και πίνοντας τον καφέ τους. Επίσης, οι πεζόδρομοι στην πλειοψηφία στερούνται της αρχιτεκτονικής φαντασίας, ώστε να γίνουν πιο ελκυστικοί στο κοινό. Θα ήταν χρήσιμη, πιστεύουμε, μία συζήτηση της δημάρχου και του αρμόδιου αντιδημάρχου με τους αρχιτέκτονες, για να αποκτήσουν οι πεζόδρομοι στο κέντρο της Καβάλας μία ξεχωριστή εικόνα.

Κράτα το

αγροτική ανάπτυξη

Τις συμβάσεις για τα εγκριθέντα προγράμματα προώθησης υπέγραψε ο Αποστόλου | MeatNews.gr

Επισημαίνεται ότι η εθνική συμμετοχή καταργείται για τα νέα προγράμματα προώθησης των αγροτικών προϊόντων, ενώ το ποσοστό συγχρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση διαμορφώνεται σε ποσοστό 70-80% (εσωτερική αγορά Ε.Ε. – τρίτες χώρες). Ειδικώς για την Ελλάδα, το ποσοστό χρηματοδότησης αυξάνεται κατά 5% επιπλέον, λόγω της χρηματοδοτικής συνδρομής που λαμβάνουμε ως χώρα.Επιδίωξη του ΥΠΑΑΤ είναι να ενθαρρύνει της συμμετοχή στο μέτρο της «προώθησης» μεγάλων συνεργατικών σχημάτων, ώστε να εξασφαλίζεται η απαιτούμενη αντιπροσωπευτικότητα και η «επιθετική» προβολή των αγροτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές.Τα 8 προγράμματα προώθησης π

Πηγή: Τις συμβάσεις για τα εγκριθέντα προγράμματα προώθησης υπέγραψε ο Αποστόλου | MeatNews.gr

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Μια παραίτηση για την Αρκαδία

     Τάκη  Γατσόπουλου, Περιφερειακού Συμβούλου Αρκαδίας – Αντιπροέδρου Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου.

 

Ι. Στην προχθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, η Περιφερειακή Αρχή Τατούλη μέσα από μια διαδικασία απρόκλητων ύβρεων και ανοίκειων χαρακτηρισμών, που προσβάλλουν όχι μόνο το θεσμό και πρόσωπα αλλά και το πολιτισμικό αίσθημα του Πελοποννησιακού Λαού, απέναντι στη σύσσωμη δημοκρατική αντιπολίτευση και τις θέσεις των δημοτικών αρχών της πλειοψηφίας των πολιτών της Πελοποννήσου, ψήφισε το Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ).

Το ΠΕΣΔΑ ήταν το κοστούμι της σύμβασης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) με την ΤΕΡΝΑ για την διαχείριση των απορριμμάτων της Πελοποννήσου που η Περιφερειακή Αρχή σχεδιάζει χρόνια στην πλάτη των ανυποψίαστων για το περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της πολιτών της και είναι το μοναδικό μεγάλο σε δύο θητείες της έργο που θα έχει αν πραγματοποιηθεί το ανεξίτηλο ένοχο αποτύπωμά της .

 

Διαφωνούμε κάθετα με το Σχέδιο αυτό για λόγους θεσμικούς, περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς αλλά και οικονομικούς, δηλαδή βαθύτατα πολιτικούς και προτείνουμε, ως «Πελοπόννησος Πρώτα» την αποκεντρωμένη, ορθολογική και περιβαλλοντικά συμβατή αλλά και οικονομικά συμφέρουσα διαχείριση των απορριμμάτων με Δημόσιο έλεγχο και τη συμμετοχή της κοινωνίας σε αυτήν με σκοπό την επιστροφή του οφέλους της διαχείρισης σε αυτήν.

 

 Διεκδικούμε την άμεση χρηματοδότηση και συνδρομή των δήμων και των φορέων τους για την υλοποίηση της πιο πάνω εναλλακτικής πρότασης, που περιλαμβάνει ενημέρωση – πρόληψη – μείωση – οργανωμένη διαλογή στην πηγή – ανακύκλωση – ανάκτηση – κομποστοποίηση – λιπασματοποίηση και υγειονομική ταφή του υπολείμματος, του οποίου η ποσότητα και ο βαθμός επικινδυνότητας με βελτιούμενη στο χρόνο ποσοτικά και ποιοτικά διαχείριση και τη συμμετοχή της ήδη εκφρασμένης θέλησης των πολιτών θα βαίνουν συνεχώς μειούμενα.

 

Όμως στην Περιφέρεια Πελοποννήσου που το γνώριμο πολιτικό σύστημα την κατάντησε την πιο βρώμικη της χώρας θριαμβεύει τώρα σε σύγχρονη έκδοση κάθε εταιρεία πρόθυμων «επενδυτών» και όχι η κοινωνία των δημιουργικών πολιτών της..

 

ΙΙ. Στο πλαίσιο μάλιστα της Κεντρικής Υπερσυγκεντρωτικής διαχείρισης του ΠΕΣΔΑ που η πλειοψηφία ψήφισε και της ΣΔΙΤ που αυτή προωθεί, εντάσσεται και ο σχεδιασμός παράνομα χωροθετημένης μονάδας στην Παλιόχουνη Βαλτετσίου Τριπόλεως Αρκαδίας, για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αργολίδας!!!!, της Κορινθίας!!!! και του συνόλου σχεδόν της Αρκαδίας, η οποία όμως σε συνδυασμό με τα αναγνωριζόμενα ολοένα προβλήματα χωροθέτησης των αρχικά προβλεπόμενων άλλων δύο μονάδων σε Μεσσηνία και Λακωνία και το χαρακτηρισμό όλης της Περιφέρειας κατά το ΠΕΣΔΑ για πρώτη φορά ως μιας διαχειριστικής ενότητας, κινδυνεύει αυτή να είναι η μόνη πλέον για ολόκληρη την Πελοπόννησο!!!!

 

Όμως καθώς η Αρκαδία με βάση τα στατιστικά στοιχεία του ίδιου του ΠΕΣΔΑ από όλες τις Περιφερειακές Ενότητες της Πελοποννήσου είναι:

 

η Περιφερειακή Ενότητα που παράγει τα λιγότερα απορρίμματα,

η Περιφερειακή Ενότητα που έχει τη μεγαλύτερη τάση μείωσης του πρωτογενούς τομέα,

η Περιφερειακή Ενότητα που έχει τη μεγαλύτερη ανεργία σε μια Περιφέρεια που η ανεργία αυξάνεται με φρενήρεις ρυθμούς και

η Περιφερειακή Ενότητα που έχει τον πιο γηρασμένο πληθυσμό,

είναι παντελώς άδικη, ανομιμοποίητη και  εκτός κάθε αναλογίας η πιο πάνω καταστροφική για το μέλλον της χωροθέτηση, που ως φθηνή και βολική η επιτήδεια εργολάβος με την εκχώρηση της άδειας της Περιφερειακής Αρχής κυριαρχικά στον τόπο μας επέλεξε.

 

Η μονάδα αυτή χωρίς αβασάνιστους τοπικισμούς, θα επιβαρύνει υπέρμετρα την περιοχή με την ήδη υποβαθμισμένη γειτονική Μεγαλόπολη αλλά και γενικότερα την Αρκαδία, με την πρόσθεση αέναου κυκλοφοριακού φόρτου απορριμματοφόρων στους οδικούς άξονές της, τις κάθε είδους αναμφισβήτητες εκπομπές της μονάδας και το τεράστιο προς ταφή κακής ποιότητας υπόλειμμά της, ώστε η Αρκαδία μας  θα γίνει στο εξής η χωματερή της Πελοποννήσου.

 

Αυτά όταν η Τρίπολη για δεκαετίες δεχόταν από παντού σκουπίδια  στο μεγαλύτερο ΧΑΔΑ της Περιφέρειας στο «Πλάτωμα», ενώ ελέω και της Περιφερειακής Απραξίας που έστρωνε το δρόμο στην ΤΕΡΝΑ έχει και δύο τεράστιους «νεότευκτους» ΧΑΔΑ στην «Αγία Τριάδα» και τον «΄Αγιο Βλάσση».

 

ΙΙΙ. Με τα δεδομένα αυτά και την επιπλέον ευθύνη μου ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης της παράταξης «Πελοπόννησος Πρώτα» στην Αρκαδία, όπου γεννήθηκα μεγάλωσα, εργάζομαι και ζω με την οικογένειά μου και για εκείνη άδολα ονειρεύομαι, ψήφισα φυσικά αρνητικά  στην εισήγηση της πλειοψηφίας για αυτό το ΠΕΣΔΑ.

Όμως η ψήφος μου δεν ήταν αρκετή όπως προεκτέθηκε για να αποτρέψει την υπερψήφιση του ΠΕΣΔΑ που δυστυχώς διαμόρφωσε και η δίβουλη με καθυστερήσεις και εκτροπές πολιτική της Κυβέρνησης που έσυρε για δύο χρόνια την αντιμετώπιση του προβλήματος για να υποχωρήσει στο τέλος στην επιλογή της υιοθέτησης της ΣΔΙΤ, αντίθετα όχι μόνο με τις θέσεις της αλλά και με κάθε έννοια  «δίκαιης ανάπτυξης»  για την Αρκαδία.

 

ΙV. Aγαπητοί συμπολίτες, η πιο πάνω ψήφος μου ήταν η τελευταία στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου,

όμως καθώς  τα μεγάλα εγκλήματα και οι μεγάλες συμφωνίες συνοδεύονται από εκκωφαντική σιωπή,

για να ενισχύσω τη φωνή της ψήφου μου για  την Αρκαδία και να αναδείξω στο μέτρο των μικρών δυνάμεών μου το πρόβλημα μιας διαχείρισης των απορριμμάτων που θα πληγώνει και θα δηλητηριάζει τον τόπο μας  και τη ζωή όχι μόνο των παιδιών μας αλλά και των επόμενων γενεών και ταυτόχρονα θα μας επιβαρύνει πανάκριβα, μέσω των λογαριασμών του ρεύματος με απειλή διακοπής του,

 παραιτούμαι της ιδιότητας του περιφερειακού συμβούλου εκλεγμένου στην περιφερειακή ενότητα Αρκαδίας,

συνεχίζοντας αδιαπραγμάτευτα και ενωτικά να δεσμεύομαι με  όσους παλεύουν μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο στον αγώνα κατά της ΣΔΙΤ απορριμμάτων Πελοποννήσου και συνακόλουθα του ΤΕΡΝΑτουργήματος στην Αρκαδία……. ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ.

 

Καλώ  παράλληλα τους πολίτες, τις συλλογικότητές τους και ιδίως τους Δημάρχους, το Φο.δ.σ.α. Π.Π., τα Κόμματα, τους Βουλευτές και την Κυβέρνηση να αναλάβουν ΤΩΡΑ τις σχετικές ιστορικές ευθύνες τους απέναντι στο μέλλον.

                                

                                 Τρίπολη 23-2-1017

                                

                                    

                                     Τάκης  Γατσόπουλος

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΙ ΤΑΚΤΙΚΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΡΧΗΣ

 

(Διαπαραταξιακό Δελτίο Τύπου )

Ο κύριος Περιφερειάρχης για άλλη μια φορά επέδειξε την «ικανότητά» του, αυτή της εφαρμογής της Δημοκρατίας κατά το δοκούν. Φυσικά για την αντιπολίτευση του ΠΕΣΥ, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη μιας και οι αντιδημοκρατικές του πρακτικές είναι γνωστές, τουλάχιστον σε εμάς. Ωστόσο οφείλουμε να ενημερώσουμε τους πολίτες αυτού του τόπου πως ενώ στο προηγούμενο Περιφερειακό Συμβούλιο ζητήσαμε να συζητηθεί το θέμα των δασικών χαρτών, η πλειοψηφία του κυρίου Περιφερειάρχη αποφάσισε το θέμα να συζητηθεί στο επόμενο τακτικό Περιφερειακό Συμβούλιο. Όμως στην πρόσκληση που εστάλλει στις 16-2 για τη σημερινή συνεδρίαση

Δήμητρα Λυμπεροπούλου

Περιφερειακή σύμβουλος Πελοποννήσου Επικεφαλής Περιφερειακής Παράταξης «Πελοπόννησος Οικολογική»

Επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης Δημοκρατική Πελοποννησιακή Συνεργασία – Πράξη Ανάπτυξης

πρ. Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Μεσσηνίας

Νίκος Πατσαρίνος Επικεφαλής της παράταξης Πελοπόννησος Πρώτα

(20-2-2017) του ΠΕΣΥ ,δεν το συμπεριέλαβε στα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Και βεβαίως ο κύριος Περιφερειάρχης-κατά την προσφιλή του τακτική της καταστρατήγησης των αποφάσεων- συγκάλεσε Έκτακτο Περιφερειακό Συμβούλιο την Παρασκευή 17/2/2017 ενημερώνοντας τους Περιφερειακούς Συμβούλους την ίδια μέρα….προφανώς για να συζητήσει μόνος του αφού μάλλον δεν άντεχε την κριτική μας. Να σημειώσουμε εδώ πως ενώ οι χάρτες της Μεσσηνίας αναρτήθηκαν στις 23/1/2017  ο κύριος Περιφερειάρχης  θεώρησε το θέμα ως έκτακτο και σοβαρό σχεδόν ένα μήνα μετά….ενώ η αντιπολίτευση ζητούσε να συζητηθεί το θέμα εδώ και δύο περίπου εβδομάδες.

Όσον αφορά το θέμα της δακοκτονίας είναι βεβαίως σημαντικό θα μπορούσε όμως να συζητηθεί σήμερα προ ημερήσιας διάταξης θέμα, με τη δέουσα σοβαρότητα και σωστή προετοιμασία με τεκμηριωμένες προτάσεις.

  • Τι άραγε ήθελε να προλάβει ο κύριος Τατούλης;

  • Μήπως τις εξαγγελίες για νομοθετικές ρυθμίσεις όσον αφορά τους δασικούς χάρτες;

Δυστυχώς όμως για αυτόν δεν πρόλαβε και έμεινε «εκτεθειμένος» , γιατί την Παρασκευή στις 17-2-2017 η διυπουργική σύσκεψη μεταξύ άλλων, δεσμεύτηκε για την συνέχιση της γεωργικής εκμετάλλευσης , εκτάσεων που είναι ενταγμένες στο ΟΣΔΕ και αλληλοεπιδρούν με τους δασικούς χάρτες.

Για όλους αυτούς του λόγους και οι έξι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, απείχαμε από την «κατεπείγουσα » συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Δεν μας εκπλήσσουν οι πολιτικές που εφαρμόζει ο κύριος Περιφερειάρχης διότι είναι  οι ίδιες πρακτικές που εφάρμοσε η παράταξη που εκφράζει και που βούλιαξαν την χώρα μετά από 40 χρόνια διακυβέρνησης.

Καλαμάτα 20-2-2017

ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Π.Σ.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΡΩΤΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ

Αστικά απορρίμματα,Ενημέρωση Ειδήσεις Πληροφόρηση

«ΑΛΥΣΟΔΕΝΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ»

Δελτίο Τύπου

 

Στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 20/2/2017 στη συζήτηση του θέματος: «Έγκριση του αναθεωρημένου Περιφερειακού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ)» και με πρωταγωνιστές τον κ. Τατούλη και την ΤΕΡΝΑ, «αλυσοδένεται» για δεκαετίες η Περιφέρεια Πελοποννήσου στη διαχείριση των απορριμμάτων. Αυτό έγινε με απόφαση της πλειοψηφίας, αν και καταψήφισαν όλες οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης.

Η παράταξή μας καταψήφισε την αναθεώρηση του συγκεκριμένου ΠΕΣΔΑ γιατί:

– Δεν συνάδει με τα εγκεκριμένα Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΕΣΔΑ) και Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων, αλλά και με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, όπως εκφράζονται πρόσφατα με τα τελευταία έγγραφα από 30/8/16 και 3/2/17 της Γενικής Δ/νσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

– Αν και αρμόδιος φορέας σύνταξης του ΠΕΣΔΑ είναι ο Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) των Δήμων, αγνοήθηκε στο κείμενο που ψηφίστηκε η 3/2016 ομόφωνη απόφασή του.

– Προτάθηκε η λύση 1Β που προβλέπει μια κεντρική διαχείριση για όλη την Πελοπόννησο, επεξεργασία σύμμεικτων απορριμμάτων, φαραωνικές εγκαταστάσεις ανισοβαρώς κατανεμημένες και μόνο μέρος της διαχείρισης των οργανικών σε 5 μονάδες (μία ανά Περιφερειακή Ενότητα), υποβαθμίζοντας και αποδυναμώνοντας τις κυρίαρχες δράσεις που είναι  η διαλογή στην πηγή, η ανακύκλωση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανάκτηση των υλικών.

– Ταυτίζουν αυτόν τον σχεδιασμό που φτάνει μέχρι το 2020 με το έργο ΣΔΙΤ της Περιφέρειας Πελοποννήσου που φτάνει (αν υπογραφεί) μέχρι το 2045! Θυμίζουμε ότι με το ΣΔΙΤ προβλέπεται ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα και με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά για τ’ απορρίμματα που θα φτάνουν από τους Δήμους στις μονάδες της ΤΕΡΝΑ. Δεσμεύσεις που είναι αντίθετες με τις ισχύουσες σύγχρονες οδηγίες.

– Υπήρξαν πολλές σκόπιμες ελλείψεις ή διαστρεβλώσεις που έγιναν από την Διοίκηση της Περιφέρειας και την εκθέτουν. Έτσι: α) αγνοήθηκαν τα κεφάλαια Γ και Δ της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) των 4 Υπουργείων για τη ΣΜΠΕ και οι αντίστοιχες αναφορές των 2 γνωμοδοτήσεων των 2 Γενικών Γραμματέων για τον ΠΕΣΔΑ, β) υποτιμήθηκε και υποβαθμίστηκε η αρμόδια Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωροταξίας της Περιφέρειας, που στάθηκε ως όφειλε κριτικά, αφού για να εισηγηθεί δεν της δόθηκαν όλα τα στοιχεία όταν και όπως έπρεπε, γ) ενώ υπάρχουν σοβαρές αλλαγές και νέα στοιχεία για τις αρχικές εγκαταστάσεις του ΣΔΙΤ και του αρχικού ΠΕΣΔΑ (μείωση ελάχιστης εγγυημένης ποσότητας, 12 νέοι σταθμοί μεταφόρτωσης, 5 μονάδες κομποστοποίησης, προτάσεις που αφορούν και τις ποσότητες από τα τοπικά σχέδια διαχείρισης των Δήμων (ΤΟΣΔΑ), περιοχή υδροληψίας Σκάλας Λακωνίας, αξιοποίηση δεματοποιητών), δεν γίνεται καμία αναφορά για την ανάγκη επικαιροποίησης των αδειοδοτημένων εγκαταστάσεων, δ) δεν εντάσσονται στο σχεδιασμό οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις των Δήμων (ΜΟΛΑΚ, μονάδες επεξεργασίας κ.ά.), ε) δεν καθορίζεται σαφής χρόνος και χώρος για τη μεταβατική διαχείριση, στ) δεν μας απάντησαν μετά το 2020 (μέχρι τότε ισχύει η αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ) και μέχρι το 2045 με ποιο τρόπο κατοχυρώνονται και θα υπάρξουν αλλαγές στην σύμβαση του ΣΔΙΤ σύμφωνα με τις νέες αλλαγές – προσαρμογές ενός νέου ΠΕΣΔΑ.

Στην πορεία έγκρισης του ΠΕΣΔΑ που έγινε κάτω από την «σκιά» του ΣΔΙΤ αναδείχθηκαν πολλά ζητήματα και βγήκαν πολλά συμπεράσματα:

– Ελαχιστοποιείται έως χάνεται μέχρι το 2045 ο δημόσιος έλεγχος, η δυναμική καθημερινή πολιτική, κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική παρέμβαση.

– Υπερδιογκώθηκαν και υπερκοστολογήθηκαν οι εγκαταστάσεις απορροφώντας όλους τους διαθέσιμους πόρους δίνοντας περιθώριο για μεγάλα κέρδη στον ανάδοχο του έργου αντί να επιστρέφονται ως κίνητρο στους καθημερινούς χρήστες – δημότες, προκειμένου να επιτυγχάνεται ποσοτική και ποιοτική βελτίωση στη διαχείριση των απορριμμάτων.

­–Ενώ από τον ΕΣΔΑ προβλέπεται μέχρι το 2020 ότι πρέπει να πηγαίνει για υγειονομική ταφή το 26% των απορριμμάτων, με το ΣΔΙΤ – μέχρι το 2045 – η ΤΕΡΝΑ θα μπορεί να πηγαίνει το 45%!

Η Περιφέρεια αξιοποίησε την αδυναμία (πλην εξαιρέσεων) των Δήμων για διαχείριση του δικού τους θέματος των απορριμμάτων όχι για να λύσει το θέμα, αλλά για να επιβάλλει το ΣΔΙΤ. Με όλα τα εργαλεία που διαθέτει διαμόρφωσε κατά καιρούς και κατά το δοκούν τους καλούς και κακούς Δημάρχους! Σ’ αυτόν το στόχο της εκτός από τις χρηματοδοτήσεις ενέταξε και τους δεματοποιητές και την αποκατάσταση των ΧΑΔΑ. Από την διαχείριση αυτών προέκυψαν η μεγάλη αδιαφάνεια και οι καθυστερήσεις, τις οποίες προσπαθεί πάντα να τις ρίξει στους άλλους.

Ο κ. Τατούλης έφτασε στο σημείο από τη μια να μας λέει ότι αποδέχεται τον ΕΣΔΑ και από την άλλη να έχει κάνει προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας! Να παίρνει αποφάσεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο παρουσία των ΜΑΤ και ν’ απαγορεύει σ’ αυτό, άκουσον – άκουσον, τον λόγο στους Δημάρχους για το δικό τους θέμα των απορριμμάτων! Να παραποιεί στοιχεία των Υπηρεσιών και να απειλεί όποιον έχει διαφορετική άποψη. Να προσπαθεί να εντάξει το ΣΔΙΤ Πελοποννήσου στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας και να παινεύεται γι’ αυτό, ταυτιζόμενος με ό,τι νεοφιλελεύθερη άποψη υπάρχει! Να διεκδικεί από το Κράτος αποκέντρωση στις Περιφέρειες (και καλά κάνει), αλλά να είναι ό,τι πιο «συγκεντρωτικός» υπάρχει στην Περιφέρειά του.

Στην κακή κατάσταση (χειρότερη στη χώρα στη διαχείριση των απορριμμάτων), που βρίσκεται η Περιφέρεια Πελοποννήσου ήταν ευκαιρία να ξεκινήσουμε και να γίνουμε το σωστό παράδειγμα μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής διαχείρισης σε επίπεδο Περιφέρειας. Αντ’ αυτού σε μια περίοδο οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης επιλέγουμε το ΣΔΙΤ που είναι ό,τι πιο ξεπερασμένο, στατικό, άκαμπτο, σπάταλο, αντιεπιστημονικό, αντιπεριβαλλοντικό – αντιοικολογικό, αντικοινωνικό και αντιλαϊκό.

Με οδηγό τις διαχρονικές σταθερές προτάσεις μας για την αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, που σέβονται τον άνθρωπο και το περιβάλλον και δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας βήμα – βήμα απαντώντας καθημερινά στα «ασταθή» και προβληματικά βήματα της Περιφέρειας. Σ’ αυτή την πορεία έχουμε συμμάχους την κοινωνία και δυνάμεις απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους.

Υ.Γ. Την «ευγενική» συμπεριφορά του κ. Τατούλη στο Περιφερειακό Συμβούλιο την αφήνουμε στην κρίση των πολιτών.

 

                     22/2/2017

   Για την «Πελοπόννησος Πρώτα»

 

     Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι

  1. Πατσαρίνος Νίκος Μεσσηνία (επικεφαλής)
  2. Βουδούρη Ντίνα Μεσσηνία
  3. Γαβρήλος Γεώργιος Αργολίδα
  4. Γατσόπουλος Τάκης Αρκαδία
  5. Γκανάς Παν/της Αρκαδία
  6. Καρλαύτη Στέλλα Μεσσηνία
  7. Μενούνος Περικλής Κορινθία
  8. Πιέρρου Μαρίνα Κορινθία
  9. Χρυσαδάκος Σταύρος Λακωνία

 

Πόλη

Ποιο είναι το μέλλον της Καλαμάτας;

Ενα ερώτημα που αιωρείται ασφαλώς όχι ξεχωριστά από εκείνο που αφορά τη χώρα, πλην όμως με μια αυτοτέλεια σε σχέση με αυτό. Το ειδικό συναρτάται από την τύχη του γενικού, αλλά επηρεάζεται και από ειδικούς παράγοντες που μπορεί να το κάνουν καλύτερο ή χειρότερο.

Είναι μια συζήτηση η οποία δεν γίνεται. Στο βουλευόμενο όργανο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, το Δημοτικό Συμβούλιο δηλαδή, η συζήτηση αναλώνεται σε αντιπαραθέσεις για την καθημερινότητα. Στο γήπεδο της απραξίας δηλαδή που βολεύει αφάνταστα τη δημοτική ηγεσία, της οποίας το όραμα φτάνει μέχρι τη διαχείριση των τραπεζοκαθισμάτων. Δεν κρύβει πως δεν έχει όραμα και μάλιστα θεωρητικοποιεί την απουσία του ως στοιχείο ρεαλισμού. Και δεν μπορεί και δεν θέλει να πάει παραπέρα, καθώς η συγκυρία σπρώχνει τα πράγματα μόνη της και καλύπτει τη γύμνια σχεδιασμού σε σχέση με το μέλλον. Ο δρόμος έγινε χωρίς να νοιαστεί καθόλου γι’ αυτό, ακόμη και όταν το έργο είχε κολλήσει. Το αεροδρόμιο για το οποίο ουδέποτε έχει ουσιαστικά ενδιαφερθεί, πάει μόνο του (μια ολόκληρη συζήτηση το γιατί). Γενικώς, κόσμος πάει και έρχεται και ουκ ολίγοι έχουν πεισθεί πως είναι ζήτημα χρόνου το μπιγκ μπανγκ στην τοπική οικονομία με τον τουρισμό και την αυξημένη προβολή της περιοχής (χωρίς επίσης να έχουν κουνήσει δαχτυλάκι). Θα έλεγα ότι μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι ορισμένα πράγματα εξαντλούνται και ήδη πιάνουν τα όριά τους, καθώς απουσιάζουν το πραγματικό ενδιαφέρον και οι υποδομές που θα μπορούσαν να υποδεχθούν ακόμη και ενδεχόμενη αύξηση της ζήτησης. Η οποία φυσικά δεν μπορεί να εκτιμηθεί με βάση την πληρότητα των τριημέρων που δίνουν ανάσες, όχι όμως και λύσεις στην τοπική οικονομία. Η έκφραση “βούλιαξε από κόσμο” χρησιμοποιείται πολύ συχνά, δεν έχει όμως ανάλογο αντίκρισμα στα… ταμεία εκείνων που έχουν επενδύσει όνειρα στον τουρισμό.

Η απουσία συνεκτικού εναλλακτικού σχεδίου από τις δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο δήμο, διευκολύνει το παιχνίδι στο γήπεδο που ορίζει η δημοτική ηγεσία και το κερδίζει χωρίς δυσκολία. Οι μεμονωμένες παρεμβάσεις όση αξία και αν έχουν, όσο σωστές και αν είναι, δεν μπορούν να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων. Και ως εκ τούτου παραμένει ζητούμενο η πειστική εναλλακτική πρόταση τοπικής διακυβέρνησης. Ζητούμενο με προσωπικές, κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους καθώς αυτή δεν μπορεί να υλοποιηθεί με “χαρτιά” αλλά από ανθρώπους και οργανωμένες δυνάμεις που μπορούν να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν τον πολίτη. Κοντά σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν λόγο για τα όσα συμβαίνουν στην πόλη, σιωπούν εκκωφαντικά. Οι παρεμβάσεις αυτοδικαίωσης μπορεί να ικανοποιούν τους προσωπικούς εγωισμούς, απέχουν πολύ όμως από το να αποτελούν ενέργειες οι οποίες σε τελευταία ανάλυση μπορεί να ενδιαφέρουν τους πολίτες. Θα τολμούσα να πω μάλιστα ότι κάποιοι στο μυαλό τους έχουν την υστεροφημία και αποφεύγουν να βάλουν το χέρι στη φωτιά όταν χρειάζεται. Θεωρούν ότι αν μιλήσουν γίνονται “μέρος του προβλήματος” όπως χαρακτηρίζουν πλέον στο παρασκήνιο την περί τις δημοτικές υποθέσεις αντιπαράθεση. Ετσι ξεμένουν λίγοι δεξιά – αριστερά που ξιφουλκούν, ματαίως τις περισσότερες φορές, προσπαθώντας να θέσουν επί τάπητος ζητήματα για τα οποία θα έπρεπε να γίνεται ζωηρή συζήτηση. Και τα οποία υποκύπτουν στη λογική του “ενός ανδρός αρχή”.

Και αν έτσι έχουν τα πράγματα με το παλιό πολιτικό προσωπικό που έδωσε στον εαυτό του φύλλο πορείας για αποστρατεία από τη συζήτηση για το μέλλον της πόλης, δεν φαίνεται να υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους νέους ανθρώπους. Αν οι μεγαλύτεροι έχουμε υποχρέωση να συνδράμουμε με τις απόψεις μας (και μόνον) στις υποθέσεις της πόλης, οι νεότεροι έχουν κάθε λόγο όχι μόνον να ανοίγουν τη συζήτηση αλλά και να οργανώνουν την παρέμβασή τους για τα θέματα αυτά. Γιατί είναι ζητήματα που αφορούν πρωτίστως τους ίδιους και τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους. Θα είχε ενδιαφέρον να ερευνήσει κάποιος τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Σε μια πρώτη προσέγγιση θα τολμούσα να γράψω ότι κρίσιμος παράγοντας είναι η απογοήτευση από τις πρακτικές και η απαξία του θεσμού της αυτοδιοίκησης. Κάποιες φορές αυτό είναι πρόσχημα, τις περισσότερες όμως γεννάει φόβο και μάλιστα σε γενιές που παρακολουθούν την πολιτική ως παρατηρητές χωρίς να συμμετέχουν ή να συμβάλουν στη διαμόρφωσή της. Παράγοντες που μπορούν να καταγραφούν ακόμη είναι οι επαγγελματικές δυσκολίες, η εξάρτηση αυτών πολλές φορές από μηχανισμούς εξουσίας, η προσπάθεια του σημερινού πολιτικού προσωπικού να ενσωματώσει ή να αποθαρρύνει από τη συμμετοχή νέους ανθρώπους. Από την εμπειρία της καθημερινότητας στην πόλη, εκτιμώ ότι η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων που έχουν και άποψη για την πόλη και τη ζωή της, προτιμά στην καλύτερη περίπτωση να δραστηριοποιείται σε έναν συγκεκριμένο τομέα, μακριά από τριβές με την τοπική εξουσία και τη φθορά που προκαλείται.

Ασφαλώς δεν θεωρώ πως η Καλαμάτα είναι η εξαίρεση, ανάλογα φαινόμενα υπάρχουν και στις άλλες πόλεις ως απότοκα και της γενικής κατάστασης αλλά και μια αντίληψης “ανάθεσης” σε άλλους της διαχείρισης των υποθέσεων που μας αφορούν. Η αντιστροφή αυτής της εικόνας είναι απαραίτητη για την κοινωνία και την πόλη του μέλλοντος. Οι δρόμοι που ανοίγονται δεν είναι πολλοί και εκ των πραγμάτων βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι για πολλούς λόγους αλλά και έναν ειδικότερο: Με την ολοκλήρωση της θητείας (αν όχι και νωρίτερα σε ενδεχόμενο πολιτικών εξελίξεων) εκ των πραγμάτων ολοκληρώνεται και ο κύκλος του δημάρχου Παν. Νίκα στη θέση αυτή. Κρατά στο χέρι του το κλειδί των εξελίξεων και από τον τρόπο που θα το διαχειριστεί, θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα για το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα κριθεί αν η αυτοδιοίκηση και ο δήμος θα αποτελούν την απόληξη των κομματικών βραχιόνων με επένδυση προσωπικών φιλοδοξιών ή χώρους στους οποίους θα παράγεται τοπική πολιτική με όραμα για το μέλλον. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω αποσαφηνίσει ότι τα κόμματα έχουν λόγο στην αυτοδιοίκηση αλλά αυτός θα πρέπει να περιοριστεί στην παραγωγή πολιτικής (είδος εν ανεπαρκεία στους σημερινούς μηχανισμούς) και την ανάδειξη τοπικών στελεχών μέσα από αυτή τη διαδικασία. Αυτός ο ρόλος γίνεται καταστροφικός όταν απλώς επωάζουν στους κόλπους τους τις φιλοδοξίες ανθρώπων πρόθυμων να μετατρέψουν το θεσμό της αυτοδιοίκησης σε παράρτημα του κόμματος, αρκεί να καταλάβουν τις θέσεις εξουσίας.

Η πόλη χρειάζεται ανθρώπους με όραμα γι’ αυτήν και την κοινωνία, που θα βάζουν το “εμείς” πάνω από το “εγώ” και δεν θα διστάζουν να συγκρουσθούν με αντιλήψεις και επαγγελματικά λόμπι για να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον. Χρειάζεται την ενεργοποίηση των δυνάμεων που περιθωριοποιούνται από τη δράση των μηχανισμών εξουσίας, την ενεργοποίηση των νέων ανθρώπων που μπορούν να βλέπουν το δικό τους μέλλον συνδεδεμένο με το μέλλον του τόπου και όχι ως άθροισμα “ευκαιριών” σε περίοδο βαθύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Χρειάζεται αλλαγή της αντίληψης για τη διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων. Πρόκληση για παλιούς και νέους…