Συγγραφείς άρθρου:
Καταχωρήθηκε με λέξεις κλειδιά :
Τεύχος : Αειχώρος 25
Η επιτυχημένη εδραίωση του συνεταιριστικού μοντέλου δεν αποτελεί μια ευθύγραμμη διαδικασία. Δεν υπάρχει μια συνταγή επιτυχίας. Για να αξιολογήσουμε τις δυνατότητες του συνεταιριστικού επιχειρηματικού μοντέλου, και τις ατραπούς ώστε να εδραιωθεί και να μετατραπεί στον ηγεμονικό τρόπο παραγωγικής ανάπτυξης, πρέπει να το τοποθετήσουμε στο ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο. Η ανάπτυξη κρίσιμης μάζας συνεργατικών δραστηριοτήτων, που θα αντέξουν στις ιστορικές προκλήσεις, συναρτάται εδώ με δύο παράγοντες. Από τη μία, τους μηχανισμούς αναπαραγωγής: τη συσσώρευση με συνεταιριστικούς όρους (δηλ. το κεφάλαιο στην υπηρεσία της εργασίας), την εκπαίδευση και την καινοτομία, το ταίριασμα κατανάλωσης και παραγωγής, και την ανάπτυξη συναφούς επιχειρηματικής και διαχειριστικής κουλτούρας. Από την άλλη, με το σύνολο των κοινωνικών παραδειγμάτων και διεργασιών που εμπεδώνουν τη συνεταιριστική προσπάθεια στο χωρικό και κοινωνικό πλαίσιο, σε μια διαλεκτική διαδικασία εξάρτησης διαδρομής, ώστε να γίνουν κομμάτι της ίδιας της τοπικής ταυτότητας, όχι μόνο σε όρους παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και σε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της κοινωνικής ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζουμε την εμπειρία του Mondragon στο ιστορικό και χωρικό πλαίσιο, τη σχέση του με το κοινωνικό κεφάλαιο, το θεσμικό πλαίσιο και το βαθμό τοπικής κοινωνικής ενσωμάτωσής. Τέλος, αποτιμάται η προοπτική βιώσιμης μεταφοράς του μοντέλου εκτός της Χώρας των Βάσκων.
