Αρχείο μηνός Ιούλιος 2012

Ανάπτυξη και ΟΤΑ,οικονομική κρίση και τοπικη αυτοδιοίκηση

Η οικονομική κρίση αποτελεί ευκαιρία για την προώθηση της καινοτομίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

 της Μαρία Ν. Ψαρρού Διευθύντρια Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτισμού Κερατσινίου. Υποψήφια Διδάκτωρ Τμ. Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου

 Με ποιο τρόπο η καλπάζουσα οικονομική κρίση επηρεάζει την τοπική αυτοδιοίκηση;

Από ερευνητικά δεδομένα της Eurostat και της Dexia προκύπτει σημαντική μείωση των τοπικών προϋπολογισμών στα περισσότερα  κράτη – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά τη διετία 2008 -2010, που οφείλεται κατά βάση στη μείωση των φορολογικών εσόδων, περαιτέρω μείωση το 2011 των αντισταθμιστικών μεταβιβάσεων πόρων μεταξύ των διαφόρων επιπέδων διοίκησης σε χώρες με αυξημένα δημοσιονομικά ελλείμματα (Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία) ενώ στη Ρουμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο εισήχθηκαν προγράμματα για τη μείωση των ελλειμμάτων των εθνικών προϋπολογισμών. Παρατηρήθηκε, επίσης, σχετική αύξηση των δαπανών των τοπικών προϋπολογισμών για κοινωνική πρόνοια λόγω των οικονομικών πιέσεων που υφίστανται τα νοικοκυριά.

Σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο της Επιτροπής Διακυβέρνησης και Πολιτικής του International City / County Management Association, που βασίστηκε στην έρευνα του Καθηγητή Δημόσιας διοίκησης και διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας Carl W. Stenberg, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που παρουσιάστηκαν παραπάνω και εξακολουθούν να υφίστανται, τελικά θα αναγκάσουν αυτοδιοικητικά στελέχη και αιρετούς να υιοθετήσουν στρατηγικές για την παροχή υπηρεσιών και την προσαρμογή των προύπολογισμών που θα υπερβαίνουν τη λογική του «ως είθισται» που φαίνεται να ανήκει πια στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η επικρατούσα οικονομική ύφεση θα επιφέρει καινοτομίες στο πεδίο αρμοδιοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και ανασχεδιασμό των πρακτικών της, υπό το βάρος των νέων δεδομένων.

 

Όπως προκύπτει και από παλιότερα ερευνητικά δεδομένα, στα πρώιμα στάδια οι αντιδράσεις τείνουν να είναι συντηρητικές, ενώ με την πάροδο του χρόνου και τη συνακόλουθη ένταση των οικονομικών προκλήσεων, αναλαμβάνονται πιο τολμηρές πρωτοβουλίες. Ο αντίκτυπος των επιδεινούμενων οικονομικών συνθηκών, διαφέρει αισθητά από κράτος σε κράτος. Οι περιοχές με διευρυμένες αρμοδιότητες ως προς την παροχή υπηρεσιών, πολυπληθές ανθρώπινο δυναμικό και ανελαστικές φορολογικές βάσεις ενδέχεται ήδη να βρίσκονται αντιμέτωπες με νέες συνθήκες εργασίας και πολύ νωρίτερα από άλλες πόλεις και χώρες. Με την πάροδο, όμως, του χρόνου τέτοια φαινόμενα αναμένεται να γενικευτούν.

 

Η επισκόπηση 246 περιπτώσεων που καταγράφηκαν στα ενημερωτικά δελτία του ICMA την περίοδο 15/4/2009 – 15/04/2011, ανέδειξε τα εξής τρία κύρια πρότυπα αντίδρασης της τοπικής αυτοδιοίκησης στην παρατηρούμενη ύφεση:

α) αύξηση αντιτίμων για την παροχή υπηρεσιών όπως η αποκομιδή των απορριμμάτων, ο δημοτικός φωτισμός και η διοργάνωση πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων,

β) αύξηση των δημοτικών τελών και φόρων κατανάλωσης

γ) περιστολή δαπανών, που ακολουθήθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις, με έμφαση στη μείωση προσωπικού και τη συρρίκνωση του εύρους των παρεχόμενων υπηρεσιών, βάσει των  πολιτικών, της ζήτησης από την τοπική κοινωνία και των διαθέσιμων πόρων.

 

Από τους τέσσερις τομείς όπου εφαρμόσθηκαν στρατηγικές αναμόρφωσης (προσωπικό, υπηρεσίες και προγράμματα, συνεργασίες μεταξύ φορέων για την από κοινού παροχή υπηρεσιών και ανασχεδιασμός πρακτικών), οι περισσότερες προτάσεις και ενέργειες αφορούσαν στο προσωπικό. Η έμφαση αυτή είναι αναμενόμενη, δεδομένου ότι μεγάλο ποσοστό των τοπικών προϋπολογισμών αφορούν μισθούς, επιδόματα και αποζημιώσεις. Ενδεχομένως το ενδιαφέρον των πολιτών για την αριθμητική αύξηση των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση και τα συνεπαγόμενα κόστη, σε συνδυασμό με την φημολογία που συντηρούν και προωθούν τα ΜΜΕ περί παχυλών αμοιβών, προνομιακών όρων απασχόλησης, υπερπληθώρας εργαζομένων, και σκληροπυρηνικών εργατικών σωματείων, συμβάλλουν σε αυτή την τάση.

 

Οι αιρετοί και τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης επαναπροσδιορίζουν τον πυρήνα των δημοτικών υπηρεσιών και επιδεικνύουν την τάση να βάζουν στο μικροσκόπιο τμήματα και λειτουργίες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν θέσφατα. Ταυτόχρονα, συνεχίζουν να είναι επιφυλακτικοί ως προς τη σύναψη συνεργασιών με άλλους φορείς και παρόχους υπηρεσιών ή ως προς τη σύσταση διοικητικών ενοτήτων ή την ανάπτυξη λειτουργιών, με συνεργαζόμενους φορείς προκειμένου να επιτύχουν μεγαλύτερες οικονομίες κλίμακας, αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη, αλλά και να περιορίσουν το μέγεθος και τα κόστη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

 

Η δριμύτητα και οι επιπτώσεις του νέων συνθηκών εργασίας διαφέρουν σημαντικά από φορέα σε φορέα. Με ορισμένες εξαιρέσεις, το πλήθος και η τολμηρότητα των στρατηγικών που περιέλαβαν τα ενημερωτικά δελτία του ICMA, συσχετίζονται με την οικονομική ευρωστία των κρατών τους. Οι πόλεις και τα κράτη μόλις αρχίζουν να σκέφτονται στρατηγικές για την αναδιαμόρφωσή τους. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι πολιτικοί κίνδυνοι που ενέχει η υλοποίηση τολμηρών ενεργειών όπως η κατάργηση υπηρεσιών, οι διευρυμένες συνεργασίες μεταξύ φορέων και τομέων και η αναδιανομή αρμοδιοτήτων, φαίνονται να υπερτερούν σε σχέση με τις αντιλαμβανόμενα οφέλη. Είναι πιθανό λόγω της περιστολής των κρατικών προϋπολογισμών, πολλά στελέχη και αιρετοί να χρειστούν να «σκεφθούν το αδιανόητο» σε σχέση με τις στρατηγικές που σχετίζονται με τις προτεραιότητες της παροχής υπηρεσιών και τη διοικητική διάρθρωση.

 

Σύμφωνα δε με μελέτες για τα κράτη που εκπονήθηκαν από μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τοπική και Περιφερειακή Δημοκρατία (CDLR) του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Δήμων και Περιφερειών (CEMR) και από ομάδα ανεξάρτητων παρατηρητών, προκρίνονται τρεις στρατηγικές για την αντιμετώπιση της κρίσης:

 

α. Δημιουργία σταθερής βάσης εσόδων, μέσω της παροχής δυνατοτήτων στους δήμους να μεταβάλλουν τους συντελεστές φόρων ιδιοκτησίας ακινήτων ή εισοδημάτων από εργασία, αλλά και της έγκαιρης ενημέρωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα για τις επικείμενες μειώσεις προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματικός σχεδιασμός για την απορρόφησή τους. 

 

β. Βέλτιστη χρήση των περιορισμένων πόρων, μέσω της ενίσχυσης της διαδημοτικής συνεργασίας ιδίως σε βασικές υποδομές ή κοινές διοικητικές διαδικασίες (π.χ. ανάπτυξη διαδικασιών ελέγχου, συλλογή φόρων, προμήθειες και τεχνολογία της πληροφορίας), μειώσεων των δαπανών μισθοδοσίας χωρίς απολύσεις, πρόσληψης προσωπικού για τον εντοπισμό τρόπων εξοικονόμησης πόρων, διαφάνειας στις προμήθειες και τις δαπάνες του προϋπολογισμού, διευρυμένης χρήσης συγκριτικής αξιολόγησης, σύγκρισης συστημάτων και σχετικών δαπανών, ενώ η συμβολή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας φαίνεται να έχει αντιστραφεί σε μερικές χώρες, και

 

γ. Δημιουργία συμπράξεων για την αντιμετώπιση μακροπρόθεσμων προκλήσεων με άλλα επίπεδα διοίκησης, τον ιδιωτικό τομέα, τα πανεπιστήμια, κοινωνικές επιχειρήσεις και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Κυριότερες προκλήσεις θεωρούνται:

  • η διατήρηση των τοπικών οικονομιών, μέσω της σύμπραξης με άλλους τοπικούς παράγοντες για τον προσδιορισμό σύγχρονων ευκαιριών, την προώθηση τεχνολογικής έρευνας και καινοτομίας, τη βελτίωση δεξιοτήτων σε τοπικό επίπεδο και την παροχή χωροταξικού πλαισίου
  • η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μέσω συμπράξεων με εταιρίες κοινής ωφέλειας και μεταφορών, με εταιρίες «πράσινης» τεχνολογίας
  • η υποστήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, με ιδιαίτερη προσοχή στα παιδιά και τους ηλικιωμένους, δίνοντας προτεραιότητα στα νοικοκυριά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Συμπεράσματα 

Η επισκόπηση των τοπικών αντιδράσεων στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας υποδεικνύει ότι από το 2009 έως το 2011, πόλεις αλλά και κράτη άρχισαν να αναπτύσσουν στρατηγικές για την αντιμετώπιση της κρίσης. Εύλογα, οι σχετικά λιγότερο επίπονες μειώσεις πραγματοποιήθηκαν νωρίτερα, και οι δυσκολότερες επιλογές τίθενται τώρα επί τάπητος. Μέχρι στιγμής, οι περισσότερες αντιδράσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν συντηρητικές και οριακές, παρά τμήματα τολμηρών, καινοτομικών και ολοκληρωμένων προσεγγίσεων.

  • Ακόμη και κοινότητες οικονομικά ασθενών κρατών επικεντρώθηκαν σε λύσεις σχετικά χαμηλού κόστους, είτε επειδή απέφυγαν να αυξήσουν τα έσοδα ή δεν είχαν τη θέληση να προβούν σε θεμελιώδεις αλλαγές σε τοπικές λειτουργίες, σχέσεις και δομές.
  • Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, παρόλα αυτά, δεν προκύπτει ότι η μεγάλη ύφεση έχει εκ θεμελίων διαφοροποιήσει το σκοπό, την ποιότητα, ή την παροχή υπηρεσιών σε πολλές περιπτώσεις, ούτε έχει μεταβάλει το θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο.
  • Φαίνεται να υιοθετείται μια περισσότερο υπεύθυνη στάση από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης και να καθιερώνεται η συνετότερη χρήση των ανθρώπινων, οικονομικών και φυσικών πόρων αλλά και η προώθηση των συνεργασιών που αναμένεται να συμβάλει καθοριστικά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση κάθε φύσης προκλήσεων.
  • Τα στελέχη των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι αιρετοί εργάζονται σκληρά και ουκ ολίγες φορές προσαρμόζονται επιτυχώς στις νέες συνθήκες. Τρία είναι τα βήματα που προκρίνονται προς αυτή την κατεύθυνση:
    • Αξιοποιήση εναλλακτικών εργαλείων (ενδυνάμωση άτυπων δικτύων επικοινωνίας μεταξύ αιρετών και στελεχών σε όμορους δήμους, επέκταση των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω διαδημοτικών συνεργασιών,ανάθεση σε υφιστάμενα όργανα της μελέτης δυνητικών μεθόδων μείωσης δαπανών και διαπραγματεύσεων, ανάθεση υπηρεσιών σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς ή ιδιώτες)
    • Μεταφορά και ενοποίηση λειτουργιών από τους οικονομικά ασθενείς δήμους
    • Αναθεώρηση των σχέσεων μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και κεντρικής εξουσίας.

 

Aυτοδιοίκηση

Ο λογαριασμός της τρόικας αφήνει στους δήμους 1,3 δισ. ευρώ τη στιγμή που η ΚΕΔΕ θεωρεί ως «κόκκινη γραμμή” τα 2,7 δισ. ευρώ

Έρχεται η στιγμή που οι δήμοι θα κηρύξουν στάση πληρωμών και στο προσωπικό, μετά τη στάση πληρωμών που έχουν κηρύξει  στους ιδιώτες που χρωστανε τα μαλλιά της κεφαλής τους .
Όλο αυτό το διάστημα μερικοί δήμαρχοι έδρασαν και δρουν δυναμικά. Εφτά μάλιστα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους ήταν τελικά οι δήμαρχοι της Αττικής που έστειλαν  επιστολή στην ΚΕΔΕ ώστε να πραγματοποιηθεί η γενική συνέλευση των δημάρχων πριν και όχι μετά τα «μπάνια του λαού», καθότι τα προβλήματα επείγουν. Άλλοι δήμαρχοι παράμειναν απαθείς μεταξύ αυτών και ο Νίκας .
Όμως στο πρόγραμμα πλύσης του  εγκεφάλου των δημοτών της Καλαμάτας που χειρίζεται  ο ίδιος προσωπικά εντάσσεται  η μεγαλοστομία του   «εγγυώμαι τους μισθούς των υπαλλήλων του δήμου Καλαμάτας”. Πώς; Ήρθε η ώρα να  εξηγήσει  πως θα το κάνει.
Ο λογαριασμός της τρόικας όμως αφήνει στους δήμους μόλις 1,3 δισ. ευρώ τη στιγμή που η ΚΕΔΕ θεωρεί ως «κόκκινη γραμμή” τα 2,7 δισ. ευρώ για τη στοιχειώδη λειτουργία των δήμων.
συλλογική μνήμη -ιστορία

Μπιτσάνη Ηλία: Η κεντρική πλατεία της Καλαμάτας έχει τη δική της ιστορία

  • Σάββατο, 21 Ιουλίου 2012
mpitsanhs
Η κεντρική πλατεία έχει τη δική της ιστορία

Τη δική της ιστορία έχει η κεντρική πλατεία της Καλαμάτας η οποία ουσιαστικά για τρίτη φορά αλλάζει οργανωμένα. Οι παλιές φωτογραφίες απεικονίζουν κυρίως την όψη που είχε τη δεκαετία του ’50 όταν οι πλακοστρώσεις ολοκληρώθηκαν με κηπάρια και ανάλογο εξοπλισμό. Οι νεότερες δείχνουν την πλατεία όπως διαμορφώθηκε κοντά στο ’70. Και οι τελευταίες τις… ανασκαφές για τη νέα ανάπλαση.
Η κεντρική πλατεία της πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς για τη νεότερη ιστορία της. Από την άποψη αυτή θα ήταν χρήσιμο για τους πολίτες να γνωρίζουν όσα στοιχεία συνδέονται με αυτήν από τα τέλη του 19ου αιώνα που άρχισε να διαμορφώνεται μέχρι την εποχή που πήρε την οριστική μορφή της. Πολύτιμα στοιχεία – τα οποία θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια – περιλαμβάνονται στο βιβλίο που έγραψαν η Αν. Μηλίτση και η Χρ. Θεοφιλοπούλου-Στεφανούρη για τις πλατείες της πόλης και την πορεία τους στο χρόνο.

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Το όνομα της πλατείας έχει αλλάξει πολλές φορές. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν τοπόσημα αλλά όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος διαβάζοντας το βιβλίο που προαναφέρθηκε, τα ονόματα της πλατείας παρακολουθούν την πολιτική κατάσταση και ταυτίζονται πάντα με εκείνους που έχουν το πάνω χέρι ή στην κεντρική πολιτική σκηνή ή στα τοπικά δρώμενα.
Το όνομα της πλατείας διαδοχικά εξελίχθηκε ως εξής:

– Πλατεία Τζανή: Γνωστή με αυτό το όνομα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1940, σε ανάμνηση του καϊμακλή καφέ που παρασκεύαζε στο καφενείο του ένας συμπαθής επαγγελματίας ονόματι Τζανής Καραμπίνης. Η θέση αυτού του καφενείου τοποθετείται στα δυτικά της οδού Αριστομένους, απέναντι από τη Στοά Βαρβουτσή.
– Πλατεία Καπνοκοπτηρίου: Γνωστή με αυτό το όνομα, επειδή εδώ στεγάστηκε για κάποιο διάστημα το δημόσιο καπνεργοστάσιο της πόλης.
– Πλατεία Κωνσταντίνου Διαδόχου: Πήρε αυτό το όνομα το 1912, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ως ένδειξη τιμής προς το διάδοχο Κωνσταντίνο «διά τας περιφανείς νίκας του».
– Πλατεία Βενιζέλου, κατά την περίοδο 1926 έως το 1935. Η ονομασία αυτή καταργήθηκε το 1935 επειδή έφερε, σύμφωνα με τα Πρακτικά του δήμου, το όνομα «ενός κακούργου και παράφρονος πολιτικού».
– Πλατεία Βασιλέως Κωνσταντίνου, το 1935, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
– Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β’, το 1938, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
– Πλατεία Λαϊκής Σχολής: Ετσι αναφέρεται ο χώρος μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο σε καρτ ποστάλ της εποχής.
– Πλατεία Τριανόν: Με την ονομασία αυτή ήταν γνωστός ο χώρος μπροστά από το καφενείο και τον κινηματογράφο «Τριανόν» (δεκαετία 1920 και εξής).
– Πλατεία Ηρώων: Ετσι αναφέρεται στα Πρακτικά του δήμου την περίοδο 1942-1944.
– Πλατεία ΕΛΑΣ: Η αναφορά αυτή επισημαίνεται στα Πρακτικά του δήμου κατά το 1944.
– Πλατεία Εθνικής Αντίστασης: Μετονομάστηκε το 1982, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
– Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β’: Μετονομάστηκε εκ νέου το 1992, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ

Η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας το 19ο αιώνα δεν υφίστατο καν ως πλατεία. Η εικόνα που παρουσίαζε μετά την απελευθέρωση ήταν ένας «απέραντος καλαμών (καλαμιώνας) και ελαιοπερίβολα, όπου γινόταν και κυνήγι διαφόρων πτηνών». Εκεί, μάλιστα, ήταν η κοίτη του Νέδοντα. Μετά το 1871 (διάνοιξη οδού Αριστομένους), και κυρίως μετά το 1882, οπότε έγινε η μεταβολή της κοίτης του ποταμού και διάνοιξη νέας δυτικότερα, η «παλαιά» κοίτη εγκαταλείφθηκε και κάποιοι παρόχθιοι ιδιοκτήτες άρχισαν να διεκδικούν ιδιοκτησίες πάνω σ’ αυτή. Η επιχωμάτωσή της έγινε από το δήμο το 1904. Το Σχέδιο Πόλης του 1905, σε αντίθεση προς το Σχέδιο του 1867, προέβλεπε τη χάραξη πλατείας σε εκείνο το σημείο.
Αρχικά διαμορφώθηκε το βορειότερο τμήμα της, δηλαδή ο χώρος όπου λειτουργούσε ήδη από το 1880 το φημισμένο καφενείο του Τζανή Καραμπίνη. Το 1912 το βόρειο αυτό τμήμα της πλατείας χαρακτηρίζεται στα Πρακτικά του δήμου ως «νέα» πλατεία, αφού «παλιές» θεωρούνταν οι πλατείες: Ανω, Κάτω και Φραγκόλιμνα. Στη «νέα» πλατεία άρχισε δειλά – δειλά να μετατοπίζεται το κέντρο της πόλης. Ενδεικτική είναι η διεξαγωγή εδώ των εθνικών επετείων, σε ανάμνηση των νικηφόρων Βαλκανικών πολέμων.
Ομως η κεντρική πλατεία εξακολουθούσε ακόμη και το 1915 να είναι μερικά «απερίφρακτα γήπεδα», τα οποία μετά την άνοιξη μεταβάλλονταν σε «Σαχάρα, εξ ης εκπέμπονταν νέφη σκόνης».
Μόλις το 1926, επί δημαρχίας Βασίλη Κροντήρη, το Δημοτικό Συμβούλιο άρχισε να συζητεί σοβαρά το ενδεχόμενο απαλλοτρίωσης των οικοπέδων που καταλάμβαναν το χώρο της σημερινής πλατείας προκειμένου να διανοιγεί το ταχύτερο δυνατόν η Πλατεία Βενιζέλου, όπως ονομαζόταν τότε, μιας και αποτελούσε τον κυριότερο πνεύμονα της πόλης και ήταν ζωτικότατης σημασίας.
Τα όρια της πλατείας προσδιορίστηκαν μέχρι την Παραλία, όμως ο ενιαίος αυτός χώρος προβλεπόταν να χωριστεί σε τέσσερις  συνεχόμενες ζώνες. Το βόρειο τμήμα, δηλαδή η Πλατεία Τζανή, θα έφθανε μέχρι το ύψος περίπου του «Τριανόν» (εκεί που σήμερα υπάρχουν τα αγάλματα των αγωνιστών του 1821). Στο συγκεκριμένο σημείο διασταυρωνόταν η οδός Σιδηροδρομικού Σταθμού με την οδό Αριστομένους (μέχρι το 1970). Το πρώτο αυτό τμήμα αποφασίστηκε να διατηρηθεί, αφού προηγουμένως αποζημιώνονταν οι δικαιούχοι ιδιοκτήτες. Το δεύτερο τμήμα, το οποίο θα έφθανε μέχρι το ύψος της σημερινής οδού Ιατροπούλου, ανήκε στο δήμο, επομένως δεν ετίθετο θέμα αποζημιώσεων. Το τρίτο τμήμα θα εκτεινόταν περίπου μέχρι τη σημερινή οδό Βασ. Ολγας, ενώ το τέταρτο θα εκτεινόταν νοτιότερα μέχρι την Παραλία. Εκτοτε, και για μια δεκαετία, έγιναν απαλλοτριώσεις οικοπέδων όπου χρειαζόταν, δόθηκαν αποζημιώσεις στους δικαιούχους τους και σημειώθηκαν κάποιες τροποποιήσεις στο Σχέδιο Πόλης, ιδιαίτερα στο σημείο που αφορούσε το τρίτο τμήμα της πλατείας.
Το 1937 άρχισαν οι εργασίες εξωραϊσμού της Πλατείας Τζανή, δηλαδή του βορειότερου τμήματος της κεντρικής πλατείας. Ακολούθησαν οι εργασίες διαρρύθμισης και ανακαίνισης του υπόλοιπου τμήματός της, συγκεκριμένα από το τότε ξενοδοχείο «Ακταίον» μέχρι την οικία του στρατηγού Παναγόπουλου, δηλαδή από το ύψος του σημερινού ζαχαροπλαστείου «Αθανασίου” μέχρι τη σημερινή οδό Φραντζή. Τοποθετήθηκαν φανοστάτες με χυτοσιδηρά κάνιστρα ανθώνων, φωτεινά τόξα κ.ά.

Η ΚΙΝΗΣΗ

Σπέρματα κοινωνικής ζωής συναντάμε στην απόκεντρη, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, θέση της σημερινής κεντρικής   πλατείας μετά το 1880, οπότε έγινε η εκτροπή της κοίτης του Νέδοντα και η διάνοιξη νέας κοίτης δυτικότερα, δηλαδή παρεμβάσεις που κατέστησαν την περιοχή πιο φιλική. Τότε εμφανίζεται το καφενείο του Τζανή Καραμπίνη, το οποίο εξελίχθηκε σε δημοφιλές στέκι των Καλαματιανών.
Αργότερα, δεκαετία του 1890 – αρχές 1900, με την όλο και νοτιότερα οικιστική επέκταση της πόλης (αρχοντικά Κατσαούνη, Γ. Κουτσομητόπουλου, Στρούμπου κ.ά. επί της οδού Αριστομένους) σημειώνεται μεγαλύτερη ανάπτυξη στον ευρύτερο χώρο της πλατείας. Εδώ στεγάζεται το καπνοκοπτήριο της πόλης. Επίσης, το καφενείο του Τζανή δεν αποτελεί πια αποκλειστικό σημείο αναφοράς των Καλαματιανών. Προστίθεται η ισόγεια αίθουσα της νεόδμητης οικίας του Π. Κατσαούνη, όπου φιλοξενούνται πλήθος από θεατρικές παραστάσεις και διεξάγονται οι ενιαύσιες μαθητικές εξετάσεις της Σχολής Απόρων Παίδων και διαφόρων ιδιωτικών σχολείων της πόλης. Στο ίδιο κτήριο, λίγο αργότερα, θα στεγαστεί η Τράπεζα Αθηνών. Το 1910 θα κατασκευαστεί το πνευματικό κέντρο της εποχής, η περίφημη Λαϊκή Σχολή. Παράλληλα, διάφορες υπηρεσίες, συγκεκριμένα το Ταχυδρομείο και το Τηλεγραφείο, θα μεταφερθούν και θα στεγαστούν σε κτήρια της περιοχής.
Μετά το 1920 εμφανίζονται και οι πρώτες κινηματογραφικές αίθουσες: ο «Αμερικανικός» (δεκαετία 1920), το «Τριανόν» και ο «Εσπερος» (δεκαετία 1930). Την ίδια περίοδο στην πλατεία προστίθενται κι άλλα καφενεία και ζαχαροπλαστεία, με γνωστότερο το «Τριανόν», καθώς και ξενοδοχεία, όπως το «Ακταίον», στη θέση του μετέπειτα ζαχαροπλαστείου «Γαλαξίας» κ.ά.
Τελικά, η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας απέκτησε πρωτεύοντα ρόλο, σε σχέση με τις ήδη υπάρχουσες, μετά το 1938, οπότε ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες διαμόρφωσής της. Εκτοτε γύρω από την πλατεία και σε μικρή απόσταση απ’ αυτήν μεταφέρθηκαν και στεγάστηκαν τα δικαστήρια (το 1939), η Τράπεζα της Ελλάδος γύρω στα 1930, ενώ παράλληλα οι Καλαματιανοί άρχισαν να διεξαγάγουν εδώ πολλές από τις εκδηλώσεις τους, όπως περιπάτους, λογής – λογής συγκεντρώσεις, καταθέσεις στεφάνων, πανηγυρικούς, σαϊτοπόλεμο κ.ά.

Χωρίς κατηγορία

Το τμήμα Αλλαγή – Θουρία παραδίδεται τη Δευτέρα. Ευρεία αποδοχή συναντά το αίτημα του χωριού : «να διορθωθεί το ταχύτερο η πινακίδα «διόδια Καλαμάτας” και να αναγράφει το ορθόν «διόδια Πηδήματος”

Ανακοινώθηκε και επίσημα από το υπουργείο Υποδομών και Ανάπτυξης η παράδοση του αυτοκινητόδρομου στη Μεσσηνία τη Δευτέρα 23 Ιουλίου.

Σύμφωνα με το υπουργείο, πρόκειται για οδικό άξονα μήκους 22 χιλιομέτρων από το νέο κόμβο της Αλλαγής έως τον κόμβο της Θουρίας (στο ύψος του «Πράκτικερ”), με τον οποίο μειώνεται ο χρόνος μετακίνησης από μισή ώρα σε λιγότερο από 10 λεπτά, ενώ παράλληλα βελτιώνεται η οδική ασφάλεια.

«Ελευθερία ” Γιάννης Σινάπης:

Να φτιαχτεί γέφυρα στον αυτοκινητόδρομο και να συνδεθεί ξανά ο δρόμος του Πηδήματος με την υφιστάμενη εθνική οδό, ζητούν οι κάτοικοι του χωριού, με έγγραφο – καταγγελία τους προς το υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών, την Περιφέρεια Πελοποννήσου, το Δήμο Καλαμάτας και το «Μορέα”.

Με άλλο έγγραφο ζητούν τα διόδια του αυτοκινητόδρομου στην περιοχή τους να ονομαστούν «διόδια Πηδήματος” και θεωρούν απαράδεκτο το γεγονός ότι ονομάστηκαν «διόδια Καλαμάτας”.

Για το πρώτο θέμα που έχει προκαλέσει την ταλαιπωρία κατοίκων, κυρίως επαγγελματιών της περιοχής, σημειώνουν:

«1) Κατά την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου όλως παραδόξως δεν κατασκευάστηκε γέφυρα για την ομαλή λειτουργία του επαρχιακού δρόμου που συνδέει το χωριό μας με την παλαιά εθνική οδό Τρίπολη – Καλαμάτα. Αντί αυτού κατασκευάστηκε ένα έκτρωμα – τούνελ ομβρίων, κατά τη διάβαση του οποίου υπάρχει μέγιστος κίνδυνος σύγκρουσης των διερχομένων οχημάτων και λόγω του μεγέθους και του σχεδιασμού του δρόμου.

2) Μέσα από τη δίοδο (τούνελ) αυτή δε δύνανται να διέλθουν μεγάλα οχήματα (π.χ. λεωφορεία, φορτηγά, χωματουργικά μηχανήματα), με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται πάρα πολύ η συγκοινωνία (αυτή τη στιγμή η λεωφορειακή γραμμή λειτουργεί μόνο προς μία κατεύθυνση) και να δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα χρόνου και χρήματος, ιδίως στους επαγγελματίες που χρησιμοποιούν μεγάλα οχήματα, δεδομένου ότι για να φθάσουν τώρα στην παλαιά εθνική οδό χρειάζεται να διανύσουν μια επιπλέον απόσταση 9 χιλιομέτρων.

3) Με δεδομένο ότι το χωριό μας διαθέτει περιβάλλον ιδιαιτέρου κάλλους (πηγές, βλάστηση, κάστρο με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, εστιατόρια – ταβέρνες) και επομένως δέχεται πολλούς επισκέπτες, ο δε επαρχιακός δρόμος που λειτουργούσε πριν, εξυπηρετούσε 6 χωριά, των οποίων οι κάτοικοι τώρα δυσκολεύονται στην επικοινωνία τους με άλλες περιοχές και κανένα αποτέλεσμα δεν υπάρχει παρά τις υποσχέσεις των αρμοδίων.
Ζητάμε να κατασκευαστεί είσοδος – γέφυρα, η οποία να απελευθερώνει τον προϋπάρχοντα επαρχιακό δρόμο, όπως αρμόζει στο χωριό μας και γίνεται σε άλλες περιοχές, ώστε να κυκλοφορούν ελεύθερα όλα τα οχήματα από και προς την παλαιά εθνική οδό, με πλούσιο φωτισμό και την πρέπουσα τεχνική διαμόρφωση (πεζοδρόμια, ρείθρα κλπ.)».
Για το θέμα των διοδίων που πήραν το όνομα «διόδια Καλαμάτας”, αναφέρουν ότι «η Καλαμάτα απέχει περίπου 16 χιλιόμετρα από τα διόδια και παρεμβάλλονται αρκετά χωριά», θεωρούν απαράδεκτη την ενέργεια αυτή, διαμαρτύρονται εντονότατα και παρακαλούν «να διορθωθεί το ταχύτερο η πινακίδα αυτή και να αναγράφει «διόδια Πηδήματος”, όπως συμβαίνει και στις άλλες περιοχές που διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος».
Γ.Σ.

Χωρίς κατηγορία

«ΘΑΡΡΟΣ” Μ. Νίκα: Ανοιχτό εργαστήρι γλυπτικής στο Ιστ. Κέντρο Καλαμάτας

Στη μνήμη Ηλ. Καντζιλιέρη

Ήχοι καλεμιού πάνω στην πέτρα ακούγονται σχεδόν ρυθμικά κάθε απόγευμα στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη. Στην πλατεία του Ιστορικού Κέντρου Καλαμάτας, που βρίσκεται κοντά στην Κεντρική Αγορά, εδώ και μια βδομάδα έχει στηθεί ένα υπαίθριο εργαστήρι γλυπτικής, το οποίο όποιος θέλει μπορεί ελεύθερα να παρακολουθήσει, αλλά και να συμμετάσχει.

Η πρωτοβουλία είναι του γλύπτη Γιάννη Γκούζου και του συνεργάτη του Στέλιου Λιτσάι. Η όλη δράση, όπως μας λέει ο Γιάννης Γκούζος, είναι αφιερωμένη στο δάσκαλό του, Ηλία Καντζιλιέρη, το γνωστό γλύπτη από την Αρτεμισία, που έφυγε σχετικά πρόσφατα από τη ζωή. Μάλιστα, το ένα από τα δύο έργα που φιλοτεχνούνται στην πλατεία, είναι η δική του «Αμφιλύκη».

«Είναι μια τιμή στη μνήμη του, γιατί έμαθα από αυτόν τον άνθρωπο πολλά πράγματα» συμπληρώνει ο Γιάννης Γκούζος, καθώς μας μιλά για την «Αμφιλύκη», αυτό το θαμπό φως που βλέπουμε τη στιγμή ακριβώς της εναλλαγής από μέρα σε νύχτα ή το αντίστροφο, το οποίο είναι προσωποποιημένο στο έργο.  Ο «Νέδοντας» είναι το δεύτερο γλυπτό που φτιάχνεται στην πλατεία. «Ένας κορμός αντρικός με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά, το κεφάλι να κοιτάζει λίγο κάτω αριστερά, με μια Imageμικρή θλίψη ίσως στο πρόσωπο, λόγω της δυσοσμίας και των σκουπιδιών που πέφτουν τελευταία στο ποτάμι, αλλά και της διαδρομής του, που μέσα στην Καλαμάτα δε βλέπουμε, γιατί είναι σκεπασμένη. Ούτε μας βλέπει ούτε τον βλέπουμε πια στο κέντρο της πόλης».
Ο Γιάννης Γκούζος μιλά για ένα εγχείρημα που έχει χαρακτήρα ελεύθερου, ανοιχτού εργαστηρίου, το οποίο μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει και να δει την εξέλιξη ενός έργου πάνω στην πέτρα, υλικό που έχει μεταφερθεί από λατομείο της Μάνης. «Όποιος θέλει μπορεί να συμμετάσχει στη δημιουργία, με την καθοδήγησή μας, και να πάρει την ευχαρίστηση ότι συνέβαλε στην ολοκλήρωση του έργου που θα φτιαχτεί. Έχουμε βρει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο, τη γειτονιά γενικότερα, δουλεύουν εδώ άνθρωποι όλων των ηλικιών. Επίσης, πολλοί περαστικοί, ακόμη και ξένοι, σταματούν, ρωτούν, μας βγάζουν φωτογραφίες. Δουλεύουμε μια βδομάδα τώρα και τα έργα έχουν αρχίσει να παίρνουν μορφή» καταλήγει ο Γιάννης Γκούζος, ενώ ευχαριστεί το Δήμο Καλαμάτας και το δήμαρχο Παν. Νίκα, για την παραχώρηση του χώρου προκειμένου να λειτουργήσει αυτό το εργαστήρι.
Ενθουσιασμένος με το εγχείρημα και την ανταπόκριση του κόσμου δηλώνει και ο συνεργάτης του, Στέλιος Λιτσάι, ο οποίος είναι από την Αλβανία, αλλά ζει πολλά χρόνια στην περιοχή μας. Με τον Γιάννη Γκούζο είναι φίλοι και συνεργάτες, ενώ υπήρξε και μαθητής του πριν από χρόνια στη ΔΕΠΑΚ, την περίοδο που ο Γ. Γκούζος δίδασκε στο Εικαστικό Σχολείο.
Μ.Ν.

Περιφέρεια

http://www.kalamatajournal.gr: Αρχίζει η «Μουσική Σύναξη Ταϋγέτου» με συναυλία του Βαγγέλη Γερμανού

21/07/2012

 

ΣΕΜΙΝΆΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ. Το πρόγραμμα.

Ξεκινά σήμερα η «Μουσική Σύναξη Ταϋγέτου», μια σπουδαία σειρά σεμιναρίων και εκδηλώσεων πολιτισμού, δημιουργικότητας  και οικολογίας. Πέρσι στα χωριά του Ταϋγέτου έγινε η 1η Μουσική Σύναξη, η οποία ικανοποίησε τόσο τους συμμετέχοντες και τους επισκέπτες ώστε περίμεναν με ανυπομονησία να φτάσει η σημερινή μέρα για να νοιώσουν και φέτος όσα αξέχαστα έζησαν την περσινή χρονιά.

Η διοργάνωση γίνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αλαγονίας και τη Bassaviola art productions και ο σκοπός είναι να γίνει το δεύτερο καθοριστικό βήμα για την καθιέρωση, τη διεύρυνση και την συνεχή ποιοτική εξέλιξη της διοργάνωσης.
Τον πυρήνα της «Μουσικής Σύναξης» αποτελούν σεμινάρια μουσικών οργάνων, θεατρικά και τεχνικά εργαστήρια, που απευθύνονται σε μουσικούς, ηθοποιούς, παιδαγωγούς, τεχνικούς και γενικώς σε άτομα που εμπλέκονται ενεργά με την τέχνη της μουσικής και του θεάματος.
Αρχίζει η «Μουσική Σύναξη Ταϋγέτου» με συναυλία του Βαγγέλη Γερμανού Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται συναυλίες, παραστάσεις, και παράλληλες δράσεις που απευθύνονται σε φίλους της μουσικής, του θεάτρου, του εναλλακτικού τουρισμού, της θερινής ορεινής διαβίωσης, καθώς και στους κατοίκους και επισκέπτες της ευρύτερης περιοχής.
Όσον αφορά  τις εκδηλώσεις, απόψε στις 09:00 θα γίνει συναυλία στο θεατράκι της Αλαγονίας με τον Βαγγέλη Γερμανό.

Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί ως εξής:

Αύριο, Κυριακή, θα δώσει συναυλία ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, στο Αθλητικό Κέντρο Κερασούλια, στις Πηγές, στις 09:30 το βράδυ
Δευτέρα 23/7, Θεατράκι Αλαγονίας, 21:30, «Μικρασιάτικη Ζυγιά». Συναυλία με τους Χρήστο Τσιαμούλη (ούτι), Κυριάκο Γκουβέντα (βιολί), Αλέξανδρο Αρκαδόπουλο (κλαρίνο), Νίκο Παλαιολόγο (σάζι), Νίκο Αγγελόπουλο(λαούτο),
Βαγγέλη Καρίπη (κρουστά), Νίκο Παραουλάκη (νέυ),
Πάνο Δημητρακόπουλο (κανονάκι), Έφη Πολίτη (τραγούδι).

Τρίτη 24/7, Πρ. Ηλίας, Αλαγονία 19:00, Λίλη Τριαντάρη, «Φυσάει ο ανεμόμυλος και παραμύθια φέρνει», Παραμύθι για μικρούς και μεγάλους Θεατράκι Αλαγονίας 21:30, Συναυλία με το Trio των: Haig Yazdjian (ούτι), Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο), Βαγγέλη Καρίπη (κρουστά).

Τετάρτη 25/7, Δημοτικό Σχολείο Αρτεμισίας, 21:30, «Λαϊκό Πάλκο», Συναυλία με τους Γιάννη (Βλάχο) Παπαβασιλείου (μπουζούκι), Θοδώρα Αθανασίου (μπαγλαμά – τραγούδι), Ελευθερία Κουρλιά (κιθάρα-τραγούδι), Παναγιώτη Νικολόπουλο(κοντραμπάσο).

Πέμπτη 26/7, Θεατράκι Αλαγονίας, 21:00, Η Λίλη Τριαντάρη συντροφιά με την Κατερίνα Παλαιολόγου, «Ήτανε και δεν ήτανε, ένα παραμύθι ήτανε», Παραμύθι για ενήλικο κοινό
Παρασκευή 27/7, Θεατράκι Αλαγονίας 21:00, «Ανοιχτό μικρόφωνο», Αυθόρμητοι αυτοσχεδιασμοί από τους καθηγητές και τους μαθητές της Μουσικής Σύναξης.
Σάββατο 28/7, Θεατράκι Αλαγονίας, 20:30, Συναυλία – παρουσίαση των μουσικών εργαστηρίων.

Χωρίς κατηγορία

www.kalamatajournal.gr : Με ενθουσιασμένους τους θεατές ολοκληρώθηκε το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

20/07/2012

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΎΘΗΣΑΝ

Με ένα πραγματικά θερμό χειροκρότημα έπεσε χθες το βράδυ η αυλαία του 18ουΔιεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Ήταν φυσικά μια επιβράβευση για τους χορευτές και τους συντελεστές της τελευταίας παράστασης (Era poVera, της Πατρίσια Απέργη) αλλά και μια εκδήλωση ικανοποίησης των θεατών συνολικά για τη φετινή διοργάνωση, η οποία παρά τις μεγάλες δυσκολίες κρατήθηκε σε υψηλό επίπεδο.Τώρα θα γίνει ο απολογισμός αλλά και θα δοθούν οι απαντήσεις σε όσα αναφέρθηκαν από πολιτικά πρόσωπα λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα, όπου το Φεστιβάλ παρουσιάστηκε ως μια σπάταλη ίσως και περιττή διοργάνωση!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της «Φάρις», το Φεστιβάλ, «για μία ακόμη χρονιά, παρά τις δυσκολίες και τις αναγκαίες περικοπές, δικαίωσε το χαρακτηρισμό του ως ένα πολυδιάστατο Φεστιβάλ, που φιλοξενεί από μεγάλες διεθνείς παραστάσεις –  συγχρόνως με τα μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ του κόσμου, υποστηρίζει έμπρακτα την ελληνική δημιουργία και ανοίγει δρόμους στους νέους ερμηνευτές στη γνώση και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους, ενώ παράλληλα

Με ενθουσιασμένους τους θεατές ολοκληρώθηκε το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάταςπροσφέρει απόλαυση και ψυχαγωγία στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Καλαμάτας».
Η «Φάρις» τονίζει ότι το κοινό του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είχε την σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσει σημαντικές, βραβευμένες χορογραφίες, ενώ πολυποίκιλες υπήρξαν και οι ελληνικές συμμετοχές: Ξεκινώντας με την παράσταση της Κυπρίας Λίας Χαράκη ” τις καλύτερες εντυπώσεις. Επίσης, σημειώνεται ότι ιδιαίτερο ειδικό βάρος έχουν πλέον αποκτήσει  τα Σεμινάρια και τα Εργαστήρια, που διοργανώνονται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Θεωρητικά ή πρακτικά ανοίγουν νέους δρόμους στη σκέψη και προσφέρουν γνώσεις και εξειδίκευση για αυτό και κάθε χρονιά η συμμετοχή ξεπερνά όχι μόνο τις προσδοκίες των οργανωτών αλλά και τα έντονα προβλήματα που προκαλούνται από τη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας. Επιπλέον αναφέρεται ότι το επίσημο πρόγραμμα του 18ου Φεστιβάλ πλαισιώθηκε και πάλι από παράλληλες εκδηλώσεις που ομόρφυναν την πόλη της Καλαμάτας και τη γέμισαν φρεσκάδα, πρωτοτυπία και ενέργεια.
Παραστάσεις, όσον αφορά τους «επώνυμους» από τους χώρους των τεχνών, των γραμμάτων, της πολιτικής, μεταξύ άλλων παρακολούθησαν η Υβόνα  Κρεοσμανόβα Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Χορού της Πράγας, η Ντομινίκ Χερβιέ Διευθύντρια του Μαιζόν ντε λα Ντανς της Λυών,  ο Πρέσβης της Νοτίου Αφρικής στην Ελλάδα Σοφονία Ρ. Μαγκέτλα, ο Γενικός Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Oλιβιέ Ντεκότ, η Σύμβουλος Πολιτισμού του Γαλλικού Ινστιτούτου Ιζαμπέλ Οριό, η Πολιτιστική Ακόλουθος της Γαλλίας Μισελίν Μπουσέ. Την Λου Κόουπ, την  Πατ Κάττερσον, τον  Ινιάκι Αζπιγιάκα.
Επίσης η  διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) Κατρίν Βελισσάρη, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών Λευτέρη Δρανδάκη, ο Τάσος Μπουλμέτης σκηνοθέτης κινηματογράφου, οι συνθέτες Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κέντρου Μουσικού Θεάτρου Βόλου και Καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, και Στάθης Γυφτάκης, η Ρένα Παπαγεωργίου Πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, ο σκηνοθέτης Κώστας Κατσουλάκης, η Θεατρολόγος και Διευθύντρια του θεατρικού Αναλογίου Σίσσυ Παπαθανασίου,   η μουσικός Βίκυ Βασιλειάδη, οι σολίστ πιάνου Μαρία Παπαπετροπούλου και Ζακ Μπερνιέ, οι φιλότεχνοι Δανάη και Πάνος Μανιάς, η γραφίστα Βάσω Αβραμοπούλου. Ακόμη οι χορογράφοι, χορευτές, θεωρητικοί και καθηγητές χορού Δημήτρης Παπαϊωάννου,  Φρόσω Τρούσα,   Κωνσταντίνος Μίχος,   Αντιγόνη Γύρα, Νανώ Κατσούδα,   Λίλη Tράστα,  Πηνελόπη Ηλιάσκου, Σάνια Στριμπάκου,  Κώστας Τσιούκας, Μάρω Παππά, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Μαυραγάνη, Μαριέλα Νέστορα, Λία Χαράκη, Νίκος Δραγώνας, Εριφίλη Εφραιμίδου, Πατρίσια Απέργη, Στεριανή Τζιτζιλώνη, Φανή Βαφειαδάκη, Κατερίνα Κασιούμη, Βάσω Γεωργούλα από το Σύνδεσμο Χορού. Από το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού ήρθαν η Ζωή Καζαζάκη, Προϊσταμένη Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού και ο Αντώνης Σκλεπάρης Προϊστάμενος Διεύθυνσης Θεάτρου και Χορού.  Ακόμη εθεάθησαν από το χώρο της πολιτικής η Βάσω Παπανδρέου, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, η Εύη Χριστοφιλοπούλου, δήμαρχοι της Μεσσηνίας κ.ά Από τους Δωρητές του ΔΙΚΕΧΟ ήταν στο Φεστιβάλ η Τούλα Ανδριοπούλου, η Ντόρα Ανδριοπούλου-Αθανασούλα, ο Κώσταε Παπαδημητρίου, η Χριστίνα Μπρικμαν Δερέσκου, ο Γιώργος Καλλικούνης, οι Ευάγγελος και Δημήτριος Καρούμπαλης.