Αρχείο μηνός Οκτώβριος 2015

Αρχιτεκτονική,Περιφερειακής Ανάπτυξης

Της Μαρίας Νίκα Η Καλαμάτα όπως την φαντάστηκε ο αρχιτέκτονας Κώστας Πουλόπουλος

Η Καλαμάτα όπως την φαντάστηκε ο αρχιτέκτονας Κώστας Πουλόπουλος

26 Οκτ 2015
 
Της Μαρίας Νίκα
«Οι καλοί καλλιτέχνες αντιγράφουν. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες κλέβουν!». Με μια ρήση του Πικάσο άνοιξε την ομιλία του ο Κώστας Πουλόπουλος την Κυριακή το βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, καλεσμένος της εκδήλωσης «Φαντάσου την πόλη: Καλαμάτα 2015». Ως πετυχημένος αρχιτέκτονας «έκλεψε» και εκείνος ιδέες από άλλες μεσογειακές πόλεις, όπως η Βαρκελώνη, η Νίκαια και το Τελ Αβίβ και μας κάλεσε να φανταστούμε πώς θα ήταν η…
 
…Καλαμάτα με λιγότερο χώρο για το αυτοκίνητο και περισσότερο για τον άνθρωπο, με έναν κεντρικό αστικό άξονα που θα ξεκινούσε από το Κάστρο και θα κατέβαινε γραμμή στο τέρμα του λιμενοβραχίονα «καταλήγοντας αβίαστα στο νερό», με ένα μικρό πολύ ελαφρύ τραμ (τύπου βαγόνι Σαν Φρανσίσκο) που θα κινούνταν αργά στη Ναυαρίνου και το καλοκαίρι θα μπορούσες να πηδήξεις πάνω του με το μαγιό σου!

 

Μια κατεβασιά από το Κάστρο στη θάλασσα

Ξεκίνησε να μιλά έχοντας πίσω του ένα αφαιρετικό σχέδιο της πόλης της Καλαμάτας. Μια ευθεία γραμμή που ξεκινούσε από το Κάστρο, διέσχιζε την πόλη και το Πάρκο Σιδηροδρόμων, έφτανε στο λιμάνι και έμπαινε στη θάλασσα μέσω του λιμενοβραχίονα.
«Η συνέχεια του αστικού άξονα είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε» παρατήρησε ο Κώστας Πουλόπουλος, σημειώνοντας ότι το Πάρκο, όπως είναι σήμερα στο τέλος της Αριστομένους, αλλά και η οδός Κρήτης και το περιτοιχισμένο Πάρκο του Λιμενικού στη συνέχεια, αποκόπτουν την αστική ροή προς τη θάλασσα. Πρότεινε λοιπόν ένα είδος πάρκου που δεν θα σταματά την κίνηση προς τα κάτω (ημιπάρκο ή ημιπεζόδρομο) ώστε ο αστικός άξονας να συνεχίζει ευθεία και να φτάνει στον λιμενοβραχίονα. «Δε λέω να κόψουμε δέντρα. Κι εγώ αγαπώ το πράσινο. Τα δέντρα θα υπάρχουν, αλλά δεν θα καταργούν στην αστικότητα του χώρου» παρατήρησε ο Καλαματιανός αρχιτέκτονας με τη διεθνή καριέρα και έδειξε ως παράδειγμα τη Ράμπλα, τον διάσημο πεζόδρομο στην καρδιά της Βαρκελώνης που καταλήγει στη θάλασσα. Για τον κεντρικό αστικό άξονα της Καλαμάτας είπε ότι θα μπορούσε να καταλήγει στο τέρμα του λιμενοβραχίονα, όπου θα υπήρχε ίσως ένα κτήριο, στο οποίο κάτι θα γινόταν. Για παράδειγμα στη Βαρκελώνη υπάρχει ένα ενυδρείο.
«Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε έναν αστικό άξονα που θα δίνει νόημα στην πόλη» επέμεινε ο Κώστας Πουλόπουλος. «Η διαδρομή από το Κάστρο στον λιμενοβραχίονα θα είναι σαν ένα ταξίδι στο χωροχρόνο. Ξεκινάμε από την παλιά, παραδοσιακή Καλαμάτα και όσο κατηφορίζουμε η πόλη γίνεται πιο σύγχρονη, πιο μοντέρνα ώσπου φτάνει σε έναν πρωτοποριακό, κοσμοπολίτικο χώρο. Ένας περίπατος που καταλήγει κάπου».
 

«Κρυμμένη» μαρίνα

Για την περιοχή του λιμανιού ο Κώστας Πουλόπουλος έφερε ως παράδειγμα τη Νίκαια της Γαλλίας, με την κοσμοπολίτικη μαρίνα, της οποίας το σχήμα μοιάζει πολύ με το λιμάνι της Καλαμάτας. «Έτσι όπως είναι το λιμάνι σήμερα ελάχιστα αφορά τον άνθρωπο» σχολίασε και πρότεινε τη μετατόπιση του λιμανιού και στη θέση του μια μαρίνα που θα δημιουργεί ναυτική κουλτούρα. Είπε ότι η μαρίνα της Καλαμάτας ενώ θα έπρεπε να αποτελεί βιτρίνα, σήμερα είναι κρυμμένη, ξεχασμένη και ο επισκέπτης είναι αδύνατον να τη βρει.
Επικίνδυνη χαρακτήρισε ο Κώστας Πουλόπουλος την κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Παραλία, προσθέτοντας ότι μπορεί να συμβεί σοβαρό ατύχημα ιδίως με τους σερβιτόρους που διασχίζουν συνεχώς κάθετα το δρόμο. Σε πρώτη φάση είπε ότι θα μπορούσε να μονοδρομηθεί, ενώ πρότεινε και το πέρασμα τραμ.
Ειδικά για το τραμ επισήμανε ότι σχετίζεται με την ιστορία της πόλης, υπήρχε από το 1920 και υφίστανται οι υποδομές για να ξαναλειτουργήσει ένα μικρό ελαφρύ σαν βαγόνι. «Δυο ράγες χρειάζονται» ανέφερε χαρακτηριστικά.
 

Χώρος για τον άνθρωπο

Έχοντας την εμπειρία του ποδηλάτη, από την Κοπεγχάγη όπου ζει τα τελευταία χρόνια με την οικογένειά του, ο Κώστας Πουλόπουλος χαρακτήρισε την Καλαμάτα πόλη «αυτοκινητοκεντρική» και ελάχιστα «ανθρωποκεντρική». Είπε ότι είναι η πιο κατάλληλη πόλη για τη χρήση ποδηλάτου και έφερε ως παράδειγμα σύγκρισης το Όσλο, όπου ανακοινώθηκε πως σε τέσσερα χρόνια δεν θα κυκλοφορούν καθόλου αυτοκίνητα!
«Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και έχουμε μείνει πίσω» σχολίασε ο Κώστας Πουλόπουλος, δείχνοντας έναν χάρτη με τις σημαντικότερες παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου.
Αναρωτήθηκε γιατί οι Δήμοι δεν κάνουν αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, αφού δεν έχουν οικονομικό κόστος και πρόσθεσε ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει έργο χωρίς να το έχει σχεδιάσει αρχιτέκτονας και χωρίς να έχει σοβαρή συμμετοχή σε αυτό. Αντίθετα, στην Ελλάδα, όπως είπε, φερόμαστε στους αρχιτέκτονες σαν να μην έχουμε τι να τους κάνουμε. Και αυτό έχει τις συνέπειες που βλέπουμε γύρω μας.
Τέλος, ο Κώστας Πουλόπουλος πρότεινε ανοιχτούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, διάλογο και συναίνεση φορέων ώστε η διαδικασία σε κάθε έργο να είναι συμμετοχική για να μη βρίσκει στη συνέχεια αντίλογο.
Η βραδιά συνεχίστηκε με μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό, ενώ τον Κώστα Πουλόπουλο στη χθεσινή διάλεξη προλόγισε ο πολιτικός μηχανικός Βασίλης Παπαευσταθίου από την ομάδα «ευ τόπος» που διοργάνωσε το «Φαντάσου την πόλη».
 
συλλογική μνήμη -ιστορία

H μεγάλη κρίση με τις ταυτότητες

14.10.2015

«Η μάχη των ταυτοτήτων», όπως ήταν ο όρος που επικράτησε εκείνη την εποχή, αρχές του 2000, και έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα, αποτέλεσε την πολύμηνη σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και Εκκλησίας αναφορικά με τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στα δελτία αστυνομικής ταυτότητας.

Ο ένας πρωταγωνιστής της «ιερής διαμάχης» ήταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος, για να δικαιολογήσει την απόφασή του, επικαλέστηκε την ανάγκη εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

«Αλλο η πίστη και η θρησκεία και άλλο το δελτίο ταυτότητας, δηλαδή ο τρόπος που επικοινωνεί ο πολίτης με το κράτος», είχε δηλώσει ο κ. Σημίτης, διαμηνύοντας στην πλευρά της Εκκλησίας που πίεζε αφόρητα για να αναθεωρήσει τη στάση του ότι «θέμα συγκυβέρνησης της χώρας δεν τίθεται».

Ο έτερος πρωταγωνιστής ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος, ο οποίος ύψωσε όχι μόνο μεταφορικά αλλά και στην κυριολεξία το λάβαρο της επανάστασης κατά των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, αφού στη «λαοσύναξη» της Αθήνας κράτησε στα χέρια του το αντίγραφο του λαβάρου της Επανάστασης του 1821, που μετέφερε από την Αγία Λαύρα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, Αμβρόσιος.

«Να γίνει ένα δημοψήφισμα και θα δουν ότι ο λαός προσυπογράφει μαζί μας», βροντοφώναζε με βεβαιότητα στα πύρινα πολιτικά του κηρύγματα της επίμαχης περιόδου ο Χριστόδουλος, ο οποίος -εκτός από δύο ανοιχτές συγκεντρώσεις, στο Σύνταγμα και στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη- διοργάνωσε συλλογή υπογραφών από πιστούς με αίτημα το δημοψήφισμα για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες.

Ανάμεσα στους υπογράφοντες και ο Κώστας Καραμανλής, πρώην πρόεδρος της Ν.Δ., η οποία ασμένως συντάχθηκε με τη «δεξιά του Κυρίου».

Φυσικά, δημοψήφισμα ουδέποτε διεξήχθη και δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Οπως εξηγούσε με ανακοίνωσή της η Προεδρία της Δημοκρατίας, λίγο μετά την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στον τότε Πρόεδρο Κωστή Στεφανόπουλο, «οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος».

Η σύγκρουση

Ολα ξεκίνησαν στον απόηχο συνέντευξης που παραχώρησε, μετά τις νικηφόρες για το ΠΑΣΟΚ εθνικές εκλογές, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μιχάλης Σταθόπουλος, εκφράζοντας την (προσωπική) άποψη ότι το θρήσκευμα αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και η αναγραφή του στην αστυνομική ταυτότητα έρχεται σε αντίθεση με σχετικό νόμο που ισχύει από το 1997.

Οι δηλώσεις αυτές εξελήφθησαν ως αιτία κήρυξης πολέμου εκ μέρους της Εκκλησίας και του προκαθημένου της, ο οποίος άλλωστε επιδείκνυε ιδιαίτερη σπουδή να παρεμβαίνει σε θέματα που δεν άπτονταν των αρμοδιοτήτων ενός θρησκευτικού ηγέτη και άδραξε την ευκαιρία προκειμένου να βγάλει το «χριστεπώνυμο πλήρωμα» στους δρόμους.

«Σε αυτόν τον τόπο υπάρχει ένας παράγοντας ο οποίος ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αγνοείται. Είναι ο λαός», τόνιζε ο μακαριστός Χριστόδουλος, πυροδοτώντας τον φανατισμό των πιο ακραίων κύκλων.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στις προτεραιότητες της διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη ήταν τα ζητήματα της οικονομίας λόγω ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και της εξωτερικής πολιτικής λόγω Κύπρου.

Το θέμα των ταυτοτήτων και πολύ περισσότερο οι τεταμένες σχέσεις με την Εκκλησία ήταν κάτι που ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα ελάμβανε διαστάσεις «εικονομαχίας».

Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε αμετακίνητος στην επιλογή του, κρίνοντας ότι το διακύβευμα δεν ήταν η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες αλλά μια αναμέτρηση με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά που αφορούσε μια υπόθεση του κράτους και την επιρροή του έναντι των πολιτών.

Ακρότητες

Ειδικά, το «εκκλησιαστικό ποίμνιο», βοηθούντων των ιεραρχών και των συνωμοσιολογικών υπερβολών τους, επόμενο ήταν να φανατιστεί επικίνδυνα και να βάλλει κατά της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και της απόφασής του.

Ανάμεσα στις ακρότητες που ακούστηκαν ήταν ότι «ο Σημίτης πολεμάει τον χριστιανισμό», «είναι εχθρός της Ορθοδοξίας», θέλει να καταργήσει τα μυστήρια της Εκκλησίας και άλλα παρόμοια.

Ο ίδιος περιοριζόταν να δηλώνει ότι η Πολιτεία είναι πάντα πρόθυμη για διάλογο με την Εκκλησία, αλλά για τα θέματα που είναι κοινού ενδιαφέροντος, γεγονός που δυσαρεστούσε την τότε ηγεσία της ιεραρχίας και τις «επεκτατικές» φιλοδοξίες της.

Τελικά πάντως, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την επιλογή της Πολιτείας για ολοσχερή απάλειψη του θρησκεύματος στις ταυτότητες (Ολομέλεια ΣτΕ, 2283/2001).

Η πλειοψηφία της κυβέρνησης και των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ, παρά το αρχικό μούδιασμα, συντάχθηκαν με τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος προσπάθησε να κρατήσει εξαρχής χαμηλούς τόνους και να ξεκαθαρίσει ότι δεν τίθεται θέμα σχέσεων με την Εκκλησία αλλά ζήτημα συνταγματικής τάξης και κύρους της πολιτικής εξουσίας.

Στα ηγετικά στελέχη που συμμετείχαν τότε στο Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος και έφεραν αντιρρήσεις συγκαταλέγεται ο μετέπειτα πρόεδρός του, Ευάγγελος Βενιζέλος, προκαλώντας με τη στάση του τη δυσφορία του πρωθυπουργού.

«Αλλο η πίστη και η θρησκεία και άλλο το δελτίο ταυτότητας, δηλαδή ο τρόπος που επικοινωνεί ο πολίτης με το κράτος», είχε δηλώσει τότε ο κ. Σημίτης | EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Επιφυλάξεις για την αντιπαράθεση και το πολιτικό κόστος που θα προκαλούσε εξέφραζαν επίσης οι Χάρης Καστανίδης και Κώστας Λαλιώτης, ενώ ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, αν και στεκόταν ιδιαιτέρως επικριτικός έναντι του Αρχιεπισκόπου, εντούτοις είχε διατυπώσει αιχμές κατά του υπουργού Δικαιοσύνης, Μιχάλη Σταθόπουλου.

Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τον Κώστα Σημίτη βρέθηκε η Βάσω Παπανδρέου, ισορροπίες προσπάθησε να διατηρήσει ο Πέτρος Ευθυμίου καθ’ ότι ήταν υπουργός Παιδείας και ο συνδετικός κρίκος Πολιτείας-Εκκλησίας, ήπια στάση κράτησαν οι Χρήστος Παπουτσής και Αλέκος Παπαδόπουλος, οι οποίοι στήριξαν τον πρωθυπουργό, ζήτησαν όμως να εκτονωθεί σύντομα το μέτωπο με την Ιεραρχία.

Ανοιχτά κατά της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες είχε ταχθεί ο Στέλιος Παπαθεμελής, συμμετέχοντας μάλιστα στο συλλαλητήριο της Εκκλησίας στη Θεσσαλονίκη.

Σε κάθε περίπτωση, σημαντικό ρόλο για την υποστηρικτική στάση ορισμένων βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ προς την Εκκλησία, είτε φανερά είτε στο παρασκήνιο, έπαιξαν αναμφισβήτητα οι σχέσεις με εκκλησιαστικούς παράγοντες και η προειδοποίηση ότι αν δεν εμποδίσουν τα σχέδια του Μαξίμου, η συνδρομή τους για την επανεκλογή στο Κοινοβούλιο θα τερματιστεί…

Με τη «δεξιά του Κυρίου»

Θέση υπέρ της προαιρετικότητας και κατά της απαγόρευσης αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες πήρε η Ν.Δ., ταυτιζόμενη σε γενικές γραμμές με την Εκκλησία.

Η προσέγγιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν σε μεγάλο βαθμό ψηφοθηρική, καθώς στην ηγεσία του κόμματος φοβήθηκαν ότι θα διαταραχθούν οι δεσμοί με το εκλογικό σώμα, στο οποίο τα ζητήματα θρησκείας και πίστης θεωρούνται εξέχουσας σημασίας.

Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ν.Δ., Κώστας Καραμανλής, υπέγραψε το σχετικό αίτημα με διοργανώτρια την Αρχιεπισκοπή, ενώ δεν είναι τυχαία η κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού για την επιτυχία των «λαοσυνάξεων» αλλά και η συμμετοχή γαλάζιων βουλευτών.

Από την πλευρά του, ο πρώην πρόεδρος Μιλτιάδης Εβερτ απαίτησε δημοσίως από τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη «να δώσει εξηγήσεις» στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ενώ ο επίτιμος πρόεδρος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε καταλογίσει στην κυβέρνηση ότι διαπράττει «βαρύ λάθος» προσβάλλοντας την Εκκλησία.

Σύμφωνα με τον τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, ο πρωθυπουργός «αποδεικνύει ότι, ακόμη και σε ιδιαιτέρως ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, δεν επιθυμεί ούτε διάλογο ούτε συναίνεση. Αντιθέτως, θυσιάζει κατ’ εξακολούθηση το δημόσιο συμφέρον στον βωμό των κομματικών του σκοπιμοτήτων».

Τέλος, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου Αρης Σπηλιωτόπουλος, κατηγορώντας προσωπικά τον κ. Σημίτη, είχε μιλήσει για εμπαιγμό της κυβέρνησης και εξαπάτηση της Εκκλησίας.

Προπαγάνδα υπέρ του Χριστόδουλου έκανε μέσω του τηλεοπτικού σταθμού που διαθέτει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, το κόμμα του οποίου ιδρύθηκε την ίδια περίοδο με τη «μάχη των ταυτοτήτων», αποσπώντας ένα μερίδιο από τους πιο συντηρητικούς ψηφοφόρους της Ν.Δ.

Με τον «ανένδοτο» του Χριστόδουλου συμφώνησαν οι περισσότεροι μητροπολίτες.

Εξαίρεση αποτέλεσε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που δεν συμφωνούσε και απείχε από τις «λαοσυνάξεις», πιστεύοντας όμως ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να ενημερώσει προεκλογικά την Ιερά Σύνοδο για τις θέσεις της.

Οι μητροπολίτες

Λάβρος εναντίον της κυβέρνησης εμφανίστηκε ο μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, ρίχνοντας την ιδέα της ίδρυσης κόμματος από την Εκκλησία.

Για μεγάλη κοινωνική αναστάτωση που θα προκληθεί έκαναν λόγο «από άμβωνος» ο μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης τότε και μετέπειτα Θεσσαλονίκης, Ανθιμος και ο Φιλίππων, Προκόπιος.

Ο δε Χριστόδουλος, παραπέμποντας ευθέως σε πολιτικό ηγέτη, τόνιζε από τα συλλαλητήρια:

⚫ Πιστέ και αγαπημένε λαέ, δεν ήλθα να σας διεγείρω. Ηλθα να σας εξηγήσω. Δεν ήλθα να σας φανατίσω. Ηλθα να σας ενημερώσω

⚫ «Είμαι συγκινημένος βλέποντας αυτή τη συγκλονιστική λαοθάλασσα», ενώ οι συγκεντρωμένοι με σημαίες του Βυζαντίου και της Ελλάδας φώναζαν το όνομά του και το σύνθημα «Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία»

⚫ «Ας λέει ο νόμος ό,τι θέλει, αν ο λαός δεν συναινεί δεν εφαρμόζεται»

⚫ ή «Αφήστε τούς νόμους να κοιμούνται»

⚫ Την Εκκλησία όποιο χέρι τόλμησε να την αγγίξει ξεράθηκε

Για την κυβέρνηση και τους υπουργούς χρησιμοποιούσε τους χαρακτηρισμούς «προοδευτικάριοι», «θιασώτες της Ευρώπης», «ιντελιγκέντσια», ενώ κορυφαία όλων, ένδειξη της «αυτοθυσίας» του ιεράρχη, ήταν η προτροπή του να επιτίθενται στον ίδιο και όχι στους κληρικούς:

Επιτέλους, άμα τα έχετε με τον Χριστόδουλο, τον Χριστόδουλο να βρίζετε και όχι τους παπάδες.

Ενημέρωση Ειδήσεις Πληροφόρηση,Ευρώπη και τοπικη αυτοδιοικηση,Οικολογία

Τρία εκατομμύρια Ευρωπαίοι υπογράφουν κατά της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου ΕΕ-ΗΠΑ

7 Οκτωβρίου 2015
Τρία εκατομμύρια Ευρωπαίοι υπογράφουν κατά της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου ΕΕ-ΗΠΑ
Τρία εκατομμύρια Ευρωπαίοι υπογράφουν κατά της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου ΕΕ-ΗΠΑ

Το ψήφισμα που υπογράφεται από τρία εκατομμύρια ανθρώπους κατά της εμπορικής συμφωνίας ΕΕ-ΗΠΑ θα υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την Τετάρτη (7 Οκτωβρίου).

Οι ακτιβιστές καλούν τους ηγέτες της ΕΕ να καταργήσουν τη συμφωνία συνολικά, διότι, λένε, υπονομεύει τα δημοκρατικά δικαιώματα και βάζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από τους πολίτες.

«Τα 3 εκατομμύρια υπογραφές που συγκεντρώθηκαν για την αναφορά αυτή δείχνουν ότι οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να σταθούν σταθερά ενάντια σε αυτές τις εμπορικές συμφωνίες που καθοδηγούνται από τις εταιρείες. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν μιλήσει, οι πολιτικοί δεν πρέπει πλέον να γυρίσουν την πλάτη τους στις εκλογικές τους περιφέρειες», δήλωσε ο John Hilary, μέλος της επιτροπής πολιτών Σταματήστε την ΤΤΙΡ.

Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί, τα υπερβολικά δικαιώματα για τους επενδυτές, η βρώμικη ενέργεια και το κοτόπουλο χλωρίου είναι μερικές μόνο από τις απειλές που οι ακτιβιστές πιστεύουν ότι ενέχει η συμφωνία.

Η πρωτοβουλία, η οποία ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, καλεί τα θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη της ΕΕ να σταματήσουν τις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) και να μην επικυρώσουν την Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία (CETA) με τον Καναδά.

Στην Ελλάδα 44.813 άτομα υπέγραψαν το ψήφισμα και στην Κύπρο 1.619.

Η ακτιβίστρια Susan George είπε ότι πάνω από 500 οργανώσεις αποτελούν μέρος της πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών σταματήστε την ΤΤΙΡ.

Το υπόμνημα αρχικά ξεκίνησε ως πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών. Στο πλαίσιο της διαδικασίας, όταν συλλεχθούν 1 εκατομμύριο υπογραφές από επτά διαφορετικές χώρες μπορούν να καταθέσουν αίτημα για νομοθετική πρωτοβουλία στην Επιτροπή. Όμως, η εκτελεστική εξουσία της ΕΕ απέρριψετην πρόταση, μια κίνηση η οποία εξετάζεται πλέον στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Αφού ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, η συμφωνία θα πρέπει να περάσει και από τα 28 εθνικά κοινοβούλια της ΕΕ.

Σημειώνεται ότι κατά την προηγούμενη θητεία της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε καταστήσει σαφές ότι εάν έχει την πλειοψηφία στη Βουλή δεν πρόκειται “ποτέ” να επικυρώσει μια τέτοια συμφωνία.

συλλογική μνήμη -ιστορία

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες σε Καλαμάτα και Μεσσήνη

 

Με το θέμα των Μικρασιατών προσφύγων που έφτασαν στην Καλαμάτα και τη Μεσσήνη τις δεκαετίες 1910 και 1920, μετά τον ξεριζωμό τους, καταπιάνονται στη νέα τους έκδοση τα Γενικά Αρχεία του Κράτους στο Νομό Μεσσηνίας. Οι συγγραφείς του βιβλίου Αναστασία Μηλίτση – Νίκα και Χριστίνα Θεοφιλοπούλου – Στεφανούρη παρουσίασαν χθες σε συνέντευξη Τύπου μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα, που, όχι απλώς μας γνωρίζει την ιστορία, αλλά αναμένεται να αποτελέσει εργαλείο για τους ερευνητές του μέλλοντος. Η έκδοση έχει τίτλο «Προσφυγικοί συνοικισμοί Καλαμάτας και Μεσσήνης» και την προλογίζει ο οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

 

1914

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε χθες η κα Μηλίτση, οι πρώτοι πρόσφυγες έφτασαν στο λιμάνι της Καλαμάτας από την περιοχή των Δαρδανελίων, τους φθινοπωρινούς μήνες του 1914, δηλαδή μετά την είσοδο της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε οι Τούρκοι άρχισαν τις διώξεις των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Απ’ ό,τι φαίνεται στον τοπικό Τύπο, δεν προκλήθηκε ιδιαίτερη αναστάτωση στην πόλη της Καλαμάτας. Μάλλον ευπρόσδεκτα υπήρξαν τα επιπλέον εργατικά χέρια, πολλά από τα οποία ήταν εξειδικευμένοι τεχνίτες.

 

1922

«Το σκηνικό διαμορφώθηκε πολύ διαφορετικά το 1922», όπως πρόσθεσε η κα Μηλίτση. «Ένταση και κραδασμοί προκλήθηκαν στην τοπική κοινωνία, ιδιαίτερα στην ομαλή λειτουργία της αγοράς. Κερδοσκοπία, φημολογίες, ελλείψεις σε τρόφιμα, επιδημίες, όπως μηνιγγίτιδα, ελονοσία, δάγκειος πυρετός, φυματίωση και ποικίλα άλλα προβλήματα δίνουν το στίγμα της περιόδου. Και αυτό, γιατί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, δηλαδή την τριετία 1922-1925, έφθασε στη μεσσηνιακή γη ένας μεγάλος όγκος προσφύγων. Σύμφωνα, μάλιστα, με την απογραφή του 1923, ήλθαν 9.323 πρόσφυγες. Όμως, δεν εγκαταστάθηκαν εδώ όλοι. Συνήθως, καραβιές προσφύγων αποβιβάζονταν στο λιμάνι της Καλαμάτας και από εκεί στοιβάζονταν στις επιταγμένες αποθήκες, για να μεταφερθούν και πάλι, ύστερα από λίγο, σε άλλα λιμάνια, πόλεις και χωριά. Η Καλαμάτα δεν εξελίχθηκε ποτέ σε προσφυγούπολη, όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη. Λειτούργησε περισσότερο ως ενδιάμεσος σταθμός στις μετακινήσεις των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων.

Πόσοι ακριβώς εγκαταστάθηκαν στην Καλαμάτα δε γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως από τις απογραφές του 1920 και 1928 ότι ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε από 20.800 σε 28.960 κατοίκους αντίστοιχα. Επίσης, γνωρίζουμε από το Αρχείο της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πρόνοιας Μεσσηνίας ότι στους 8 προσφυγικούς συνοικισμούς της Καλαμάτας εγκαταστάθηκαν 2.090 πρόσφυγες, ενώ στο συνοικισμό της Μεσσήνης 115.

Οι συγκεκριμένοι πρόσφυγες ήλθαν, πάνω από τους μισούς (ποσοστό 56%), από το Αϊβαλί, τη Σμύρνη και τα προάστιά της, από την περιοχή της Νικομήδειας, της Κυζίκου και από αλλού».

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ΓΑΚ Μεσσηνίας, πάνω από τα 2/3 αυτών των ανθρώπων ήταν γυναικόπαιδα, ανάμεσά τους πολλές χήρες και ορφανά. «Δεν είναι ασφαλώς σύμπτωση ότι υπήρχε συνοικισμός – ο συνοικισμός της Ανάληψης – που έφερε την επωνυμία “Χηρέικα”» επισήμανε η κα Μηλίτση.

 

Συνοικισμοί

«Το πρόβλημα που κυριάρχησε, από την πρώτη στιγμή, ήταν η εξασφάλιση στέγης. Γι’ αυτό, από τα πρώτα μέτρα που πήραν (οι αρμόδιοι φορείς), ήταν να επιτάξουν κάποιες αποθήκες ή κτήρια, όπως για παράδειγμα τη Λαϊκή Σχολή, και παράλληλα να κατασκευάσουν ξύλινους καταυλισμούς, δηλαδή ξύλινα παραπήγματα, στις παρυφές της πόλης. Συγκεκριμένα, στον Κορδία και την Ανάληψη το 1914, στον Άγιο Ιωάννη του Αβραμιού το 1922, στην Ανατολική Παραλία και τη Φυτειά το 1923…».

Ακολούθησαν τα λίθινα σπίτια, με πρώτο τον οικισμό στην Ανάληψη το 1926, στου Αβραμόγιαννη, την Ανατολική Παραλία και την πόλη της Μεσσήνης το 1930, στην Αγία Τριάδα και τον Άγιο Κωνσταντίνο το 1932 και στον Κορδία το 1935.

 

Έρευνα σε 650 οικογένειες

Στα στοιχεία που μελετήθηκαν προκειμένου να εκδοθεί το βιβλίο, αναφέρθηκε η κα Θεοφιλοπούλου: «Από το αρχείο της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πρόνοιας καταγράψαμε και μελετήσαμε 650 προσφυγικές οικογένειες των προσφυγικών συνοικισμών Καλαμάτας και Μεσσήνης, δηλαδή κάπου 2.200 άτομα. Πρόκειται για άστεγους, άπορους, χήρες, παραπηγματούχους, συστεγαζόμενους, πολεμοπαθείς, θαλασσόπληκτους, που δίκαια προηγούνταν στην εξασφάλιση στέγης σε σχέση με τους υπόλοιπους πρόσφυγες».

Το αρχειακό υλικό που ερευνήθηκε ήταν από υπεύθυνες δηλώσεις και αιτήσεις των προσφύγων, μέχρι επιστολές τους προς τις Αρχές, βεβαιώσεις και πιστοποιητικά των Αρχών, της Νομαρχίας, του Δήμου της Αστυνομίας, του Υποθηκοφυλακείου, των Προσφυγικών Συλλόγων, ακόμα και των εφημέριων μια ενορίας, δελτία, πίνακες απογραφής, κ.ά. Στην έκδοση παρουσιάζονται επίσης σύλλογοι και αθλητικά σωματεία που ιδρύθηκαν τότε στην περιοχή, ονοματεπώνυμα, επαγγέλματα των προσφύγων, κ.λπ.

Το βιβλίο εκδόθηκε σε 1.000 αντίτυπα και θα διανεμηθεί δωρεάν σε συγκεκριμένους αποδέκτες, ανθρώπους της θρησκευτικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της Μεσσηνίας.

Της Μαρίας Νίκα