Αρχείο μηνός Οκτώβριος 2016
κατά των πλειστηριασμών 1ης κατοικίας
Ψήφισμα – Απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής κατά των πλειστηριασμών 1ης κατοικίας
Κατά τη συνεδρίασή του, την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016, το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, υιοθέτησε σχεδόν ομόφωνα Ψήφισμα σχετικά με την προστασία των ακινήτων πρώτης κατοικίας των πολιτών, καθώς και τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου και στους επαγγελματίες.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία του Ψηφίσματος, σύμφωνα με το οποίο το ΠΕ.ΣΥ ζητά:
1. Την αναστολή οποιασδήποτε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης και πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας μικρομεσαίων νοικοκυριών.
2. Την άμεση νομοθετική ρύθμιση για τη διεύρυνση του πλαισίου προστασίας και στις οφειλές προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
3. Τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης με τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ) για παροχή δωρεάν νομικών συμβουλών ή / και νομικής στήριξης σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες για την υπαγωγή τους στο νόμο 3869/2010 («νόμος Κατσέλη»).
4. Την άμεση λειτουργία των Κέντρων Ενημέρωσης και Υποστήριξης πολιτών.
5. Τη βελτίωση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου με διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του και στους επαγγελματίες. Παράλληλα, ζητείται να αποσαφηνιστούν πλήρως οι προϋποθέσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας έτσι ώστε να μην εναπόκεινται στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών ή στη δικαστική ερμηνεία. Να προβλεφθεί επίσης νομοθετικά ότι σε περίπτωση εκπλειστηρίασης ακινήτου με τίμημα χαμηλότερο της οφειλής του δανειολήπτη, παύει οποιαδήποτε περαιτέρω οικονομική αξίωση της τράπεζας προς αυτόν και τους εγγυητές του. Ακόμη με την υπαγωγή του στο νόμο να παγώνουν οι οφειλές προς το Δημόσιο και τρίτους.
6. Τη μη πώληση μετά από το 2018 των δανειακών πακέτων σε Funds.
7. Την απλοποίηση της διαδικασίας για εξωδικαστική επίλυση οφειλών με τις τράπεζες, με στόχο την επαναρρύθμισή τους (περιορισμό ύψους χρεών, μείωση επιτοκίων, αύξηση χρόνου αποπληρωμής, κ.α.).
8. Την αναμόρφωση της πτωχευτικής διαδικασίας και τη χορήγηση της δυνατότητας 2ης ευκαιρίας στον φτωχό.
9. Η όλη διαδικασία θα παρακολουθείται από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής για την ενημέρωση των πολιτών και την αποτροπή πλειστηριασμών ακινήτων 1ης κατοικίας.
10. Η απόφαση αυτή θα σταλεί στο Υπουργείο Οικονομικών, την ΕΝΠΕ καθώς και σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα όπου εκπροσωπείται και μετέχει η Περιφέρεια Αττικής.
ΣΤΕ: ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την ψήφο μόλις δύο δικαστών που έγειραν την πλάστιγγα, πάρθηκε η απόφαση του ΣτΕ (δυο αν ψήφιζαν αλλιώς, ο νόμος θα κρινόταν συνταγματικός και όλα καλά – λέμε τώρα).
Ο διχασμός στην πολιτική αρένα και στην κατακερματισμένη κοινωνία εκφράστηκε λοιπόν, αναπόφευκτα ίσως, με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο και στο χώρο της “τυφλής”, ως θα όφειλε τουλάχιστον, αλλά όχι ανεπηρέαστης Δικαιοσύνης. Ανθρώπινο.
Οι έμμεσες είτε λιγότερο έμμεσες πιέσεις που ασκήθηκαν προς τη δικαιοσύνη -με ευθύνη λίγο -πολύ όλων- οδήγησαν τους δικαστές σε μια καθαρά πολιτική απόφαση, όπου επικράτησαν, έστω και οριακά, οι παλιοί και ακατάλυτοι δεσμοί. Στο κάτω κάτω, και οι δικαστές άνθρωποι είναι. Με μνήμη και καταγωγή. Δεν χρειάζεται, φρονώ, περαιτέρω σχολιασμός.
Καθόλου κολακευτικό και καθησυχαστικό για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης, θα σκεφτεί κανείς, ωστόσο και ανάποδη αν ήταν η απόφαση, πάλι πολιτική θα ήταν εδώ που έφτασαν τα πράγματα. Για να λέμε την αλήθεια, έστω κι αν δεν μας βολεύει.
Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν μπορούν να κρίνονται α λα καρτ. Είναι δεσμευτικές, συμφωνούμε διαφωνούμε, γιατί αλλιώς ελλοχεύουν άλλης τάξης κίνδυνοι (θυμίζω για πολλοστή φορά πως ο Σύριζα δεν επιβλήθηκε με επανάσταση ώστε να θεσπίσει επαναστατικό δίκαιο, αλλά πήρε τη διακυβέρνηση με εκλογές σε συνθήκες αστικής Δημοκρατίας με σχετική πλειοψηφία και όχι αυτοδύναμα).
Όμως μια πολιτική απόφαση, πολιτικά οφείλει να αντιμετωπίζεται.
Και είναι πια η ώρα, η πολιτική να πάρει ξανά, πειστικά και αποφασιστικά, και κυρίως με σύνεση και προβλεπτικότητα, το πάνω χέρι στον πολύπαθο δημόσιο βίο της χώρας.
Κατά τα άλλα: ψυχραιμία και καθαρό μυαλό. Πρόκειται απλά και μόνο για μια δικαστική απόφαση.
Και η διακυβέρνηση της χώρας δεν καθορίζεται από τις αποφάσεις των δικαστηρίων αλλά από αυτές της κοινωνίας και των εκλεγμένων εκπροσώπων της
Φραγμένο ακόμη, 50 ημέρες μετά την καταστροφή, ρέμα που «έπνιξε» τη Θουρία – Kalamata Journal
BOB DYLAN ελληνική διάσταση
http://diskoryxeion.blogspot.gr/
  |
Από τον ΦΩΝΤΑ ΤΡΟΥΣΑ
|
Λευτέρης Πούλιος το Άσμα |
- Η πρώτη φορά που αναφέρθηκε το όνομα του Bob Dylan στον ελληνικό Τύπο φαίνεται πως ήταν στην εφημερίδα Αυγή (φύλλο της 12/7/1964), σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Μια συνείδηση που τραγουδά/ Μπομπ Ντάιλαν/ ο νεαρός Αμερικανός τροβαδούρος τραγουδά τους καημούς των νέγρων» (τούτο αναφέρεται στο βιβλίο του Κώστα Κατσάπη Το «Πρόβλημα Νεολαία» στις εκδόσεις Απρόβλεπτες, το 2013). Από εκείνο το άρθρο στην Αυγή, πάντως, έμαθε τον Dylan ο Διονύσης Σαββόπουλος (οργανωμένος τότε στην ΕΔΑ). Όπως είχε γράψει και ο ίδιος (ο Σαββόπουλος) στην LiFO (#183, 10/12/2009): «Εκείνη την άνοιξη (σ.σ. μάλλον επρόκειτο για καλοκαίρι) ενόψει της πορείας Ειρήνης, διάβασα στην Αυγή ένα δίστηλο με τη φωτογραφία ενός νέου Αμερικανού τροβαδούρου. Τον παρουσίαζε σαν ένα τραγουδιστή της εργατικής τάξης. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια και θυμάμαι ότι πήγα την άλλη μέρα στα καταστήματα δίσκων για να τον βρω, αλλά ήταν παντελώς άγνωστος».
Το ψευδώνυμό του το πήρε από τον ουαλλό ποιητή Ντάυλαν Τόμας που θαυμάζει και που τον έχει επηρεάσει τόσο όσο και ο Γούντυ Γκάθρι. Μιλώντας για τον Ντάυλαν αναφέρω ότι σ’ αυτόν οφείλεται η σύνθεσις ‘Μίστερ τάμπουριν μαν’ των Μπέρντς»
To ψήφισμα που μειοψήφησε στο Συνέδριο της ΕΝΠΕ -Ποιοι υπογράφουν
Ένα αναλυτικό ψήφισμα για ένα εύρος θεμάτων που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, κατατέθηκε στη διάρκεια του Συνεδρίου της ΕΝΠΕ, συγκεντρώνοντας όμως τη μειοψηφία.
Το ψήφισμα αναφέρεται ξεκινάει με ένα γενικό πολιτικό πλαίσιο, αναφέρεται στον «Καλλικράτη», καταθέτει θεμελιώδεις αρχές για ένα νέο πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση και προτείνει ακόμη ένα νέο χωροταξικό και θεσμικό πλαίσιο με βάση συγκεκριμένους άξονες.
Το ψήφισμα, που υπογράφεται από τους:
- Τζόκας Σπύρος (φωτο), Μέλος Δ.Σ. ΕΝΠΕ, Αντιπεριφερειάρχης Δυτικόύ Τομέα Αθηνών
- Γαβρίλης Γιώργος, Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά, Περιφ. Αττική
- Κριτσωτάκης Μιχάλης, Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης
- Στραβοράβδης Διονύσης, Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ιονίων Νήσων
- Φοντάνας Γιάννης, Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ιονίων Νήσων
- Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας
- Χατζηλάμπρου Βασίλης, Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας
έχει ολόκληρο ως εξής:
ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝΠΕ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ
«ΝΕΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ»
Α. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Είναι γεγονός ότι η τοπική αυτοδιοίκηση λειτούργησε ιστορικά σαν μια μικρογραφία του κράτους και του κεντρικού πολιτικού συστήματος σε τοπικό επίπεδο κι όχι σαν μια διακριτή, πόσω μάλλον εναλλακτική, δομή πολιτικής εξουσίας.
Η λειτουργία αυτή επιδεινώθηκε από τις πολιτικές πραγματικότητες που εδραιώθηκαν στην Ελλάδα της «μνημονιακής» περιόδου, οι οποίες επέφεραν μια ακόμη οξύτερη επιδείνωση και πολιτικοθεσμική υποβάθμιση της αυτοδιοίκησης. Στο πλαίσιο της προϊούσας «αποκένωσης» του κράτους και της δημόσιας σφαίρας γενικότερα, η αυτοδιοίκηση επλήγη με ιδιαίτερη σφοδρότητα και απειλείται με πολλαπλούς τρόπους.
Πλέον ο κίνδυνος δεν είναι αυτός μιας «καχεκτικής» αυτοδιοίκησης, αλλά μιας «κλινικά νεκρής» αυτοδιοίκησης. Η πρωτόγνωρη χρηματοδοτική της ασφυξία συνδυάσθηκε με μια λαίλαπα άμεσων και έμμεσων, υλοποιούμενων και επαπειλούμενων, ιδιωτικοποιήσεων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μετατροπή των ΟΤΑ σε τοπικά παραρτήματα του ΤΑΙΠΕΔ και των συμφερόντων που αυτό φιλοξενεί και δεξιώνεται. Την ίδια στιγμή η προώθηση των συμφωνιών CETA και ΤΤΙΡ που περιορίζουν ακόμα περαιτέρω την κυριαρχία και την ελευθερία προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών καθώς και η δραματική υποστελέχωση των φορέων και των δύο βαθμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όχι μόνο συντελούν, αλλά επιτείνουν μία πορεία κατάρρευσης των τελευταίων.
Άρα ο κίνδυνος είναι σαφής αλλά και ορατός. Η οποιαδήποτε απόπειρα παρέμβασης στις μικροδομές του πολιτικού συστήματος που θα στερείται ρητής και πολιτικά συγκεκριμένης απεύθυνσης στην κοινωνική βάση και άρα στις τοπικές δυνάμεις που συνιστούν τον πολιτικό μακρόκοσμο θα είναι ατελέσφορη και πιθανότατα θνησιγενής.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να υπάρξει μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση της αυτοδιοίκησης – πράγμα που βέβαια σημαίνει την πλήρη ανατροπή του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε το σχέδιο «Καλλικράτης». Ο «Καλλικράτης», αυτή η κολοβή και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση, σχεδιάστηκε εξαρχής για να αποτελέσει το όχημα προώθησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο πεδίο της Αυτοδιοίκησης.
Πράγματι, η Αυτοδιοίκηση υπήρξε ένα από τα μεγάλα θύματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και των αλλεπάλληλων Μνημονίων, αφού μετά από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής και του «Καλλικράτη», η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση έχει υποστεί μείωση πάνω από 60% των θεσμοθετημένων πόρων της και έχει οδηγηθεί σε πραγματική οικονομική ασφυξία. Ίδια εικόνα υπάρχει και στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, όπου η μείωση κατά περίπου 40% των πόρων της, μαζί με την απουσία δημοκρατικού προγραμματισμού και αναπτυξιακού σχεδιασμού, τον ερμαφρόδιτο χαρακτήρα της μεταξύ κρατικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης και τη διατήρηση της επιτήρησης του κράτους με τις επτά αποκεντρωμένες κρατικές διοικήσεις, δημιούργησαν έναν νέο γραφειοκρατικό μηχανισμό, ανίκανο να συμβάλει στην πραγματική ανάπτυξη και πρόοδο της κάθε περιοχής.
Ο «Καλλικράτης» δεν «ατύχησε» απλώς, επειδή συνέπεσε χρονικά με την οικονομική κρίση. Σχεδιάστηκε εξαρχής με άξονα τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις για λιτότητα και «λιγότερο Κράτος».
Γι’ αυτό και, κατά τη γνώμη μας, η Αυτοδιοίκηση, και ευρύτερα η ίδια η κοινωνία και η χώρα έχουν ανάγκη από μία ριζική ανατροπή του «Καλλικράτη» και από την αντικατάστασή του από ένα νέο ριζοσπαστικό, πραγματικά δημοκρατικό και συμμετοχικό θεσμικό πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση.
Στο διάλογο που πρόσφατα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης άνοιξε σχετικά με το θέμα του «νέου θεσμικού πλαισίου για την Αυτοδιοίκηση» δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο, αν και ήταν ο πυρήνας της αυτοδιοικητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση και τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του.
Από τα κείμενα που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής από το υπουργείο εσωτερικών δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αμφισβήτηση των μνημονίων και ανατροπή του «Καλλικράτη». Το αντίθετο μάλιστα, καθώς οι εισηγήσεις κινούνται στο γενικότερο σχεδιασμό εφαρμογής των μνημονίων και ιδιαίτερα του τρίτου (Ν.4336), των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για συνεχή και αυξανόμενο περιορισμό των κοινωνικών δαπανών. Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα αμφισβήτησης του πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής, γεγονός που άλλωστε φαίνεται και από το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού που προβλέπει περαιτέρω μειώσεις για τα οικονομικά της Τ. Α.
Β. ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
- Οι ανθρώπινες κοινότητες αποτελούν κοινωνικά κύτταρα με πρωτογενή εξουσία η οποία εκφράζεται μέσα από συμμετοχικές δομές αυτοδιεύθυνσης των τοπικών υποθέσεων.
- Η αυτοδιοίκηση σε όλες τις βαθμίδες δομείται θεσμικά με τρόπο τέτοιο που να αναδεικνύεται η αξία της συλλογικής ευθύνης αντί της προσωποκεντρικής εξουσίας.
- Η πρωτογενής εξουσία της κοινότητας επί των αιρετών επισφραγίζεται με το δικαίωμά της να τους ανακαλεί μέσω δημοψηφισματικών διαδικασιών .
- Οι συμμετοχικοί θεσμοί αποτελούν θεμελιώδες γνώρισμα της αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού και κατά συνέπεια αποτελούν αναπόσπαστο και δομικό συστατικό μέρος της θεσμικής και πολιτικής τους λειτουργίας.
- Η δομή της αυτοδιοίκησης θα πρέπει να σέβεται και να αντανακλά με πολιτικά ορθολογικό τρόπο τη θεμελιώδη διάκριση μεταξύ πόλης και υπαίθρου (η οποία από τον «Καποδίστρια» και μετά έχει χαθεί εντελώς).
- Οι βαθμίδες αυτοδιοίκησης συναρθρώνονται δομικά με τις κεντρικές πολιτικές κατά το σχεδιασμό της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης. Ο επιμερισμός των ρόλων και των ευθυνών γίνεται στη βάση της αρχής της επικουρικότητας. Οι βαθμίδες αυτοδιοίκησης αποτελούν οργανικά υποκείμενα του χωρικού προγραμματισμού.
- Η κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικού κράτους και αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι σαφής, εύληπτη και σταθερή και να μην μπορεί να μεταβληθεί με την έκδοση απλών υπουργικών αποφάσεων.
- Το φορολογικό σύστημα και η δημοσιονομική πολιτική περιλαμβάνει ως αναπόσπαστο μέρος κι ένα πολιτικό συμβόλαιο μεταξύ κεντρικού κράτους και αυτοδιοίκησης σχετικά με τον επιμερισμό εσόδων και δαπανών ανάμεσα στις διάφορες χωρικές κλίμακες.
- Νόμος κατοχυρώνει ότι για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση πρέπει να προηγείται η μεταφορά των απαιτούμενων χρηματοδοτικών πόρων.
Γ. ΝΕΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
για την Τοπική Αυτοδιοίκηση
- Ο νόμος που θα επανιδρύει την αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών θα πρέπει να έχει το χαρακτήρα νόμου-πλαισίου όπου θα ρυθμίζονται τα κεντρικά χαρακτηριστικά του αυτοδιοικητικού συστήματος. Τα υπόλοιπα θέματα συστηματοποιούνται και ρυθμίζονται από έναν νέο και ενιαίο κώδικα αυτοδιοίκησης
- Η θητεία των αυτοδιοικητικών οργάνων όλων των βαθμίδων μεταπίπτει στο προηγούμενο καθεστώς της τετραετίας και οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση αποσυνδέονται από τις ευρωεκλογές.
- Χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ, ώστε αφενός να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας και αφετέρου οι ΟΤΑ να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Πιο συγκεκριμένα, ως προς τη χωροταξική διάρθρωση των Δήμων αντικαθιστούμε το αμιγώς ποσοτικό και πληθυσμιακό κριτήριο του «Καλλικράτη» από την εξής δέσμη λειτουργικών κριτηρίων/προϋποθέσεων βιωσιμότητας ενός Δήμου : (α) τη διευκόλυνση της ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στα δημοτικά δρώμενα, (β) την οικονομική ευρωστία και επιχειρησιακή ικανότητα του Δήμου, (γ) το σεβασμό στις πολιτιστικές/ιστορικές ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και (δ) τις γεωμορφολογικές συνθήκες κάθε περιοχής (ιδίως σε σχέση με το νησιωτικό, ορεινό χαρακτήρα της χώρας, κ.λπ.).
- Αποκέντρωση και σαφής προσδιορισμός των αρμοδιοτήτων κάθε επιπέδου διοίκησης. Εκ βάθρων επανεξέταση των αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης. Επείγει να γίνει μια ενδελεχής μελέτη των αρμοδιοτήτων και του οικονομικού κόστους που αυτές συνεπάγονται ώστε να συνταχθεί ένα συνολικό σχέδιο ορθολογικής κατανομής τους ανάμεσα στο κεντρικό κράτος, τα αποκεντρωμένα του όργανα και τις βαθμίδες αυτοδιοίκησης. Η κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικού κράτους και Αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι σαφής, εύληπτη και σταθερή και να μην μπορεί να μεταβληθεί με την έκδοση απλών υπουργικών αποφάσεων. Οι Περιφέρειες θα μεταβληθούν σε βασικούς θεσμούς ανάπτυξης. Στόχος είναι το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων, πέραν των κεντρικών εθνικής εμβέλειας έργων, να υλοποιείται από τις Περιφέρειες, που προβλέπεται να συμμετέχουν ουσιαστικά στο γενικό δημόσιο σχεδιασμό. Παράλληλα, οι Περιφέρειες θα συντονίζουν και θα συναποφασίζουν με τους Ο.Τ.Α τις παραγωγικές και κοινωνικές δράσεις της περιοχής τους.
- Επαρκής και επακριβής κατανομή των πόρων και των αντίστοιχων επενδυτικών μέσων. Διασφαλίζεται η εφαρμογή του Συντάγματος ώστε για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση να πρέπει να προηγείται η μεταφορά των απαιτούμενων χρηματοδοτικών πόρων. Οι ανώτατες ελεγκτικές αρχές (π.χ. Ελεγκτικό Συνέδριο) ασκούν δικαίωμα αρνησικυρίας για κάθε αρμοδιότητα που το κεντρικό κράτος μεταβιβάζει στην Αυτοδιοίκηση σε περίπτωση που δεν μεταβιβάζει ταυτόχρονα και τους απαιτούμενους πόρους για την εξυπηρέτηση της επίδικης αρμοδιότητας. Στο παραπάνω πλαίσιο, το φορολογικό σύστημα και η δημοσιονομική πολιτική περιλαμβάνει ως αναπόσπαστο μέρος το πολιτικό συμβόλαιο μεταξύ κεντρικού κράτους και Αυτοδιοίκησης σχετικά με τον επιμερισμό εσόδων και δαπανών ανάμεσα στις διάφορες χωρικές κλίμακες όπως και τη δυνατότητα άσκησης επιμέρους τοπικών πολιτικών.
- Βαθύς εκδημοκρατισμός της λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η Αυτοδιοίκηση νοείται ως ένας γνήσιος λαϊκός θεσμός, όπου η άμεση δημοκρατία και συλλογική ευθύνη πρέπει να είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, και όχι οι μονοπρόσωπες, συγκεντρωτικές εκτελεστικές εξουσίες. Στην κατεύθυνση αυτή υποστηρίζουμε τα ακόλουθα: (α) Συμμετοχικούς θεσμούς και παρεμβάσεις ως αναπόσπαστο και δομικό συστατικό μέρος της θεσμικής και πολιτικής τους λειτουργίας της ΤΑ. (β) Την απλή αναλογική σε όλα τα επίπεδα εκλογής και αντιπροσώπευσης των Ο.Τ.Α., διότι το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα που αποδίδει τα 3/5 των εδρών στον συνδυασμό που πλειοψήφησε αλλοιώνει την αναλογική αντιπροσώπευση. (γ) Την ουσιαστική και τυπική αναβάθμιση των συλλογικών οργάνων των Δήμων και των Περιφερειών (δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, επιτροπές, συμβούλια Νομικών Προσώπων των Ο.Τ.Α.) και των τοπικών συμβουλίων που καθίστανται οι χώροι επεξεργασίας και λήψης όλων των αποφάσεων και ελέγχου της υλοποίησής τους, αντί των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών που αποφασίζουν και ελέγχουν στο σημερινό σύστημα.
- Αναλυτικά για την καλύτερη λειτουργία της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, προτείνονται:
- Σε κάθε Υπουργείο η σύσταση κοινών οργάνων διαβούλευσης και προετοιμασίας των Νομοσχεδίων με συμμετοχή των Περιφερειών και των Δήμων που να διασφαλίζουν έναν ενισχυμένο και ουσιαστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και στον αναπτυξιακό προγραμματισμό.
- να αναλάβουν οι Περιφέρειες, εντός τριετίας, όλες τις αρμοδιότητες προώθησης, έγκρισης και υποστήριξης των ιδιωτικών επενδύσεων περιφερειακής σημασίας και, πριν την έγκριση των ιδιωτικών επενδύσεων εθνικής σημασίας, να γνωμοδοτεί η αντίστοιχη Περιφέρεια.
- η επικαιροποίηση του κανονιστικού πλαισίου (Ν.1622/86), που αφορά τον αναπτυξιακό προγραμματισμό σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, η ρύθμιση της συνεργασίας μεταξύ των Υπουργείων, των Περιφερειών και των Δήμων, η χρηματοδότηση και η εφαρμογή των αναπτυξιακών προγραμμάτων.
- Η κατάργηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων της στην Αυτοδιοίκηση, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Η θεσμοθέτηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης παράλληλα με την Αιρετή Περιφέρεια, καταδεικνύει την δυσπιστία του κράτους στην Αυτοδιοίκηση.
- η συγκρότηση και λειτουργία των αυτοτελών υπηρεσιών εποπτείας των ΟΤΑ (Ν.3852/2010).
- η θεσμική ολοκλήρωση, η οργάνωση και ο λειτουργικός εκσυγχρονισμός των Περιφερειών στους τομείς : Αγροτικής Οικονομίας (Γεωργίας – Κτηνοτροφίας – Αλιείας), Ανάπτυξης (Φυσικών Πόρων – Ενέργειας – Βιομηχανίας, Απασχόλησης – Εμπορίου – Τουρισμού), Μεταφορών – Επικοινωνιών, Προστασίας Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, Παιδείας – Πολιτισμού – Αθλητισμού και Πολιτικής Προστασίας.
- σε όλες τις σχεδιαζόμενες δημόσιες πολιτικές, σε όλα τα κανονιστικά κείμενα (νόμους, προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις) και σε όλα τα εθνικά και τα συγχρηματοδοτούμενα επιχειρησιακά προγράμματα, να εισάγει τη «νησιωτικότητα» ως οριζόντια πολιτική και θετικές διακρίσεις υπέρ των νησιών της χώρας, όπως το μεταφορικό ισοδύναμο, περιλαμβανομένης της μείωσης του ΦΠΑ και της επιδότησης των μεταφορών και των συγκοινωνιών, καθώς και η ανάπτυξη ειδικών πολιτικών και μέτρων για τη λειτουργία του ΕΣΥ των Νησιών.
- η προώθηση της διαβαθμιδικής συνεργασίας και συγκεκριμένα : η θεσμοθέτηση οργάνων συνεργασίας των δυο βαθμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (κοινού οργάνου Περιφέρειας – Περιφερειακής Ένωσης Δήμων και Εθνικού Συμβουλίου Περιφερειών και Δήμων), η συγκρότηση κοινής επιτροπής ΥΠΕΣ-ΕΝΠΕ-ΚΕΔΕ για την αξιολόγηση της εφαρμογής του «Καλλικράτη» και η εκπόνηση ενός ενιαίου Κώδικα Περιφερειών και Δήμων.
- η σύσταση Εθνικού Παρατηρητηρίου με τη συμμετοχή των αρμόδιων Κυβερνητικών φορέων, της ΕΝ.Π.Ε που θα έχει ως αποστολή την παρακολούθηση της εφαρμογής και τη συνεχή επικαιροποίηση του κανονιστικού πλαισίου που αφορά τις Περιφέρειες.
- η προτεινόμενη αναβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απαιτεί και την ταυτόχρονη αναβάθμιση της καταστατικής θέσης των αιρετών, διασφαλίζοντας την αναγκαία θεσμική, τεχνική και οικονομική υποστήριξή τους, για να μπορούν να ανταποκριθούν στην όλο και πολυπλοκότερη αποστολή τους και να αποκτήσουν στην τοπική κοινωνία το κύρος και την αξιοπρέπεια που απαιτεί ο θεσμικός ρόλος τους.
- Είναι εθνική ανάγκη να προετοιμαστεί το πολυεπίπεδο χωροταξικό σχέδιο στρατηγικής για να οριοθετήσει χωρικά τις δημόσιες πολιτικές και για να καθοδηγήσει τις νέες κοινωνικο–οικονομικές προσπάθειες ανάκαμψης και ανάπτυξης, οι οποίες θα πρέπει να βασίζονται πρωτίστως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στον χωροταξικό αυτό σχεδιασμό πρέπει να διασφαλιστεί ο ρόλος των Περιφερειών.
- Τα Περιφερειακά Χωροταξικά Σχέδια, συνδεόμενα με τα αντίστοιχα Περιφερειακά Αναπτυξιακά Προγράμματα, να διασφαλίζουν τη συνοχή μεταξύ χωρικών, τομεακών και περιβαλλοντικών πολιτικών και να στηρίζουν την ανάπτυξη κάθε Περιφέρειας.
- Η κατεύθυνση αυτή οδηγεί εύλογα στις Περιφέρειες τους πόρους των διαρθρωτικών ταμείων της περιόδου 2014–2020 για την περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας.
- Τα «Περιφερειακά Πλαίσια Χωρικής Οργάνωσης» να εκπονούνται από την Περιφέρεια.
- η επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης από τις υποχρεωτικά εμπλεκόμενες στα δημόσια έργα Υπηρεσίες, μέσω της υιοθέτησης διακριτού πρωτοκόλλου αιτημάτων αδειοδότησης έργων που πρόκειται να υποβληθούν προς ένταξη στο ΕΣΠΑ.
- Να υιοθετηθεί ένα νέο σύστημα οικονομικού προγραμματισμού των εσόδων των Περιφερειών, σε συνεργασία με τα αρμόδια Υπουργεία που θα στηρίζεται στις αρχές της διαφάνειας και της προβλεψιμότητας που αποτελούν τον πυρήνα της χρηστής διαχείρισης αλλά και της κατοχύρωσης της οικονομικής αυτοτέλειας των Περιφερειών.
- Το σύστημα αυτό θα πρέπει να στηρίζεται σε ένα μεσοχρόνιο προϋπολογισμό των Κ.Α.Π. σε ορίζοντα τουλάχιστον τριετίας, προκειμένου αυτοί να υπολογίζονται βάσει του μέσου όρου των φορολογικών εσόδων των τριών τελευταίων ετών, ώστε να αποφεύγονται έντονες διακυμάνσεις λόγω ειδικών συνθηκών όπως οι σημερινές.
- Αυτονόητη είναι η απόδοση των θεσμοθετημένων Κ.Α.Π. (4,2% επί του φόρου εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων και 4 % επί του Φ.Π.Α).
- Η διατήρηση του θεσμού των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (μέχρι να αλλαχθεί) ως βασική πηγή χρηματοδότησης της αυτοδιοίκησης θα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός σταθερού και δεσμευτικού δημοσιονομικού συμφώνου μεταξύ κράτους και αυτοδιοίκησης.
- Ως προς τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, θα πρέπει να ενισχυθεί σημαντικά το μερίδιο που κατευθύνεται στην αυτοδιοίκηση τόσο ως προς το συγχρηματοδοτούμενο από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους τμήμα του όσο και ως προς εκείνο που προέρχεται από αμιγώς εθνικούς πόρους.
- Για κάθε σκέλος των Κ.Α.Π. (λειτουργικούς και επενδυτικούς) προτείνουμε ένα αναλογικό, σχετιζόμενο με πληθυσμιακά, κοινωνικά και γεωγραφικά κριτήρια και ένα εξισορροπητικό μέρος, που θα αμβλύνει τις ειδικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι Περιφέρειες (ορεινότητα, νησιωτικότητα, «μητροπολιτικότητα»).
- Δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος παρακολούθησης των οικονομικών των Περιφερειών, του οποίου θα διασφαλίζεται η διαλειτουργικότητά με τα αντίστοιχα συστήματα της Κεντρικής Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να επιτευχθεί η διαφάνεια της διαχείρισης του συνόλου των οικονομικών του Κράτους και η ισότιμη και αποτελεσματική συνεργασία Κυβέρνησης – Περιφερειών στη διαμόρφωση και εφαρμογή των εθνικών και των περιφερειακών δημόσιων πολιτικών.
- Κατάργηση του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας, του οποίου η δομή και οι αρμοδιότητες έχουν μονόπλευρη και παρεμβατική λειτουργία και στοχεύουν στην επιτροπεία των Περιφερειών.
- Κατάργηση κάθε έμμεσου ελέγχου σκοπιμότητας
Υπογραφές
Τζόκας Σπύρος, Μέλος Δ.Σ. ΕΝΠΕ, Αντιπεριφερειάρχης Δυτικόύ Τομέα Αθηνών
Γαβρίλης Γιώργος, Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά, Περιφ. Αττικής
Κριτσωτάκης Μιχάλης, Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης
Στραβοράβδης Διονύσης, Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ιονίων Νήσων
Φοντάνας Γιάννης, Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ιονίων Νήσων
Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας
Χατζηλάμπρου Βασίλης, Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας
Μπ. Μπεχλιβανίδης: Έφυγε ο αριστερός Δήμαρχος της Νέας Σμύρνης
O Μπάμπης Μπεχλιβανίδης, ο απλός αγωνιστής και μεταδικτατορικός δήμαρχος της Νέας Σμύρνης, έφυγε σήμερα σε ηλικία 88 ετών. Η Νέα Σμύρνη θα αποχαιρετήσει τον Δήμαρχό της τη Δευτέρα στις 14.00 μ.μ. στην Αγία Φωτεινή.
O Μπάμπης Μπεχλιβανίδης, ο απλός αγωνιστής και μεταδικτατορικός δήμαρχος της Νέας Σμύρνης, έφυγε σήμερα σε ηλικία 88 ετών. Η Νέα Σμύρνη θα αποχαιρετήσει τον Δήμαρχό της τη Δευτέρα στις 14.00 μ.μ. στην Αγία Φωτεινή.
Ο Μπάμπης Μπεχλιβανίδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1929, με καταγωγή από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Έφθασε στην Αθήνα με τους γονείς του σε ηλικία δύο ετών για να συνδέσει το όνομα του με τη Νέα Σμύρνη. Από τα ιδρυτικά στελέχη της ΕΠΟΝ το 1943 συνέχισε τον αγώνα εναντίον του κατακτητή με μια πλούσια πολιτική και κοινωνική προσφορά στην Αριστερά.
Το Μάρτιο του 1948, δύο μήνες πριν τελειώσει το σχολείο συνελήφθη από το εμφυλιοπολεμικό κράτος, για να περάσει από τις φυλακές των Βουρλών στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια φυλακής και βασανιστηρίων βρέθηκε το Φεβρουάριο του 1951 μπροστά σε ένα στρατοδίκη που ονομαζόταν Γεώργιος Παπαδόπουλος, για να καταδικαστεί σε 8ετή φυλάκιση.
Από την ΕΠΟΝ πέρασε στη Νεολαία της ΕΔΑ. Το 1959 εκλέχθηκε για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Σμύρνης, αλλά το 1961 καθαιρέθηκε από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου από την κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή γιατί συμμετείχε στον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Μετά από προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας επέστρεψε στο Δήμο.
Το 1966 δίνει εξετάσεις και περνάει στην Πάντειο και τη Νομική Σχολή. Γράφτηκε στην Πάντειο το 1967. Ήταν από τους πρώτους που συνελήφθη στη Νέα Σμύρνη με το πραξικόπημα, οκτώ μέρες μετά το γάμο του. Το βράδυ της 21ης Απριλίου οδηγήθηκε με εκατοντάδες άλλους συντρόφους του στον Ιππόδρομο, όπου υπήρξε μάρτυρας της δολοφονίας ενός από τους καλύτερους φίλους και συντρόφους του, του Παναγιώτη Ελή.
Από τη Γυάρο πέρασε στο Λακί της Λέρου και στον Ωρωπό, όπου είδε για πρώτη φορά την κόρη του σε ηλικία 3 ετών. Αποφυλακίστηκε το 1970. Από τις φυλακές και τις εξορίες της δικτατορίας ο Μπάμπης Μπεχλιβανίδης δεν είχε κανένα ενδοιασμό να στηρίξει την προσπάθεια της ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος και να ενταχθεί στο ΚΚΕ Εσωτερικού, του οποίου αργότερα αποτέλεσε και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του.
Το 1975 εκλέχθηκε Δήμαρχος Νέας Σμύρνης υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ Εσωτερικού και την ΕΔΑ και στο δεύτερο γύρο από το ΠΑΣΟΚ και την ΕΚΝΔ. Υπήρξε ο πρωτοπόρος Δήμαρχος της Αριστεράς, προχωρώντας σε μεγάλες καινοτομίες για να αφήσει εποχή στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, χαρίζοντας στη Νέα Σμύρνη τον φωτισμό με λάμπες οικονομίας και το σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων με κάδους, που σήμερα εφαρμόζονται σε όλη την Ελλάδα. Ο Μπάμπης Μπεχλιβανίδης αναβάθμισε την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της Νέας Σμύρνης συνεργαζόμενος πάντα με τους τοπικούς συλλόγους και την κοινωνία των πολιτών.
Εκλέχθηκε πέντε φορές Δήμαρχος, από το 1975 ως το 1994, οπότε εκλέχθηκε Νομαρχιακός Σύμβουλος για να αναλάβει καθήκοντα Αναπληρωτή Νομάρχη στον Τομέα Οικονομικής Ανάπτυξης μέχρι το τέλος του 1998.
Η οικογένεια επιθυμεί αντί στεφάνου να ενισχυθούν οι σύλλογοι στήριξης παιδιών της Νέας Σμύρνης «Ηλιαχτίδα» και «Άγιος Πολύκαρπος».
ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ: Ο Δήμαρχος, ο Άνθρωπος
“Κατάγομαι από γονείς πρόσφυγες, από τη Νικομήδεια της Μ. Ασίας. Τα πρώτα μου, νηπιακά χρόνια, τα πέρασα στις παράγκες των προσφύγων, στο Δουργούτι. Εκεί, πολύ μικρός, έζησα τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία, και είχα τα πρώτα μου πολιτικά ακούσματα.
«Εσύ πατέρα είσαι Βενιζελικός, ή βασιλικός;» Μικρό παιδί ρώτησα τον πατέρα μου, κι εκείνος μου απάντησε τότε: «Εγώ γιέ μου είμαι μπολσεβίκος».
Η κληρονομιά που πήρα απ τους γονιούς μου και ιδιαίτερα από τη μάννα μου Σουλτάνα ήταν να μην ξεχάσω τις ρίζες μου και να διαγράψω από τη ζωή του δυό λέξεις: μίσος και εκδίκηση. Αντίθετα, αυτοί οι απλοϊκοί γονείς καλλιέργησαν σε μένα την δυνατότητα να κρίνω τους ανθρώπους με κατανόηση και να μπορώ να βρίσκω τα καλά τους.
Στη Ν. Σμύρνη μεγάλωσα, πήγα Σχολείο, από δώ οργανώθηκα στην αριστερά και στην παρανομία. Ημουν ένα κομμάτι από τους ανθρώπους του λαού, γι αυτό και τους καταλάβαινα και με καταλαβαίνανε.
Από 16 χρονών ήμουνα στην αντίσταση, πέρασα πείνα, στρατοδικεία, φυλακές, ξύλο, εξορίες, κατοχή, δυστυχία, δεν ξέχασα τις ρίζες μου και τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που τους συναντούσα στα καφενεία. Θυμάμαι με τσιγκλάγανε να τους βρίσω, να τους τα πω, έτσι ώστε να με καταλάβουν και αποζητούσανε την παρέα μου γιατί τους έλεγα την αλήθεια, όσο κι αν ήταν πικρή, όσο κι αν μας βάραινε όλους.
Εκανα στη Γυάρο, στη Λέρο, στον Ωρωπό, εξορία βέβαια όχι διακοπές και γνώρισα το παιδί μου όταν ήταν 3,5 ετών. Σ όλες αυτές τις ταλαιπωρίες γνώρισα τους ανθρώπους της αριστεράς και γίναμε συνοδοιπόροι. Τον Θεοδωράκη τον συνάντησα για πρώτη φορά το 1959 στο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Μόσχα, όπου πήρε και το βραβείο. Εδώ συμπορευτήκαμε στην Νεολαία της ΕΔΑ. Θυμάμαι το 1960 ήθελε να βάλει υποψηφιότητα για βουλευτής, αλλά δεν ήταν σε κανένα Δημοτολόγιο γραμμένος, και αυτό ήταν αδύνατο. Τα καταφέραμε τότε και τον γράψαμε δημότη Ν. Σμύρνης και έτσι βγήκε βουλευτής. Στη συνέχεια «συγκατοικήσαμε» στον Ωρωπό.
Μετά απ όλ αυτά , όπως όλοι τότε οι αριστεροί, δεν εύρισκα δουλειά, όλες οι πόρτες ήταν κλειστές, πάλεψα μόνος μου και σιγά-σιγά ορθοπόδισα.
Ολημερίς δούλευα και τις Κυριακές έπαιρνα τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου και πηγαίναμε κοντινές εκδρομές, κάνοντας πικ-νικ στις εξοχές. Μια μοναδική ευκαιρία, μια μέρα την εβδομάδα να τα χαρώ.
Δεν είχα ιδιαίτερη μόρφωση, άλλοι ήταν πιο μορφωμένοι από μένα, αλλά είχα τη γνώση των ανθρώπων της ταλαιπωρίας, της σκληρής δουλειάς. Όταν άρχισα να προκόβω στη δουλειά μου, ήμουν εργολάβος οικοδομών, μπορούσα να βγάλω πολλά λεφτά. Αλλά δεν ήταν αυτή η προτεραιότητά μου. Ειδικά όταν ανακατεύτηκα με τον Δήμο. Εκλέχτηκα για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος στις 6 Απριλίου 1959. Θυμάμαι μια φορά ήρθε κάποιος για να μπορέσει να με βρη στο Δημοτικό Συμβούλιο, «να σου δόσω 600 χιλιάρικα για το διαμέρισμα», ο άνθρωπος ήταν ναυτικός και θάφευγε. «Βρε δεν έχω απόδειξη εδώ πούρθες, έλα αύριο» «Από σένα δεν θέλω απόδειξη» Κάτι τέτοια ήταν για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή, από έναν απλό άνθρωπο, μα το ίδιο μεγάλη ανταμοιβή ήτανε για μένα και το γράμμα του Μανώλη Ανδρόνικου όταν τον είχαμε τιμήσει, εδώ στην Ν. Σμύρνη, σαν ένα άξιο τέκνο των χαμένων πατρίδων.
Όταν επρόκειτο να βγουν τα αποτελέσματα, 1975, αμέσως μετά την δικτατορία, γυρίζαμε στα εκλογικά τμήματα. Κάποια στιγμή πάω στο γραφείο του Μπακαμήτσου, για να μάθω τι βγήκε από την καταμέτρηση. Ηταν κι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος εκεί, και ο Δαδιώτης. Εκτός από μένα, τον άνθρωπο της αριστεράς, ήταν υποψήφιος και ο αείμνηστος Παπαθανασίου, που είχε διατελέσει Δήμαρχος, επί χούντας. Ο ηλικιωμένος στην ερώτησή μου απαντάει: «Τι τα θέλεις καημένε, τα αποτελέσματα. Τώρα μείναμε μεταξύ του Χίτλερ και του Στάλιν». «Δεν είναι έτσι» του απαντώ. «Οι σύμμαχοι θυμήσου πήγανε με τον Στάλιν». Κι έφυγα. «Ποιός είν’ αυτός?» ρώτησε τον Δαδιώτη, κι αυτός του αποκρίθηκε: «Ο Στάλιν».
Τελικά, απίστευτο για το 75, εκλέχτηκε «ο Στάλιν» και με το που πάω στο Δημαρχείο συναντάω έναν αστυνομικό, από τον οποίο όσο ήμουν νέος είχα φάει το ξύλο της χρονιάς μου. Δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να του πω «ας τα ξεχάσουμε όλ’ αυτά, εδώ θα συνεργαστούμε για τη Ν. Σμύρνη». Ετσι κι έγινε.
Όταν ανέλαβα Δήμαρχος η κατάσταση στο Δήμο ήταν πολύ δύσκολη. Δεν υπήρχαν λεφτά. Οι υπάλληλοι πολλές φορές πληρώνονταν με δόσεις. Τα αυτοκίνητα καθαριότητας ήταν μισθωμένα. Ακόμα και τώρα διερωτώμαι πως τα βγάζαμε πέρα με τα ισχνά οικονομικά. Όμως τόχα βάλει πείσμα. Από χαρακτήρα ήμουν και είμαι αισιόδοξος και χαρούμενος άνθρωπος. Αναπτύξαμε ένα σύστημα καθαριότητας μοναδικό. Φωτίστηκε απ’ άκρου σ’ άκρο κάθε γωνιά της Ν. Σμύρνης. Προωθήσαμε τον πολιτισμό στην πόλη και τιμήσαμε συμπατριώτες μας, λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Οργανώσαμε τις υπηρεσίες, προσπάθησα με ένα ερωτηματολόγιο να γίνει απογραφή του πληθυσμού της πόλης και των αναγκών τους, δεν πέτυχε γιατί τότε υπήρχε καχυποψία, μη φακελωθούνε. Αλλοίμονο από ποιόν από μένα, που ήμουνα μια ζωή φακελλωμένος επειδή ανήκα σ ένα κόμμα, απόκομμα θάλεγα τότε. Πίστευα στην συμμετοχή των πολιτών στα δημοτικά πράγματα και οργανώσαμε τα Συνοικιακά Συμβούλια και τις Λαϊκές Συνελεύσεις.
Βέβαια ερχόμουν στο Δήμο εξήμισυ το πρωί κι έφευγα πολλές φορές στις τέσσερις το άλλο πρωί. Με επέκριναν ότι ήμουν συγκεντρωτικός, αλλά ένοιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς. Απ την άλλη μεριά το γραφείο μου δεν είχε πόρτες, ήταν ανοιχτό όλη τη μέρα για όλους. ΄Ημουνα ερωτευμένος μ αυτήν την ιστορία. Όπως καταλαβαίνετε όσο κι αν αγαπούσα και την οικογένειά μου, δεν γινότανε να μην τους λείπω, ευτυχώς η γυναίκα μου άξια μάννα κατάφερε και μεγάλωσε τα τρία εξαιρετικά παιδιά μου και της χρωστώ ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.
Στη συνεργασία μου με τους ανθρώπους είχα κατανόηση, άλλοτε ήμουνα εκρηκτικός, πάντα όμως αληθινός, ό,τι πίστευα το έλεγα, ό,τι έκανα το πίστευα κι ίσως γι αυτό με εμπιστεύονταν και οι άλλοι. Ενοιωσα πικρίες από πολλούς, σίγουρα πίκρανα κι άλλους. Σε κάποια περίπτωση είχα το δύσκολο καθήκον να πάω μάρτυρας κατηγορίας για ποινικές πράξεις συμπολίτη μας, έπρεπε να πω την αλήθεια, και σε άλλη δίκη για το ίδιο πρόσωπο πήγα μάρτυρας υπεράσπισης, γιατί κι αυτή τη φορά έπρεπε απλά να πω την αλήθεια.
Σήμερα χαίρομαι τα έξη εγγόνια μου και αναλογιζόμενος την πορεία μου στη ζωή, νοιώθω ακόμα βαθειά μές την ψυχή μου την αγάπη μου για τους ανθρώπους και προ παντός για τούτη την πόλη που την ζω σαν ερωμένη, πάνω από 50 χρόνια και θάλεγα ότι αν ήταν μπορετό να ξαναπερπατήσω τη ζωή απ την αρχή, τον ίδιο δρόμο πάλι θ ακολουθούσα.
Μια χάρη ζητώ μόνο απ τους συμπολίτες μου: Να δουν τα θετικά που έκανα.”
Το παραπάνω κείμενο είναι από το ντοκυμαντέρ που επιμελήθηκε ο Πολιτιστικός Οργανισμός Ν. Σμύρνης και το οποίο προβλήθηκε στην εκδήλωση βράβευσης του κ. Μπεχλιβανίδη.