Τρίτη ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη που συλλέγοντας πρόσφυγες λέξεις αφήνει τα ποιητικά κουφάρια των στίχων του να
Δήμος Χλωπτσιούδης
Για αυτό χρειαζόμαστε την ποίηση… Για να μπορούμε να αντισταθούμε στην υποκουλτούρα και το κάθε λογής εμπορευματοποιημένο κορμί όπως το πουλάνε ως προϊόν της βιομηχανίας του θέματος τα κάθε λογής περιοδικά “κάτω από τα φουστάνια της πόλης”, οι κομιστές με το μισογυνισμό και το σεξισμό τους, ο κάθε παρουσιαστής βραδινής/πρωινής εκπομπής που γίνεται εκούσιο γρανάζι της υποκουλτούρας… Η ποίηση και ο πολιτισμός είναι τελικά πράξη “αντίστασης” απέναντι στο κάθε είδους life style..
———–
Ο Δήμος Χλωπτσιούδης είναι φιλόλογος και συγγραφέας. Γράφει δοκίμια και κριτικές ποίησης παρακολουθώντας τις νέες τάσεις στην Τέχνη. Ασχολείται με επιμέλειες κειμένων και εκδόσεων. Έχει συγγράψει πολλές ιστορικές και κοινωνικές μελέτες. Άρθρα (πολιτικά, εκπαιδευτικά, λογοτεχνικά) του δημοσιεύονται στο tvxs.gr και στα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής, schooltime.gr, eklogika.gr κ.ά. Έχει συγγράφει τα πολιτικά δοκίμια βιβλία «η δημαγωγία της δημοκρατίας» (2009), «Τοπική Αυτοδιοίκηση, προοπτικές ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών» (δοκιμιακή μελέτη, 2011), και «η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης» (2014). Επίσης, έχει εκδόσει τη συλλογή κοινωνικών δοκιμίων «7 δοκίμια» (2013) και τις ποιητικές συλλογές «η οργή της πεταλούδας» (2013) και «κατάστιχα» (2014). Έχει πάρει μέρος σε πολλές λογοτεχνικές δράσεις. Ανήσυχος πολιτικά και κοινωνικά δραστηριοποιείται ενεργά στα κοινωνικά κινήματα της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Διατηρεί το κοινωνικής και πολιτικής κατεύθυνσης ιστολόγιο «ο δείμος του πολίτη» και το εκδοτικό «στη χώρα των κανιβάλων».
συνομιλήσουν με τον ανθρώπινο πόνο, την «άστεγη πανδαισία» (τίτλος ποιήματος) της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
Η συλλογή “Ακατάλληλο” κυκλοφορεί ακριβώς τη στιγμή που ο κόσμος συγκλονίζεται από το προσφυγικό δράμα. Λες και γράφτηκε εν θερμώ ακριβώς που τα ανθρώπινα πλήθη κατακλύζουν το σύμπαν αναζητώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή:
Σαν πάτησε στην κόκκινη πια άμμο/ άφησε ελεύθερη/ την κραυγή απ’ το χέρι,/ έλυσε ένα χαμόγελο/ από τα μαλλιά/ για να πετάξει/ με της ελπίδας τα φτερά,/ και έσπρωξε τη βάρκα/ με τα παιδιά στη θάλασσα/ και συνοδό ένα θραύσμα τρόμου/ να θυμούνται το σπίτι/ μη γυρίσουν πίσω ποτέ («μάνα από τη Συρία»). Ποιήματα γραμμένα με μολότοφ, πλάι σε ασφυξιογόνες λέξεις και «φράχτες μίσους», δίπλα σε άυπνες συνειδήσεις, ποιήματα πυρπολημένα σε διαδηλώσεις, ανθρώπινη κλαμένη ποίηση που ζει το δράμα της από κοντά με το δράμα του κάθε ανθρώπου, το αβάστακτο κλάμα του καιρού μας: Σε αφύλακτη διάβαση,/ φιλιά μαδάνε/ τα παιδιά/ που ’χουν/ όνειρα/ μακρινά σαν τρένα.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRead More
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.